Forma e Namazit

Me emirn e All-llahu,Mëshirusit,Mëshirëbërsit

Falënderimi i takon All-llahut Atë e falënderojm dhe prej Tij falje dhe ndimë kërkojm.Kërkojm mbrojteje nga All-llah prej të këqiave të vetvetes dhe të veprave tona.Kë e ushzon All-llahu s’ka kush e lajthit dhe kë e largon nga rruga e vërtet Ai,s’ka kush e udhzon.Dëshmoj se s’ka hyjni tjetër përvec All-llahut ,i Cili është Një dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i derguar i Tij.
"O ju që besuat ,kinie frike All-llahun me një sinqeritet të vërtetë dhe mos vdisin ,pos vetëm duke qenë musliman (besimtarë)"(3:102).
"O ju njerëz! Kini frigë Zotin tuaj që ju ka krijuar prej një veteje (njeriu)
dhe nga ajo krijoi palën (shoqen )e saj,e prej atyre dyve ushtuan burra shumë e gra.Dhe kini frig All-llahun që me emin e Tij përbetoheni,ruajeni farefisn(akrabllakun),seAll-llahu është mbikëqyrsë mbi ju"(4:1).
"O besimtar,përmbajuni mësimeve të All-llahut dhe thuani fjalë të drejta.Ai (All-llahu)iu mundësoj të bëni vepra të mira,ju shlyen juve mëkatet tuaja,e kush respekton All-llahun dhe të dërguarin e Tij,ai ka arritur një sukses të madh"(33:70,71).
Thënia më e vërtet është thënaja e All-llahut,kurse udhzim më i mirë ,udhzimi i Muhammedit.Veprat më të këqijia janë ato të shpikuar,andaj çdo shpikej është bidat dhe çdo bidat është lajthitje nga Rruga e Vëretë,kurse çdo lathjitje përfundon në Xhehennem.

HYRJE

Lavdrimi i qoftë All-llahut,i Cili ua bëri Namazin detyrim robërve të tij dhe i urdhëroi që ta zbatojnë dhe ta kryejnë si duhet,I Cili e lidhi suksesin dhe lumturin me përulsinë në namaz,i Cili e bëri ketë dallim^mes kufrit dhe imanit,dhe i Cilën e bëri pengus nga veprat e turpsheme dhe të këqija.
Paqja dhe salavatet qofshin me të Dërguarin,Muhammedin,të cilin iu ishin drjetuar Fjalët e të Lartsuarit:

"Dhe ne ta zbritem ty shpallejen,që ti t’ua komentosh njerëzve se çka u është zbritur atyre",dhe i cili plotësisht e përmbushi këtë detyrë.Namazi ka qenë një ndër gjërat më të rëndësishem të cilën ai ua shpjegoi njerëzve,gojarisht dhe praktikishti,mandej edhe bërë ruku pastaj duke u thënë:

Unë e bëra këtë që ju të më përcillni mua dhe ta mësoni namazin tim.
Ai na ka detyruar që ta përcjellim namazin e tij,duke thënë:

"Faluni ashtu sic më keni parë duke u falur’’,ai poashtu e përgëzoi atë që falet si ai,se do të ketë marrëveshje me All-llahun,se do të hyjë ne Xhennet,duke thënë:’’Janë pesë namaze të cilat All-llahu i Gjithëfuqishëm dhe i Lartsuar ika bër të detyrusheme.Ai i cili merr abdest sic duhet ,i fal ato në kohen e tyre dhe është i plotë në rukutë ,në sexhdet dhe në përulësi,ai ka garancë nga All-llahu se do ta falë atë,por ai i cili nuk vepron kështu ,nuk ka garancë nga Allahu:nëse do Ai e fal ,e nëse do Ai e ndëshkon.’’

Paqja dhe salavet qofshin gjithashtu mbi familjen e tij dhe shoket e tij të devotshëm dhe të dlirë,të cilët na i përcollën neve adhurimin,namazin,fjalët dhe veprat e tij,sal-llau alejhi ve sel-lem,dhe të cilët bënë që këto dhe vetëm këto për ta medhheb dhe shëmbëlltyr që duhet pasuri,dhe po ashtu mbi ata të cilë pasojn hapat e tyre dhe ecin rrugës së tyre deri në Ditën e Ghykimit.

Kur e kreva leximin e ‚’Kapitullait(Librin) të Namazit’ në’’Et-tergib vet Tarhim’’nga El-hafidh El-Mundhiriu,rahimehull-llah,dhe të mësuarit e tij vëllezërve tanë selefij,para katër vitesh,na u bë e qartë të gjithëve pozita e rëndesishme e namazit në Islam,dhe shpërblim,mëshir dhe repekti që i pret ata të cilët zbatojnë dhe e kryejnë si duhët,dhe se tërë kjo ndryshon varësisht nga afërsia më namazin e të Dërguarit,sal-lallauh alejhi ve sel-llam .Është kjo për cka ai bën me dije në thënien e tij..’Më të vërtet ,robi fal një namaz nga i cili nuk i shkurhet asgjë,përvec senjë e dhjeta e nëneta, e teta ,e shtat,e gjashta,e pesta ,e katëra ,e treta,ose gjysma e tij,
Prandaj,ua tërhoqa vërejtëjen vëllezërve,se nuk është e mundër ta kryejm namazin si duhet,e as t’i afrohem atij,përderisa nuk e dijem formen e detajizuar të namazit të të Dërguarit,sal-llahu alejhi ve sel-lam,duke i përfshirë gjërat thelbesore,mënyrat,format ,lutjet(duatë) dhe për përkujtim (dhikret) etij,dhe kur atëher të mundohem që këtë dije ta zbatojm në praktikë me kujdes,vetëm atëherë mund të shpresojm që namazi ynë do të na ndalojë nga veprat e turpshme e të kqija,dhe se shperbleim dhe bekimi përmenduar në transmetime do të shkruhet për ne.Megjithatë ,njohja në detaje e të gjitha këtyre aspektev të namazit ka pak gjasa të arrihet nga shumica e njerzëve sot,madje edhe nga shumë dijetarë ,për shkak të kufizimit të tyre në medhhebe të vecanta.Por,sic e di cdokush që merret me përmbledhje dhe Sunnetit të pastër ,në cdo medh’heb gjenden sunnete që nuk hasen në medhhebin e tjera,përveq kësaj,në cdo medhheb hasim vepra dhe thënie që nuk mund të përcillen në mënyrë autentike deri te i Dëruari,sal-lallahu alejhi we selam.Kjo që thamë më së shumti gjindet në librat e dijetarve të mëvonshëm ,shum rivajete ata me këmbëngulsi ia mveshin të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve sel-lam!Kjo është arsyeja pse dijetaret e hadhitht All-llahu i shperbleft kanë punar libra të Tahrixhit rreth librave të njohera të dijetarve të mëvonshem,duke e shpjeguar shallën e cod hadithi të dhënë në të:se a ështëautentik,i dobët apo i shpikur.Shembuj të këtyre li rave të Tahrixhitjanë:El-Inaje fi Ma’rife Ahadith El-Hidaje’’dhe ‚’Et-Turuk vel-Vasailfi Tahrixh Ehadith hulasati-Dalail’’,që këta dy libra janë autorë:AbdulKadiribën Muhammen El-Kurjeshi El-Hanefi,,’Nasb er Rajh li Ahadith El-Hidaje’nga Hafidh Zejlai dhe version i tij i shkurttuar ‚’Et-Talhas el-Habirfi tahrixh Ahadither-Raafi’i el Kebir,’ka edhe shumë të tjerë ,përmendja e të cilëve vetëm do të na zgjaste këtë diskuatim.
Them:Pasiqë njohja e këtyre gjërave në detaje është e pamunder për shumicen e njerzev,ua shkurova këtë libër,që të mësojm formën e namazit të Pejgamberit,sipas udhëzimit të tij të udhzohen,duke shpresuar prej All-llahut,atë që ua ka premtuar në gjuhë të Pejgamberit të vet:Kush thëret në udhzim ka shperbeim sikur ata që e pasojnë duke mos u paksuar aspak nga shperblim i tyre...(Transmeton Muslim.Shih’’Zinxhiri hadithit të verteta’’nr:863)

Arsyet për përmbledhjen e këtij libri dhe disa nga veçoritë e tij

Meqë nuk kam hasur në një libër të gjithanshëm që trajton këtë temë,e ndjeva veten të detyrruar të shkuaj një liber për vëllezirt e mi musliman që do të përmbledhe sa më shumë veçori të namazit të të Dërguarit,sal-lall-llahu aleji ve selam,nga tekbiri deri te teslimi,për dobinë e vëllezrve tëmi musliman qe¨dëshirojnë të pasojnë udhëzimin e të Dërguarit të tyre,sal-lallahu alejhi ve selam ,në adhurimin e tyre,ashtu qëdo të ishte lehetë për cdokë që me të vërtetë e do të Dërguarin ,sal-lallahu alejhi ve selam,ta shrytzojë këtë libër ,për ta permbushur urdhërin e tij,’’Faluni ashtu sic më keni parë mua duke u falur.’’
Kështu,mora përsipër këtë detyrë dhe hulumtova hadithe të rëndësishme prej burimeve të ndryshme të Hadithit,duke qenë libiri në duart tuaja rezultat përfundimtar i kësaj pune.Ekushtëzova vetën se do të ja¨vetëm ato hadithe që kanë sened autentik,në përputhje me parimet dhe me rregullat e shkencës se Hadithit.Nuk kam përfilluar asnjë hadithë që mbështet në transemtus të panjohur ose të dobët,pa marrë parasysh se a kishte të bënte me formën e jashtëm të namazit,me dhikret ,rendësinë ,etj.Ngaqë konsideroj se hadithet autentike janë të mjaftushme,duke mos lënë kurrfarë nevoje për dicka të dobët,sepse një gjë e till nuk përkon me asgjë tjetër përpos me Dhann.in(dyshjen ,dyshimin)dhe me supozimiet e pasakta ,sic thotë i Lartësuari:
’’Dyshimi nuk është asgjë ndaj së vërtetës’’ dhe i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,ka thënë:’’Keni kujdes dyshimin,sepse me të vërtetë,dyshimi është gënjeshter më e madhe.’’Prandaj ,ne nuk mund ta adhurojmë All-llahun duke vepruar sipas hadithit joautentike,në të vërtete i Dërguari i All-llahut .sal-llahu alejhi ve selam,na e ka ndaluar këtë duke thënë "Mos thuani për mua asgjë tjetër përpos asaj cka dini’’meqë ai na e ka ndaluar transmetimin e hadithit të dobëta,atëherë nënkuptohet se edhe është e ndaluar të veprojmë duke u bazuar në to.
E kam përpiluar këtë libër si dy tekste: teksti kryesor dhe teksti plotësues.
Teksti kryesor përfshin teksin e haditheve ose frazat e marrua prej tyre,të cilat i kam venduar në vendin e përshtatshëm dhe i kam bashkuar ato,që t’i
Japin librit një rrjedhshmëri prej fillimit deri ne fund.Kam qenë i kujdeshëm ta ruaj teksin e cdo hadithi,ashtu sic haset në librat e sunnetit,kur një hadith ka versioni e cdo hadithi të ndryshme,unë kam zgjedhur versionin që më së miri i pershtate rrjedhshmëris etj,mirepo kam sjell bashkërisht shprehej të tera sic janë (në një version..)’’ose’’(në një transmetim tjeter).’’Vetëm rrallëher kam cekur sahabin që ka transmetuar hadithin,ose kam shpjeguar në teksitin kryesor se cili nga imamët e hadithit e ka mbledhur secilin hadith,me qëllim që të siguroj lexim dhe referim më të letë.
Sa i përket teksiti plotësus,ai është koment i tekstit kryseo.Në të i kam referuar hadithet deri te burimet e tyre,duke hulumtuar versione të ndrysheme dhe rrugë të transmetusit.Krahas më këtë,i kam komentuar isnadet e tyre dhe transmetimet përforcuse,me vërejtje rreth vërtetimit dhe zhvlërsimit të transmetuesve,
nëse janë autentikë ose të dobët, duke gjykuar sipas rregullave të shkencës së hadithit.
Shpesh, një rrugë e transmetimit ka fjalë plotësuese dhe shtesa që nuk hasen në rrugët e tjera, prandaj i kam futur ato në hadithin origjinal në tekstin kryesor, sa herë që ka qenë e mundur pa e prishur rrjedhshmërinë, duke e futur shtojcën në kllapa katrore:...),
zakonisht pa cekur se cili nga burimet e permban atë shtojcë.Kjo është bërë vetëm nëse është origjinalisht
nën autoritetin e sahabit të njëjtë, përndryshe e kam dhënë, si për shembull, në duatë e Hyrjes etj.
Kjo futje e shprehjeve shtesë është një gjë e rrallë dhe me vlerë, gjë që nuk e gjeni në shumë libra.
Lavdërimi i qoftë All-llahut ne ndihmën e të cilit veprat e mira realizohen.
Më tutje, kam përmendur në tekstin plotësues medhhebet e dijetarëve rreth hadithit të gjetur, si dhe kundërargumentin për secilin mendim, së bashku me përparësitë dhe dobësitë e secilit mendim .
Pastaj kemi zgjedhur prej këtyre mendimin më të saktë, që e kemi dhënë në tekstin kryesor.
Po kështu, në tekstin kryesor kemi perashtruar disa tema për të cilat nuk ekziston tekst në Sunnet, por të cilat janë rezultat i ixhtihadit dhe nuk i përkasin temës së këtij libri.
Duke qenë se botimi i këtij libri me tekstin kryeson dhe me tekstin plotësues nuk është i mundur për shkaqe të ndryshme, kemi vendosur ta botojmë vetëm tekstin kryesor (së bashku me fusnota të shkurtëra),
me dëshiren e All-llahut, duke e emërtuar „Sifetu salatin-Nebij-ji sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem minet-tekbiri ilet- Teslimi ke en-neke teraha“(Forma e namazit të të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,
e përshkruar nga fillimi gjer në fund, sikurse të ishit duke e parë).
E lus All-llahun që ta bëjë këtë vepër sinqerisht vetëm për Fytyrën e ti dhe ti ndihmojë vëllezërve të mi në fe të kenë dobi prej saj,ngase Ai është Dëgjuesi,Ai që Përgjigjet.

Metodologjia e këtij libri



Pasi qëllim i këtij libri është të bartë udhzimin e të Dërguarit,sal-llahu alejhi ve selam,lidhur me namazin,ishte e natyrshme se nuk do ta kufizoj veten në një medhheb të caktuar,për arsye që përmenda më parë.prandaj kam dhënë vetëm atë që në mënyrë autentik është dëshmuar prej tij,sal-allahu alehi we selam,sic edhe ka qenë gjithmonë drejetim i dijetarëve të hadithit,si të mëhershëmve ashtu edhe i të mëvonshëmve,sic flet kjo thënie e buker:

Njerëzit e hadithit janë Njerëzit e të Dërguarit,edhe pse nuk e shoqërojnë atë,ata janë me tënë cdo mument.

Kështu,ky libër me Dëshiren e All-llahut,do të përmblidhte tërë atë që është e shpërnarë në librat e hadithit

Dhe fikut ,pa marrur parayshe dallimete sakta në këtë libër nuk do të mund të gjendeshin ashtu të plota në asnjë libër dhe në asnjë medhheb.Prandaj,ata të cilët veprojn sipas tij,me dhëshiren e All-llahut ,do të bëheshin në mesin e atyre që All-llahu i ka udhzuar

"Me mëshiren e tij në të vërtetën ,sa i përket asaj cka ata nuk pajtohen All-llahu e udhëzon ke të dojë Ai në rrugë e drejtë¨."

Kur i përvetësova këto parime d.m.th.t’i përmbahem Sunnetit autentik dhe t’izbatoj një këtë libër,si dhe në të tjerët,e dita se me siguri kjo nuk do të kënaqet cdo grup njerëzish as sekt,në të vërtetë ,do të rezultonte që disa,në mos shumica e tyre,të më fyejnë me gjuhën e tyre ose të më kritikojnë me lapsat e tyre.Kjo nuk më brengos,sepse unë gjithashtu e di se t’i kënaqësh të gjithë,është nocion i pa arritshem,dhe.Ai i cili e hidhron All-llahun duke i kënaqur tjerët ,All-llah do ta lërë atë në mëshiren e njerzëve ,’’sic ka thënë i Dërguari i All-llauh,sal-l-allauh alejhi ve selam.All-llahu e shpërbleftë autorin e vargjeve që pasojnë.



Kurr nuk do mund t’u shpëtoj fyerje,

Edhe sikur të isha brenda në shpell,në malet shkëmbore,

Ngase askush nuk mund të shpëtojë nga njerëzit,i palënduar,

Edhe poqëse fshehet pas krahëve të shqiponjës?



Më mjafton mua se unë besoj që kjo është më e drejtë ,të cilën All-llah i ka urdhëruar besimtarët ta ndjekin,të cilën i Dërguari,sal-lall-llahu alejhi we selam ,Zotriu i të Dërguarve e ka shpjeguar,kjo është rruga të cilën e kanë trasuar paraardhsit e Devotshëm(selefus-salih):Sahabët,trashëgimtaret e tyre dhe ata pas tyre,duke përfshir edhe katë imamët,medhhebeve të cilëve shumina e muslimanëve sot u përkasin.Të gjithë ata janë pajtuar për domosdoshmërinë e pasimit të sunnetit dhe të referimit në të ,për mospërfillejen e cdo mendimi që eshtë në kundërshtim me të, pa marrë parasyshe poziten e lartë të proklammusit të atij mendim,sepse statusi i Lajmëtarit të All-llahut,sal-lall-llahu alejhi we selam,ështe shumë mire më i madh dhe rruga e udhzimit të tij më e drejtë.Andaj kam ecur hapave të tyre dhe zbatuar urdhërat e tyre ër tu kapur për hadithe edhe nëse kjo kundërshton pikpamjet e tyre.Këta urdhra të kanë pasur ndikim tejet të madh në mua ,në ndjekjen time të kësaj rruge të drejtë dhe në refuzimin tim të taklidit (pasimit të një mendimi) të verbër.E lus All-llahun e Lartsuar t’i shërblejë ata pa masë.

Thëniet e imamëve në lidhje me pasimin e sunnetit dhe me mospërfilljen e pikëpamjve të tyre që kundërshtojnë atë


Do të ishte e dobishme t’i japim disa thënje këtu,se ndoshta kjo do t’i rikujtojë dhe do t’i këshillojë ata qëpasojnë mendimin e imamëve mandje të atyre që janë në shkallen më të ulët se imamët verbërisht,duke ngulmuar në medhhebin ose pikëpamjet e tyre,sikur këto të kishin zbritur nga qielli!
Por All-llah,i Gjithëfuqishmi dhe i Lartësuar thotë:

"Përcillni (o njerëz) shpalljen e të dërguar nga Zoti juaj dhe mos merrni dike tjetër mbrojtës dhe shokë pas Atij.Por pak ka prej jush që rikujtojnë keshillën."

1) Ebu Hanifja, rahimehull-llah,

I pari prej tyre është Imami Ebu Hanifja En-Nu,man ibën Thabiti, rahimehull-llah, shokët e të cilit kanë
Përcjellur nga ai thënije të ndryshme dhe shprehje të shumta, të gjitha këto shpënë në një gjë,e kjo është:
Domosdoshmëria për të pranuar Hadithin dhe për të hequr dorë nga ndjekja e mendimit të imamëve që
e kundershojnë atë:
1.’’Nëse vërtetohet se një hadith është sahi, atëherë ai është medhhebi im.’’

2.’’Nuk i lejohet askujt që t,i pranojë pikëpamjet tona, nëse nuk e di se ku i kemi marrë ato.
Në një transmetim,është e ndaluar për dikë, që nuk enjeh argumentin tim, të sjellë gjykime duke u bazuar në fjalët e mia.’’
Një transmetim tjetër shton, sepse ne jemi njerëz:e thejmi një gjë një ditë dhe tërhiqemi atë ditën tjetër. E në një an tjetër, Mjer për ty , o Jakub! Mos shkruaj qdo gjë që dëgjon prej meje, se ndodh që ta mbaj një mendim sot, dhe ta hedh poshtë të nesërmen, ose ta mbaj një mendim nesër e ta hedh poshtë pasnesër. Kur them diq që kundërshon librin e All-llahut të Lartësuar ose atë që është transmetuar nga i Dërguari, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, atëherë mos e përfillni fjalen time.

2) Malik ibën Enesi, rahimehull-llah

Sa i përket Imamit Malik ibën Enesi, ai ka thënë:
1.’’Vërtet,unë jam vetëm një i vdekshëm: bëj gabime (nganjëher) dhe kam të drejtë (nganjëher).
Prandaj vështroni mendimet e mija: gjithë atë që pajtohet me Librin dhe Sunetin pranojeni, dhe gjithë atë që nuk pajtohet me Librin dhe Sunetin mos e përfillni.’’
2.’’Secilit pas të Dërguarit, sal-lall-llahu ve sel-lam, do t’i refuzohen dhe t’i pranohen thënijet e tij- jo edhe të të Dërguarit, sal-lall-llahu ve sel-lem.’’
3.Ibën Vehbija ka thën: Kam dëgjuar kur Maliku është pyetur për pastrimin midis gishtërinjve të këmbëve gjatë abdestit. Ai tha: Njerëzit nuk janë të detyruar ta bëjnë këtë. Nuk iu afrova derisa tema u pakësue, e atëher i thashë: Ne dijmë një sunnet në lidhje me këtë. Ai tha: E qfarë është as?. Unë i thashë: Na kanë rrëfyer Lejth ibën Sa’di, Ibën Lehi’a dhe Amër ibën el-Harithi nga Jezid ibën Amër El-Me’afiriu,eky nga Abdurr-Rrahnan Al-hubuliu, ky nga El-Mustevrid ibën Shaddad Al-Karashiu, i cili ka thënë: Kam parë të
Dërguarin e All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,duke fërkuar me gishtin e tij të vogël mes gishtërinjve të këmbëve të tij.Ai tha: Ky hadith është i mirë; Nuk kam dëgjuar për të fare deri me tash.
Pas kësaj, e degjova duke u pyetur për të njëjtën gjë, e ai urdhëronte fërkimin mes gishtërinjve të këmbëve.

3) Shafiju,rahimehull-llah,

Sa i përket imam Shafiut,citimet nga ai janë më të shumta dhe më të bukurat ndërsa pasuesit e tij qenë më të mirët në ndjekjen e tyre:
1.’’Sunnetet e të Dërguarit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lam, sikurse që mbërrijnë,ashtu edhe i ikin secilit prej nesh. Prandaj,sa herë që e them një mendim ose formuloj ndonjë parim, në kundërshtim me atë që ekziston nga i dërguari, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,ateherë pikëpamja e saktë është ajo qka i Dërguari,sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,ka thënë,dhe ajo është pikëpamje imja.’’
2.’’Muslimanët janë pajtuar njërzitë që nëse një sunnet i të Dërguarit të All-llahut sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i është qartësuar dikujt,nuk është e lejuar për të që ta lë atë për fjalët e ndokujt tjetër.
3.’’Nëse gjeni në shkrimet e mia diqka në kundërshtim me Sunnetin e të Dërguarit të All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lam,atëherë flitni duke u bazuar në Sunnetin e të Dërguarit të All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem,dhe lini atë që unë kam thënë.
Në një transmetim thuhet: atëherë pasojeni atë (sunnetin) dhe mos shikoni në thënjet e askujt.
4.’’Nëse vërtetohet se një hadith është sahih,atëherë ai është medh-hebi im.
5.’’Ju keni më shumë se unë njohuri për Hadithin dhe transmetusit,prandja kur një hadith është sahih,më informoni për të,qoftë ai nga Kufa,Basra a Siria,që kështu ta marrë atë pikëpamje të hadithit,përderisa ai është i vërtetë.’’
6.’’Në cdo cështje , per të cilën Njerzit e Hadithit gjejnë një transemetim nga i Dërguari i All-llahu,sal-lallahu alejhi ve selam,të jetë sahih ,i cili është në kundërshtim me atë që unë kam thënë,atëherë unë tërhiqem nga mendimi im,qoft gjatë jetës sime ,qoftë pas vdekjes.’
7.’’Nëse më shihin duke thënë dicka dhe në kundërshtim me të është transmetim autentik nga i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam, atëher ta dini se më ka lënë mendja.’
8.’’Për cdo gjë që them,nëse ekziston dicka autentike nga i Dërguari ,sal-llahu alejhi ve selam,e kundër me fjalët e mia ,atëher hadithi i të Dërguarit,sal-llahu alejhi ve selam,vjen ne rend të parë,prandaj mos e pasoni mendimin tim.’’
9.’’Cdo hadith nga i Dërguari,sal-llahu alejhi ve selam ,është gjithashtu pikëpamje imja,edhe nëse ju nuk e dëgjoni atë nga unë.’’

4) Ahmed ibën Hanbeli,rahimehull-llah

Sa u përket Imam Ahmedit,ai ka qenë më i shquari në mesin e imamëve në përmbledhjen e Sunnetit,duke iu përmbajtur atij aq shumë ,saqë ‚ai madje nuk pëlqente të shkruahe libri që do të përmbante deduksione dhe mendime ,’’ Për këtë shkak ai ka thënë:
1.’’Mos e pasoni mendimin tim,as atë të malikut,as të Shafiut,as të Evzaiut,e as të Thevriut,por merrni nga kanë marrë ata.’’
Në një transmetim:Mos kopjo Dinin tënd nga asnjëri prej këtyre,por cdo gjë që vjen nga i Dërgauri ,sal-llah alejhi ve selam,dhe Shoket etij merreni atë,pastaj nga trashigmatert e tyre,ku njeriu të mund të zgjedhë.’’Njëherë ai ka thënë:’’Ndjekja nën kupton që njeriu të pasojë atë që ka ardhur nga i Dërguari,sal-lall-llahu alejhi ve selam,dhe Shokët e tij,pas trashëgimtarëve ai ka zgjedhje.’’
2.’’Mendimi i Evvzaiu,mendimi i Malikut,mendimi i Ebu hanifes:të gjitha këto janë të baraslershem në sytë e mi.Megjithatë, argumenti është në transmentime (nga i Derguari .sal-lall-llahu alejhi ve selam,dhe Shokët e tij).’’
3.’’Kushdo që refuzon një hadith të të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ai eshtë buzë shkatrrimit.’’
Këtp janë thënjet e imamëve All-llahu ,subhanehu we te ala,qoftë i kënaqur prej tyyre që urdhërojnë të kapemi per hadithidhe na ndalojna nga imitimi i tyre pa argumenet,edhe janë aq të qarta saqëskanë nevojë për polemika dhe komenitime të ndryshem.Andaj,ai që kapet për cdo sunnet,ndesh me meshhebin e tyre,aska dalur nga metoda e tyre,por është pasues tyre,i kapur për litarin më të fortë,i cili kurrë nuk këputet.Kurse nuk është kështu situata më atë që e len pas shpinde veprimin me sunnet,vetëm e vetëm pse vjen ndesh me thënjet e tyre,ky me këtë gjest tregon mosrespekt ndaj tyre dhe kundërshton thënjet e tyre që i permendëm pak më parë,kures All-llahu,subhanehu ve teala,thotë:

"Nuk janë besimtarë të vërtetë,përderisa të bëjnë gjykatës në të gjitha mospajtimet e tyredhe os lënë anjë kundërshtim në zemrat e tyre ndja vendimeve tua,pos duke i pranuar ato me bindje të polotë.’"Ai po ashtu thotë:
"Le të ruhen ata të cilët kundërshtojnë urdhërat e të Dërguarit,se mos u vjen ndonë telashe ose ndonjë dënim i hidhur mbi ta."

Hafidh Ibën Rexhem el-Hanbeli,rahimehull-llah,thëtë¨:
Prandaj,është obligim për cdokë që dëgjon për ndonjë urdhër të të Dërguarit të All-llahut,sal-lallahu aljehi ve selam,ose e di atë,t’ai shpjegojë atë ummetit,t’i këshilloj sinqerisht dhe t’i udhëzoj ata në zbatimin e urdhërit të ti,edhe nëse e kundërshon mendimin e ndokujt zulmëmadh.Ngase autoriteti i Dërguarit të All-llahu,sal-lall-llahu aljhi ve selam,më së shumti ka të drejtë të respektohet dhe të pasohet,se sa mësimi i kujdo tjetër zulmëmad që ka kundërshtuar pa dije urdhrin e të Dërguarit në cfarëdo cështje.Për
këtë shkak shokët e tij (sahabët)dhe ata pas tyre përgënjeshtronin cdokë që e kundërshtonte sunnetin autentik,duke qenë nganjëherë shumë te ashpër në përgënjeshtrimin e tyre, jo nga urrejtja ndaj atij personi ,edhe se e donin dhe e respektonin,por ngase i Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ishin më i dashur për ta dhe urdhëri i tij ishte më superior se urdhëri i cdo krijese tjetër .Prandaj kur urdhëri i të Dërguarit ,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ndeshej me urdhërain e tjetërkujt,urdhëri i të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ishte më i përshtatshmi për t’u pasuar dhe për t’uzbatuar.Asgjë nga kjo nuk i ndalonte ata që ta madhëronin personin që kishin kundërshtuar,sepse e dinin se atij do t’i falej,në fakt,më vonë këtij të fundit nuk do t’i pengonte që udhëzimet e tij të kundërshtoheshin ,kur tregohej qartë se urdhëri i të Dërguarit të All-llahu,sal-lall-llah alejhi ve selam,ishte i kundërt.
Vërtët,si do t’u pengonte atyre kjo ,kur ata i patën urdhëruar pasuesit e tyre në një gjë te tillë,sic kemi parë ,dhe u patën porositur që ta braktisin cdo pikpamje të tyre që e kundërshton sunnetin.Në fakt imam Shafiu,rahimehull-llah,u ka thënë shokëve të vet që t’ia atribojnë ati sunnnetinautentik,edeh nëse nuk e ka përvetësura ,ose ka përvetësuar dicka në kundërshtim me të .Për këtë shkak,kur analisti Ibën Dakik Al-Eidi,rahimehull-llah,përmbledhi në një vëllim të madh cështjet në të cilat njëri ose q¨të katër medhhebet e Imamëve kanë kundërshtuar hadithin autentik,ai në fillimin e tij shkroi:Është e ndaluar që këtp përgjigje t’u veshen Imamëve Muxhtehidë dhe është obligim i juristëve ,të cilët pasojn mendimet e tyre,t’i dinë këto,ashtu që të mos i citojnë lidhur me këto dhe kështu të gënjejnë për ta.

Braktisja e pikëpamjeve të imamëve nga ana e pasuesve të tyre,nëse ato janë në kundërshtim me Sunnetin.

Për shkak të gjithë asaj që përmendëm,pasuesit e Imamëve.

"Shumë nga të mëhershmit dhe pak nga të mëvonshmit'',nuk i kanë pranuar të gjitha pikëpamjet e Imamëve të tyre, në të vërtetë,ata i kanë shpërfillur shumë prej tyre,kur panë se janë qartazi në kundërshtim me sunnetin.Bile edhe dy imamët,Muhammed ibën El-Hasani dhe Ebu Jusufi (rahimeumall-llah) u dalluan në mendime nga shejhu i tyre Ebu Hanifja
''përafërsisht, në një të tretën e medhhebit'', sic dëshmojnë librat që flasin mbi dispozitat e fikut.Kështu thuhet edhe për Imam El-Mueniun dhe pasuesit e tjerë të Shafiut dhe të imamëve të tjerë,sikur të fillonim të jepnim shebuj,diskutimi do të bëhej teper i gjatë dhe do të largoheshim nga ajo që kemi synuar të bëjmë në këtë hyrje,andaj ne do ta kufizojm veten në dy shembuj.
1) Imam Muhammedi thotë në Muvetta-në e tij'' Sa i përket Ebu Hanifes,ai nuk ishte i mendimit se ka namaz për shi,por ne mendojmë që imami duhet t'i falë dy rekate dhe pastaj të bëjë dua dhe ta veshë teshën mbështjellëse të tij nga e kundëra...''
2) Kemi Isam ibën Jusuf el-Balhiun,njërin nga shokët e Imam Muhammedit dhe shoqëruesin e imam Ebu Jusufit,i cili'' jepte gjykime në kundërshtim me imamin Ebu Hanife,sepse nuk i dinte argumenetet e tij,ndëra argumenetet e tjera do të parashtroheshin para tij,dhe kështu do të binte vendime duke përdorur këtë. Prandaj,'' Ai i ngrinte duart në ruku dhe në ngritejen prej saj'',sic është sunneti mutevatir i të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve selam,fakti që tre imamët e tij(d.m.th.Ebu Hanifja,Ebu Jusufi dhe Muhammedi)thoshin ndryshe,nuk e pengoi që të praktikoj këtë sunnet.Koj është qasja të cilën cdo musliman duhet ta zbatojë, sic tashë kemi parë nga dëshmitë e katër Imamëve dhe të të tjerëve.
Si rezyme mund të themi,sinqerishtë shpresoj se asnjë pasues i ndonjë Imami nuk do të ngutet që të dënoj parimet e këtij libiri,dhe kështu të mos përfitojë nga sunnetet e të Dërguarit,sal-lall-llah alejhi we selam,të përfshira në të,me argumentin se janë në kundërshtim me medhhebin e vet.
Shpresoj se një person i tillë në vend të kësaj do ta konsiderojë atë cka kemi treguar nga nxitjet e Imamëve për obligushmërinë e pasimit të sunnetit dhe të shpërfilljes së thënieve që kundërshtojnë atë.Po ashtu,shpresoj se do të kuptojë, që nëse dënon qëndrimin e këtij libri do të dënojë cilindo Imam që pason,ngase ne i kemi marrë këto parime nga Imamë, sic edhe kemi shpjeguar.Prandaj cdo kush që refuzon të udhëzohet nga parim në këtë rrugë është në rrezik të madh,sepse një refuzim i tillë kërkon braktisjen e sunnetit,të cilit jemi të urdhërar t'i referohemi,në rast të dallimeve nëmendime,dhe në të cilin jemi urdhëruar të mbështemi.
''Nuk janë besimtarë të vërtetë, përderisa të të bëjën gjykatës në të gjitha mospajtimet e tyre dhe të mos lënë asnjë kundërshtim në zemrat e tyre ndaj vendimeve tua,por duke i pranuar ato me bindje të lotë.''(En-Nisa:65)
Lus All-llahun që të na futë në mesin e atyre për të cilët thotë.
''Përgjigja e besimtarëve,kur thirren te All-llahu dhe te i Dërguari i Tij me qëllim që ai të gjykojë mes tyre,nuk është tjetër pos kësaj".Ata thanë:''Kemi dëgjjuar dhe nënshtrohemi'',këta janë ata që do të arrijnë sukses.Janë ata që iu nënshtruan All-llahut dhe të Dërgarit të tij dhe i frikësohen All-llahut dhe mbajnë besën e dhënë atij.Ata të cilët do të trimfojnë.''

Përgjigje mëdyshjve

Hyrja që paraprin është shkurar dhjetë vitë parë, gjatë së cilës kohë na është bërë e qartë se fjala jonë efekt pozitiv në rininë muslimane në udhzimin e tyre drejt obligushmëris për t'iu kthyre burimeve të pastra islame.Kur'anit dhe sunnetit,në cështjet e Dinit dhe të adhurimit të tyre.Në mesin e tyre ka pasur rritej në radhët e tyre që praktikojnë Sunnetin dhe janë të devotshëm ndaj tij,Lavdia i qoftë All-llahut saqë u bënë të njohur me këtë.Megjithatë,ende gjej në mesin e tyre kryefortë që nuk praktikojnë Sunnetin,jo për shkak të dyshimit ndaj obligueshmëris së tij,pas leximit të ajetëve Kur'anore dhe transmetimeve të Imamëve në lidhje me kthimin në Sunnet,por për shkak të disa kundërshtimve dhe keqkuptimve që i kanë dëgjuar nga dijetaret mukal-lidë. Prandaj,vendosa t'i përmend këto nocione dhe t'i demantoj ata, se ndoshta kjo do të inkurajonte më shumë njerëz të praktikojn Sunnetin,dhe kështu të jenë në mesin e grupit të shpëtuar,me Dëshirën e All-llahut.
Dilema e parë Disa prej tyre thonë:'Nuk ka dyshim se është e obligueshme t'i kthehemi udhëzimit të të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve selam,në cështjet e dinit tonë,posaqërisht në veprat që janë thjeshtë adhurim, sic është namazi,aty ju nuk ka vend divergjenca ose ixhtihad,për shkak të natyrës së pandryshueshme të tyre. Megjithatë,shumë pak nga dijetarët mukal-lidë e urdhërojnë në këtë gjë,në të vërtetë ,ne i shohimata duke i përkrahur dallimet në mendime,duke i trajtuar ato si fleksibilitet për ummetin.Dëshima e tyre për këtë është hadithi të cilin vazhimisht e përsërisin në raste të tilla,kur zihen me përkrahësit e Sunnetit:''Dallimet në mendime(ihtilafi) në ummetin tim janë mëshirë (rahmet)''.Neve na duket se ky hadith kunërshton parimet në të cilat ju thërritin dhe në bazaë të të cilave keni përpiluar këtë libër e tjerë.pra cka thoni për këtë hadith?''
Përgjigje:Përgjigja është prej dy këndvështrimëve:
A)Së pari:Ky hadith nuk është autentik,në të vërtetë,ështëirremë dhe i pabazë.Dijetari i madh sabkiu thëtë:''Nuk kam hasur në ndonjë zinxhir autentik,të dobët ose të shpikur të transmetimit për të,d.m.th. nuk egziston ndonjë zinxhir i transmetueesve për këtë hadith!
Është transmetuar po ashtu me fjalët''..Dallimi në mendime në mesin e shokëve të mi është mëshire per ju'' dhe ''shokët e mi janë sikurse yjet,
kështuqë cilindo që ta pasoni do të jeni të udhëzuar ''.Të dyja këto transmetime nuk janë autentike:transmetimi i parë është shumë i dobët,
kurse i dyti është e shpifur.
B)Së dyti:ky hadith kundërshton Kur'anin Famëlartë,sepse ajetet që ndalojnë ndasinë në Din dhe urdhërojnë unitetin janë shumë mirë të njohura që të rikujtojen.Megjithatë, s'do të dëmtonte dhënia e disa prej tyre nëpërmjet shembullit:All-llahu thotë:
''Por ata nuk do të ndalen së ndari,përvec atyre mbi të cilët Zoti yt zbres mëshirën e Vet''.
Prandaj,në qoftë së ata mbi të cilët Zoti ka mëshirë nuk përcahen,ndërsa njerëzit gënjeshtarë përcahen(kundërshtohen),si mund të jetë kjo percarje mëshirë?!
pra.është konstatuar ky hadith s'është auntentik,as në zinxhirin e transmetimit,as në kuptimin e tij,prandaj,është e qartë dhe evidente se n uk mund të përdoret si arsyetim për të refuzuar veprimin sipas librit dhe Sunnetit,cka përndryshe edhe imamët tanë na kanë urdhëruar.
Dilema e dyte:Të tjerët thonë:''Nëse dallimet në Din nuk lejohen,cka thoni për dallimiet ndërmjet sahabëve dhe nërmjet imaëve pas tyre?a ka ndonjëdiferencë ndërmjet dallimeve të tyre dhe të atyre të gjeneratave te mëvonshme?''
Pergjegje:Po,ekziston një diferencë e madhe ndërmjet këtyre dallimeve,qëshfaqet në dy mënyra:së pari ,në shkak,së dyti,në pasojë.
Sa i përket dallimeve ndërmjet sahabëve,ky ka qenë dallim i pashmangshëm, dallim i natyrës së të kuptuarit të tyre:ata nuk dalluan me vetëdashje:Faktorë të tjerë të kohës së tyre i kontribuan kësaj,duke kushtëzuar dallimin e mendimit.por këto dallime u zhdukën pas epokës së tyre.ky lloj i dallimit është e pamundur të shmanget plotsisht dhe njerëzit e këtillë nuk mund të fajësohen,duke marrë parasysh ajetet e përmenduar më lart,për shkak të mungesës së kushteve përkatës,d.m.th.dallimet e qëllimta dhe këmbëgulja në to.Mirëpo, sa u përket dallimeve që ekzistojnë sot ndërmjet mukal-lidëve, nuk ka arsye bindëse për to.kur njërit prej tyre i tregohet dëshmia nga Kur'anin dhe Sunneti, që përkrah medhhebin tjetër e jo të tij,ai lë anash këtë dëshmi pa kurrfarë aryse,përpos asaj se kundërshton medhhebin e tij.Sikur të ishte medhhebi i tij baza ose Dini të cilin Muhammedi,sal-lall-llah alejhi ve selam,e solli, derisa medhhebet e tjera janë''dine'' të ndara të cilat janë derguar!
Të tjerët marrin ekstremin e kundërt ,duke i trajtuar medhhebet me të gjithë dallimet e tyre si kode paralele të Ligjit, sic shpjegojnë disa pasues të mëvonshëm të tyre:s'ka gjë nëse muslimani merr prej tyre cka do dhe lë atë që do ,sepse të gjitha ato janë kode të vleshme të Ligjit!
Të dyja këto kategori të njerëzve arsyetojnë qëndirmin e tyre të ndarë, me këtë hadith të rremë:'' Dallimi në ummetin tim është mëshirë'' shumë prej tyre i dëgjojmë duke e përdorur këtë si dëshmi! Disa japin arysen pas këtij hadithi dhe qëllimin e tij,duke thënë se kjo siguron fleksilitetein për ummetin! Përkundër faktit se kjo aryse është në kundërshtim të imamëve,ekzistojnë gjithashtu tekste nga disa imamë për ta hedhur poshtë atë.
Ibën El-Kasim thotë:'' kam dëgjuar Malikun dhe Lajthin duke thënë për dallimin mes shokëve të të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve selam:''Nuk është sic thonë njerëzit:''ka fleksibilitet në të'',jo, nuk është ashtu,por është cështje e disave që kanë gabuar dhe e disave që kanë pasur të drejtë.
Eshebi ka thënë:''Maliku është pytur për personin i cili ka pranuar një hadith të transmetuar nga njerëz të sigurt nga autoriteti i shokëve të të Dërguarit të All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam:''A e sheh ndonjë fleksibilitet atx (të veprosh ose të mos veprosh)?'' Ai tha:''Jo,pasha All-llahun,derisa nuk e qëllon mendimin e saktë.Evërteta mund të jetë vetmë një.Dy pikëpamjet të kundërta,si mund të janë të dyja të vërteta?!E vërteta dhe dreja janë një.''
Skoku i Imam Shafiut, imam Muzeni ka thënë:''Shokët e të Dërguarit të All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,me të vërtetë dallonin dhe disa prej tyre korrigjonin të tjertët.Disa prej tyre shqyrtonin me hollësi pikëpamjet e të tjerëve dhe i kritkonin ata.Sikur të kishin qenë të gjitha pikëpamjet e tyre të sakta,nuk do të kishin veperuar kësisoj.
Umer ibën El-Hattabi u hidhërua për mosmarrëvëveshjen ndërmjet Ubejj ibën kaibit dhe Ibën Mesudit rreth faljes nëvetëm një petk.Ubejji tha:
''Falja më një teshë është mirë dhe në rregull''.Ibën mesudi tha:''Kjo është nëse ndonjëri nuk ka më shumë rroba''.Atëherë,Umeri u hidhërua duke thënë:
''Dy burra nga mesi i shokëve të të Dërguarit të All-llahu,sal-llahu aljehi ve selam,të cilët janë të respektuar dhe të ditur,grinden.Ubejji e ka thënë të vërtetën dhe s'ka carë kokën fare për mes'undin.Por,nëse dëgjoj ndokën duke polimizuar për këtë pas kësaj,unë do t'i bëj kështu e kështu''.
Imam Muzeni poashtu ka thën:''Ka të atillë që lejojnë dallimet dhe mendojnë se nëse dy dijetarë bëjnë ixhtihad për një porblem dhe njëri thotë ''Hallall'' e tjetri thotë ''Haram'',atëherë që të dy kanë arritur te e vërteta me ixhtihadin e tyre! Mund t'i thuhej një personi të tillë:''A është e bazuar kjo pikpamje joteja në argumeente,apo në kijas(analogji)?''Nëse thotë:''Në argumente'',mund t'i thuhet:''Cfarë argumenti mund të jetë ky kur Kur'ani kundërshton dallimin?'' dhe nëse thotë:''Në analogji'',mund t'i thuhet:'' Si është emundur që burimet ta kundërshtojnë dallimin,ndërsa ty të të lejohet të arsytosh me analogji se dallimet lejohen??!!Kjo është e papranushem për këdo inteligjent,e mos të flasim për njeriun e ditur.''
Nëse thuhet më tutje:''Cka keni cituar nga Imam Maliku se e vërteta është një,e jo më shumë,është në kundërshtim me atë që është gjetur në'' Al-mad'hal Al-Fikhi'' nga Shejh Zerka (1/87):''Halifët Ebu Xhafer El-Mensuari dhe më vonë Er-Reshidi propozuan ta zgjedhin medhhebin dhe librin e Imam Malikut'' El-Muvetta'' kod juridik për dinastinë Abasite,mirepo Maliku ua ndaloi këtë ,duke u thënë:''Vërtet,shokët e të Dërguarit të All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,dallohshin në cështje jofundamentale dhe ishin të shpërndarë në qytete të ndryshme ,mirëpo secili prej tyre kishte të drjetë.''
Unë them:Ky tregim me Imam Malikun,rahimehull-llah,është mirë e njohur,por thënia e tij në fund:''mirëpo ,secili prej tyre kishte të drejtë''
është ajo për të cilën nuk gjej kurrfarë baze në asnjë prej transmetimeve as burimeve të cilat i kam hasur pash All-llahun,përvecse në një transmetim të përbledhur nga Ebu Nuaimi në ''Halijetul-Evlija''(6/332),por me një zinxhir transmetusish që përfshin ''El-Mikdam ibën Davudin'',i ciliradhitet në mesin e transmetusve të dobët nga Dhahabi në ''Ed-Du'afa'',jo vetëm kjo ,por edhe teksti i tij është....''mirëpo secili prej tyre kishte të drejtë sipas mendimit të vet.'' Prandja,fraza,në vërtetë si mund të jetë ndryshe,kur kjo kundërshtonatë cka është transmetuar nga autoritete e sigurta të Imam Malikut,se e vërteta është vetëm një e jo më shumë,sic kemi përmendur,dhe në këtë janë pajtuar të gjithë imamët e sahabëve dhe tabiinët,si dhe katër Imamët Muxhtehidë dhe të tjerët .Ibën Abdul-Berri thotë:''Nëse të dyja pikëpamjet kundërshtuse do të kishin qenë të drejta,selefi nuk do ta kishte korrigjuar ixhtihadin e njëri -tjetrit,gjykimet dhe vendimet.Rezonimi i thjshtë mohon që dicka dhe e kundëra e saj të janë të vërteta,sic thotë një fjalë e mirë:Të dëshmosh dy gjëra të kundërta njëkosoisht¨,është absurditet më i shëmtuar.
Nëse thuhet më tutje:''Duke qenë se ky transmetim nga Imam Maliku është i rremë,pse ai nuk lejoi''El-Mendsurin'' t'i bashkojë njerëzit në librin e etij El-Muvetta,në vend se t'i nënshtrohej dëshires se Halifit?

Unë them:Përgjigja më e mirë që kam gjetur për këtë është ajo që Hafidh Ibën kethiri ka përmendur në ''Sherh Ihtisar Ulum El-Hadith-in''etj,që Imam Maliku ka thënë:''Vërtet,njerëzit kanë hasur dhe kanë mësuar gjëra me të cilat ne nuk jemi njoftuar.'' Kjo ka qenë ekslenca e urtësisë dhe paanësisë së tij,sic thotë Ibën Kethiri,rahimehull-llah.
Pra,është dëshmuar se të gjithë dallimet janë të këqija,e jo mëshirë.Derisa një lloj i dallimit është i qortueshëm,sic është ai i pasuesve ekstrem të medhhebeve,kurse lloji tjetër nuk dahet qortuar,sic është dallimi i sahabëve dhe i imamëve të cilët i trashëguan ata All-llahu na dhashtë mundësi të ringjallemi në mesin e tyre dhe të pasojmë rrugën e tyre.

Prandaj,është e qartë se dallimi i sahabëve nuk është i njëjtë me të mukal-lidëve.Shkurtimisht:Sahabët dallonin vetëm kur ka qenë e pashmangshme, por ata i urrenin polimikat dhe i evitonin sa herë që ishte e mundur, ndërsa sa u përket mukal-lidëve,edhe pse në të shumtën e rasteve është e mundur të evitohen kundërshtimet, ata nuk pajtohen e as që përpiqen drejt unitetit,në të vërtet,ata përkrahin dallimet.Ndërmjet këtyre dy lloje njerëzish në dallime e tyre në mendime është një hendek i madh.Kjo ishte nga kundvështrimi i shkakut.Dallimi në efekt është më i dukshëm,Sahabët (radijall-llahu anhum) përkundër dallimeve të tyre mirë të njohur në cështjet joparimore,kanë qenë jashtzakonisht të kujdesshëm në ruajtjen e unitetit e jashtëm,duke qëndruar larg cdo gjëje që do t'i percante dhe do t'i ndante radhët e tyre.Për shembull,ka pasur në mesin e tyre të atillë që lejonin të thuhet bismil-lah(besmelja) zëshëm (në namaz), dhe të atillë që nuk lejonin.Ka pasur të atillë që konsideronin se ngritja e duarve (gjatë namazit) është e pëlqyre dhe e atillë që nuk mendonin kështu.Ka pasur të atillë që që konsideronin se prekja e gruas e prish abdesin,dhe të atillë që nuk mendonin kështu,por përkundër kësaj,ata të gjithë faleshin së bashku pas një imami dhe askush prej tyre nuk përcmonte faljen pas imami për shkak të dallimit në mendime.

Sa u përket mukal-lidëve,dallimi i tyre është plotësisht i kundërt, sepse ka shkaktuar që muslimanët të ndahen në shtyllen madhështore të besimit pas dy deshmimeve të besimit,e që sështë asgjë tjetër pos salati (namazi).Ata refuzojnë të falen së bashku pas një imami,duke pohuar se falja e imamit është e pavlerë,ose së paku e urryer për dikë të medhhebit tjetër.Në këtë e kemi dëgjuar dhe e kemi parë,ashtu sic kanë parë të tjerët pos nesh,si mund të mos jetë kur sot disa libra të famshëm të medhhebeve përmbajnë raste të tilla të zhvlerësimit dhe të të urryerit.Rezultati i kësaj ka qenë ajo,që mund të gjesh katë mihrabe(të namazit pas imamit që i përket medhhebit tjetër)në disa xhami të mëdha ,në të cilat katë imamë në mënyrë të njëpasnjëshme udhëheqin namazin,dhe gjen njerëz duke pritur për imamin e tyre,derisa një imam tashë është duke qëndrruar në namaz!
Bile,te disa mukal-lidë,dallimi ndërmjet medhhebeve ka arritur gjendje më të keqe se kjo ,sic është ndalim i martesave mes hanefive dhe shafive.
Një dijetar hanefi ,më vonë i njohur si''Mufti Eth Thekalejn''( Mufti i njerëzve dhe i xhinve)dha një fetva duke lejuar martesën e hanefiut me një grua shafite,spse pozita e saj është si ajo e ithtarëve të Librit!Kjo nënkupton rasti i anasjelltë nuk lejohet.d.m.th.një femër hanefi s'mund të martohet me një cifut ose të krishter?!
Këta dy shembuj ,prej shumë të tillëve,mjaftonë që t'i ilustrojnë cdo të mencuri efektet e këqija të dallimeve të gjeneratve të mëvonshme dhe të insistimit të tyre në të,përkundër dallimeve të gjeneratave të hershme(Selefi),që nuk kanë pasur ndonjë efekt të kundërt në ummet.Për shkak të kësaj,këta të fundit përgënjeshtorohen nga ajetet të cilat ndalojnë ndasin në Din,gjë që nuk vlen për gjenerata e mëpastajshme.All-llahu na udhzoftë të gjithëve në rrugen të drejtë.

Sa do të kishim dëshiruar që dëmi i shkaktuar nga një dallim i tillë të kufizohej vetëm në mesin e tyre,e të mos zgjerohej deri te njerëzit tjerë të cilëve u bëhet da'vet,sepse kjo atëherë nuk do të ishte aq keq ,por është aq mjeruese kur ata lejojnë që kjo të arrijë deri te jobesimtarët në regjione të ndryshme rreth e qark botës dhe dallimi i tyre pengon hyrejen e shumë njerëzve në numër në fenë e All-llahut!Libri ''Dhalamun minel Garbi'' nga profesori i nderuar Muhammed El-Gazzali (f.200) shënon incidentin vijues:
Ndodhi që gjatë një konference të mbajtur në Universititetin e Prinstonit në Amerik njëri nga folësit të bëja një pyetje,e cila është më e dashura te orientalistët dhe smulmuesit e Islamit:''Cilat mësime muslimanët i favorizojnë para botës,me qëllim që ta specifikojnë Islamin në të cilin thërrasin? A janë mësimet Islamike ashtu sic kuptohen nga sunnitet? Apo ashtu sic kuptohen nga shiitët Imami apo Zejdi? Për më tepër, të gjithë këta janë të kufizuar të mendimit,derisa të tjerët besojnë me kokëfortësi në ide të fiksuara.
Kjo pra ,rezultoi në atë që thirrësit në islam t'i lënë ata që ftoheshin në konfuzion,ngase edhe vetë ishin tërësisht të hutuar.''
Në hyrej të ''hedijje es-Sultan ila Muslimi Bilad Xhaban'' nga al-lameh Muhammed Sultan El-Masumi,rahimeheull-llah,autori thotë:
''Një pyetej m'u shtrua nga muslimanët e Japponisë,nga qytetet Tokio dhe Osaka në Lindjen e largme:''Cështë esenca e fesë Islame?Cka është medhhebi?A është e domosdoshme për ndokë të fisnikëruar me Dinin Islam
t'i bashkëngjitet ndonjërit prej katër medhhebeve ?Përkatësisht,a duhet të jetë hanefi ,maliki ,shafi apo hanbeli ,apo kjo nuk është e domosdoshme?''
Kjo që për shkak të një dallimi të madh,një mospajtimi të ndyrë që kishte ngjarë kështu,kur një numër grupesh të intelektualëve japonezë deshën të hyjnë në Dinin Islam dhe të fisnikërohen me bujarinë e Imanit.Kur ata ai porpozuan këtë disa muslimanëve të pranishëm në Tokio,disa njerëz nga India thanë:''Është më së miri që ata ta zgjedhin medhhebin e Ebu Hanifes,sepse ai është Kandili i Ummetit'',disa njerëz nga Indonezia(Java)thënë :''Jo ,ata duhet të jenë Shafi!''Kur Japonezët dëgjuan këto deklarata,ata qenë shumë të hutuar dhe u larguan nga qëllim i tyre fillestar.Prandaj,cështja e medhhebeve u bë pengesë në rrugën e tyre për pranimin e Islamit!

Dilema e tretë:Të tjerët mendojnë se ajo në cka ne thërrasim,pra në pasimin e Sunnetit dhe në mospranimin e pikëpamejve të Imamëve që janë në kundërshtim me të ,nënkupton braktisjen e plotë të pikëpamjeve të tyre dhe të përfitimit nga mendimet dhe ixhtihadi i tyre.
Përgjigje:Kjo ide është shumë larg së vërtetës,është e rreme dhe qartazi e gjymtë,sic është evidente nga diskutimet tona parprake,të cilat të gjitha sugjerojnë të kundërtën.Krejt ajo në cka ne thërraim është që medh'hbei të mos trajtohet si Din,duke e vendosur në pozitën e Kur'anit dhe Sunnetit,ashtu që t'i referohet atj në rast të mospajtimeve ose kur është duke u nxjerrë ndonjë gjykim i ri për rrethana të papritur,ashtu sic veperojnë të ashtuquajturit juristë të kësja kohe kur vendosin ligje të reja për cështjet personale,për martesë,shkurorëzim etj.,në vend që t'i referohen Kur'anit dhe Sunnetit për të dalluar të drejtën nga e gabuara,të vërtetnën nga gënjeshtra e gjithë këtë në emër të ''dallimi është mëshirë'' dhe mendimit të tyre për ndjekkjen e cdo lehtësimi dhe volie! Sa bukur ishte thënia e
Sulejman Et-Tajmit,rahimehull-llah:
Po i pranova lehtësimet e cdo dijetari
Në ty do të tubohej cdo e keqe.
Treguar nga Ibën Abdul Berr në '' Xhammi Bejaan El-llm''(2/91-92),i cili ka thënë pas kësaj:ekziston ixhmaja(njëzëshmëria e mendimit) rreth kësaj:Nuk di për këtë anjë pikëpamke të kundërt.''
Gjithë kjo ndjekje e lehtësimeve për hir të saj është refuzuar prej nesh,që është në pajtim edhe me ixhmanë ,sic e shihni.
Sa i përket në pikëpamjet e imamëve, përfitimit nga ato dhe ndihmës prej tyre në të kuptuarit e së vërtetës ,ku ata patën dallime dhe ku s'ka tekst në Kur'an dhe Sunnet,ose kur paraqitët nevoja për sqarime, ne nuk refuzojmë atë. Në të vërtetë, ne eurdhërojmë dhe e potencojmë atë,ngase do të këtë shumë dobi në këtë për këdo që pason rrugën e të udhëzuarit nga Kur'ani dhe Sunneti.Al-lameh Abdul-Berri,rahimehull-llah,thotë:2/172)
''prandaj,vëllai im,duhet t'i ruash parimet themelore dhe t'u kushtosh vëmenjde.Duhet ta dish se ai që kujdest,për mësimin përmendësh e Sunnetit dhe urdhërave të shpallur në Kur'an,i ka parasyshe pikëpamjet e juristëve në mënyrë që t'i ndihimojnë në ixhtihadin e tij,t'i bëhen celës i metodave të analizuave dhe shpjegimi i sunneteve që bartin kuptime të ndryshmë të mundshme,nuk pason verbasi mendimin e ndonjërit prej tyre,ashtu sic duhet pasur Sunneti ,pa përimtime,e as nuk shpërfill atë që dijetarët vetë kanë arritur në ruajten dhe të menduarit rreth Sunnetit,por i pason në diskutime,në të kuptuarit dhe analiza,u është mirënjohës atyre për përpjekjet e tyre,nëpërmjet të cilave ata ikanë sjellë dobi dhe ai kanë tërhequr vërejtjen për cështje të ndryshem,i falënderon ata për përfundimet e tyre të sakta,në të shumtën e rastve,por nuk i lartëson nga gamiet,ashtu sikurse ata nuk kishin lartësuar vetveten nga kjo gjë.Ky person është ndjekës cili është iditurisë.i cili i është bashkëngjitur rruges së Paraardhësve të Devotshëm,i cili është fatbardhë dhe vërtet i udhëzuar,i tilli është pasues i Sunnetit të të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve selam,dhe i udhëzimit të sahabëve radijall-llahu anhum.
Por ai i cili përmbahet nga analizat, lë anash metodën që kemi përmendur,polemizon rreth sunneteve me mendimin e tij dëshiron t'i përshtatë vetëm aty ky lejon mendimi i tij:i thill është në lajthitje dhe është duke i shpënë të tjerët në lajthitje.Më tutje,ai i cili shpërfill tërë atë që kemi përmenduar dhe zhytet pa kujdes në dhënien e gjykimeve pa dijeni:i tilli është edhe më i verbër dhe në një rrugë edhe më të humbur'',Kjo është e vërteta, në të nuk ka paqartësi.Andaj largou prej rrugicave.
Dilema e katërt:Ekziston një tjetër keqkuptim i rëndomtë në mesin e mukal-lidëve,që i ndalon ata në praktimin e një sunneti, për të cilin atyre u është e qartë se medh'hebi i tyre është në kundërshtim me të në atë cështje.
Ky keqkuptim është mendimi se pasimi i Sunnetit detyrimisht shkakton fajësimin e themeluesit të medh'hebit.Për ata,të gjesh gabime do të thëtë të ofendosh imamin.Nëse nuk është e lejuar për ta fyerja e cilitdo individ musliman,si mund ta ofendojnë ndonjërin prej imamëve të tyre?
Përgjigje:Ky arsetim është plotësisht i gabueshëm dhe është pjellë e moskuptimit të Sunnetit,përdnryshe si mund të arsyetoht një musliman inteligjent në këso mënyra?!
I Dërgari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,vetë ka thënë:'Kur ai që është duke sjellë një gjykim,përpiqet dhe arrin të përfundimi i saktë,ka dy shërblime,por nëse ai gjykon duke u përpjekur dhe sjell gjykim të gabuar,ai ka një shpërblim.''Ky hadith rrëzon argumentin e lartpërmendur dhe shpjegon dukshëm dhe pa anjë paqartüeso se nëse ndokush thötë:''ky dhe ky është në gabim'' kuptimi i kësaj në sheriat është ''kye ky ka një shpërblim.''
Nëse ai është i shpërblyre në syrë e ati që ka gjetur gabimin,si mund ta akuzosh këtë të fundin për fyerjen e tij?! Nuk dyshohet se ky lloj i akuzimit është i pabazë dhe kushdo që e bën duhet ta tërheqë,përndryshe,do të jetë
ai që i fyen muslimanët ,jo vetëm individët e rëndomtë në mesin e tyre ,por imamët e shquar në mesin e sahabëve,të trashëgimtarëve dhe imamëve të mëvonshëm muxhtehidë dhe të tjerët.Kjo është ngase ne dimë me siguri se këto personalitete të famshme qortonin dhe i gjenin gabimet njëri-tjetrit, a ështëe arsyeshme të thuhet:'' ata fyenin njëri -tjetrin''?Jo!Në të vërtetë ,është transmetuar në mënyre autentike se i Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ka përmirësuar Ebu Bekirn,radijall-llah anhu,në interpretimin e tij të ëndrrës së një njeriu ,duke i thënë:''Diku pata të drejtë,diku jo.''Pra,a e ka fyer ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,Ebu Bekrin me këto fjalë?
Një prej efekteve më të habitshme që ky keqkuptim ka në bartësit e vet është se i pengon ata nga ndjekja e Sunnetit,kur është i ndryshëm me medh'hebin e tyre,ngaqë për ta praktikimi i tij nënkupton fyerjen e imamit,derisa ndjekja e tij ,edeh kur është në kunërshtim me Sunnetin,nënkupton të dashurit dhe të respektuarit e tij!Prandja ,ata ngulmojnë në djekjen e mendimit të tij,për t'i ikur mosrespektiti të prentenduar.
Këta njerëz kanë harruar të mos them..shtiren se harrojnë se për shkak të këtij mendim ata janë zhytur në dicka shumë më të keqe se ajo prej së cilës iknin,atyre duhet t'u thuhet:''Nëse të postosh dikë ,do të thotë të respektosh atë ,ndërsa ta kundërshtosh,do të thotë ta ofendosh atë,atëherë pse i lejoni vete ta kundërshtoni shembullin e të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve selam,dhe të mos e pasoni atë ,duke preferuar të pasoni imamin e medh'hebit në një rrugë të ndryshem me atë të Sunnetit,kur imami nuk është i pagabushem dhe ofendimi i tij nuk është kufër?! Nëse e interpeton kundërshtimin e imamit si ofendim të tij ,atëher kundërshtimi i të Dërguarit të All-llahut ,sal-lall-llahu alejhi ve selam,është dukshëm më shumë ofendim i tij.Në të vërtetë është kufer i hapët,nga i cili kërkojmë strehim te All-llahu!Nëse kjo u thuhet atyre,ata s'mund t'i përgjigjen kësaj,pasha All-llahun,përpos të japin një replikë ,të cilën e dëgjojmë shumë herë me radhë nga disa prej këtyre:''Kemi lënë këtë Sunnet,duke i besuar imamit të medh'hebit dhe ai është më i ditur se ne në Sunnet.
Përgjigja jonë në këtë është nga shumë kënde,do të bëhet shumë gjatë në këtë hyrje.Për këtë shkak do ta kufizoj veten shkurtimisht në një qasje,me një përgjigje vendimtare,me lejen e Allahut.
Unë them:''Imami i medh'hebit tuaj nuk është i vetmi i cili ishte i ditur më shumë se sa ju në Sunnet.Në të vërtetë,janë duzina,bile qindra,të cilët poashtu ishin më të ditur se ju në Sunnet.prandja,nëse ndodh që një sunnet autentik të ndryshojë nga medh'hebi juaj,por është marrë nga njëri prej këtyre imamëve të tjerë,është qartë e domosdoshme për ju që ta pranoni këtë sunnet në këtë rast.Ai që ju kundërshton,do t'ju thotë duke ju kundërshtuar:''Ne vepruam me këtë sunnet duke i besuar imamit,i cili ka vepruarme këtë Sunnet.''Në vepruam me këtë Sunnet duke i besuar imamit,i cili ka vepruar me këtë Sunnet.Në këtë pasim i imamit është më meritor se ai imam që ka kundërshtuar këtë Sunnet.''
Kjo është e qartë dhe aspak e ngatërrar për askë,me dëshiren e All-llahut.Për shkak të gjithë kësaj që permendëm,mund të them:
Meqe ky liber yni ka përmbledhur sunnetet e vërteta të transmetuara nga i Dërguari i All-llahut,sal-lall-llah alejhi ve elam,në lidhje me përshkrimin e namazit të tij,nuk ka arsyetim për askë të mos veprojë me të,pasi nuk ka asgjë që dijetarët kanë refuazuar njëzëri,gjë që nuk do ta bëjnë kurr,Në të vërtetë ,në cdo rast disa prej tyre kanë përvetësuar Sunnetin e vërtet,secli prej tyre që nuk ka veperuar kështu është i falur dhe është shpërblyr një herë,sepse teksti nuk i që përcjellur ati fare ,ose i qe percjellur atij në mënyrën që nuk e paraqiste dëshmi për të,ose për shkaqe të tjera të njohura mirë ne mesin e dijetarëve.Megjithatë ,ata pas tij,para të cilëve teksti është qartë i parashtruar,nuk kanë arsyetim për ndjekjen e mendimit të tij,përkundrazi,është e obligushme të pasohet teksti i pagabushëm.
Kjo porosi ka qenë qëllimi i kësaj hyrje.All-llahu i Gjithëfuqishmëm dhe i Lartësuar thotë:
''O ju që besuat!Përgjigjuni thirrje së All-llahut dhe të Dërguarit të Tij kur ju thërret në atë që ju jep jetë dhe ta dini se All-llahu ndërhyn ndërmjet njeriut dhe zemrës së tij,dhe te ai do të tuboheni të gjithë.''
All-llahu e thotë të Vërtetën,Ai tregon Rrugen,dhe Ai është Ndihmusësi dhe Mbrojtësi më i mirë .All-llahu e bekeoft Muhammedin dhe familjen e tij dhe shokët e tij.Lavdërimi i qoftë All-llahut,Zotit të botëve.

FORMA E NAMAZIT E TË DËRGUARIT
(sal-lall-llahu alejhi ve selam)
E PËRSHKRUAR PREJ FILLIMT DERI NË MBARIM
SIKURSE TË ISHIT DUKE E PARË

''Faluni ashtu sic më keni parë duke u falur''
(transmetuar nga El-Buhariu)


TË DREJTUARIT KAH QABJA

Kur i Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ngritej në namaz,ai drejtohej ka Qabja,si në namazin e detyrueshëm,ashtu edhe në atë vullnetar'',dhe ai ,sal-lall-llahu aljehi ve selam,e urdhëroi këtë,duke i thënë''atij që u fal keq'':Kur të ngritesh për t'u falur, merr abdest sic është më së miri ,pastaj drejtohu kah Kibla dhe thuaje tekbirin.
''Gjatë udhëtimit,ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,i falte namazet vullnetare dhe vitrin hipur mbi kafshën shaluese,në cfarëdo anë që të kthehej ajo nuk e bartur atë (kah lindja ose kah perëndimi).''
Andaj,thënia e All-llahut të Lartësuar:
'' Kah cila anë që të ktheheni ,është ftyyra e All-llahut''(El-Bekare,2/115)
''(Nganjëherë)kur donte t'i falte namazet nafile,vullnetare në devenë e tij ,e drejtone atë kah kibla,thoshte tekbirin dhe falej në cilino drejtim që të kthehej kafsha e tij.''
''Ai bënte rukun dhe sexhden në deven e tij,duke e ulur kokën dhe duke e bërë sexhden më poshtë se rukunë.''
''Kur ai donte t'i falte namazet e detyrueshme,zbriste poshtë dhe drejtohej kah Kibla.''
Në namazin gjatë frikës së madhe (luftë),ai sal-lall-llahu alejhi ve selam,i dha shebull ummetit të tij për t'u falur''duke ecur,duke qëndruar në këmbë ose duke qenëhipur mbi kafshë,duke qenë a duke mos qenë në drejtim të Kiblës'',dhe ai poashtu tha:Kur ato (ushtritë)takohen ,atëher ai(d.m.th.namazi) është tekbir dhe levizje me kokë.''
Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,poashtuthoshte:''Cka është ndërmjet lindjes dhe perëndimit është kible.''
Xhabiri,radijall-llahu anhu,ka thënë:
''Kur ishim njëherë me të Dërguarin e All-llahut ,sal-lall-llahu alejhi ve selam,në një ekspeditë,qielli ishte i vrenjtur,prandaj ne umunduam ta gjejmë Kiblen,por nuk u pajtuam,kështu secili prej nesh u fal në vete dhe secili prej nesh vëndoi nga një shenjë para vetes,në mënyrë që ta shënojë pozitën e vet.Në mëngjes ,ne i shikuam ato dhe pamë se nuk ishim falur kah Kibla.Ia përmendëm këtë të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve selam,(por ai nuk na urdhëroi që të përsërisim (namazin),dhe tha:''Namazi juja mjafton.''
''Ai,sal-lall-lahu aljehi ve selam,falej në drejtim të Bjetul-Mukaddesit(duke pasur kaben para tij),para se të shpallej ajeti vijues:

''Ne shumë herë po shohim kthimin e fytyrës tënde kah qielli,e ne gjithqysh do të drejtojmë ty në drejtim të një kableje (Qabja) që ti e do atë.''(El-Bekare 2/144).Kur u shpall kjo ,ai u drejtua kah Kabja.Ishin duke efalur sabahun njerëzit në kaba,kur dikush u erdhi atyre dhe u tha:''Të Dërguarit tëAll-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,i është shpallur mbrëmë dic nga Kur'ani dhe është urdhëruar të drejtohet kah Kabja,pra kthehuni kah ajo.''Fytyrat e tyre qenë të kthyre kah Shami,atëher ata u kthyen (edhe imimi i tyre kah kibla së bashku me te).

QËNDRIMI NË KËMBË GJATË NAMAZIT

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,qëndronte në këmbë si për namazin e detyrueshëm,ashtu edhe për ate vullenetar,duke e zbatuar urdhërin e të Lartësuarit:
''Dhe qëndroni para All-llahu me respekt.''(El-Bekare,2/238).
Ndërsa,gjatë udhëtimit ai falte namazet vullnetare në kafshën shaluese.
Ai i dha shembull ummetit të tij,për t'u falur gjatë frikës së madhe ,duke ecur ose hipur në kafshë,sic është përmendur,dhe ky është qëllimi i thënies së All-llahut,subhanehu ve te'ala:
''Të jeni të rregullt në namazin e mesëm dhe ndaj All-llahut të jeni respektus (në namaze).E nëse këni frike(nga armiku),atëherë faluni duke ecur ose duke kaluar,por kur të jeni të sigururar,përkujtoni (me namaz) All-llahunashtu si u mësoi Ai për atë që ju nuk dinit.''(El-Bekare,2/238)
''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,falej ulur gjatë sëmundjes,nga e cila ai vdiq.
Ai gjitashtu u fal ulur në një rast tjetër para këtij,kur ishte i sëmurë, ndërsa njerëzit pas tij faleshin duke qëndruar në këmbë,prandaj ai u dha nojmë(ua bëri me shenjë)atyre të uleshin dhe ata u ulën(dhe u falën).Kur e kreu tha:
''Qetë gati duke e bërë atë që Presianët dhe Romakët bëjnë:
qëndrojnë në këmbë për mbretin ,i cili rri ulur.Prandaj,mos veproni ashtu,sepse imami është që të përcillet:Kur ai bën rukunë,bëni ruku,kur ao ngritet,ngrituni,dhe kur ai falet ulur ,faluni ulur(të gjithë).

Namazi i personit të sëmurë në positë të ulur

Imran ibën Husejni,radijall-llahu anhu,ka thënë:Isha duke lënguar nga hemoroidet(majasëli),andaj e pyta të Dërguarin e All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,dhe ai tha:''Falu në këmbë ,nëse nuk mundesh,atëher falu ulur,nëse nuk mundësh ashtu,atëher falu shtrirë.''
Imran ibën Husajni poashtu ka thënë:E pyta atë,sal-lall-llahu aljehi ve selam,për namazin e njeriut në pozit të ulur,e ai tha:''Ai që falet në këmbë,kjo është më mirë,ai që falet ulur,shperblimi tij është përgjysmë me i vogël se i të mëparshmit.Ai që falet shtrirë (në një tjetër transmetim:gjysmë i shtirië) e ka shpërblimin përgjysmë më të vogël se të atij që falet ulur.''Kjo i referohet personit të sëmurë,ngase Enesi,radijall-llah anhu,ka thënë:''I Dërguari i all-llahut,sal-lall-llahu aljehi ve sepam,u erdhi disa njerëzve derisa ata ishin duke u falur ulur për shkak të sëmundjes,dhe tha:''Vërtet,namazi i atij që ulet është(vlen) sa gjysma e namazit të atij që qëndron në këmbë.''
Njëherë ai ,sal-lall-llahu alejhi ve selam,vizito një person të sëmuarë dhe e pa të duke u falur(mbështetur)në një jastëk,e ai e mori atë dhe e largoi anash.Atëherë,ky njeri mori një kërcu për t'u falur,duke u mbështetur në të,por ai ia mori atë dhe e largoi anash,dhe i tha:''Falu në tokë nëse mundesh,por në të kundërtën bëri lëvizjet me kokën tënde,duke e bërë sexhden më poshtë se rukunë.''

Namazi në anije

Ai'sal-lall-llah alejhi ve selam,u pyet për namazin në anije ,atëherë ai tha:
''Faluni në të duke qëndruar në këmbë,nëse nuk i frikësoheni fundosjes.''
Kur ai u plak,merrte dicka për t'u mbështetur në vendin e tij të faljes.

Ulja dhe qëndrimi në këmbë në namazin e natës (Tehexhxhud)

Ai,sal-lallahu alejhi ve selam,falej shumë gjatë natës,duke qëndruar në këmbë,dhe shumë gjatë natës duke ndenjur ulur,dhe nëse këndonte në këmbë,ai e bënte(rukunë)në këmbë,ndërsa nëse këndonte ulur,ai e bënte rukunë ulur.
Nganjëherë,''Ai falej dhe kështu ai këndonte ulur,derisa të mbetnin rreth tridhjetë ose katëdhjetë ajete të këndimit të tij, ai pastaj ngritej që t'i këndojë këto në këmbë,mandje e bënte rukunë dhe sexhden,dhe bënte njësoj në rekatin e dytë.''
Në fakt,''ai falte es-sabhan ulur kah fundi i jetës së tij,kur u plak,dhe kjo ishte një vit para vdekjes së tij.''
Po ashtu,''ai ulej këmbëkryq.''

Namazi me këpucë të mbathura dhe urdhëri për të bërë kështu

''Ai nganjëherë qëndronte (në namaz) këmbëzbathur,e nganjëherë me këpuca të mbathura.''
Ai e lejoi këtë për ummetin e tij,duke thënë:''Kur ndokush nga ju falet,le t'i mbathë këpucatë ,ose t'i zbathë ato dhe t'i vendosë midis këmbëve të tij dhe të mos i pengoj të tjerët me to.''
Ai e inkurajonte faljen me këpucë nganjëherë ,duke thënë:'' Dallohuni nga hebrenjetë,sepse ara nuk falen me këpuca,e as me hufet e tyre (corapë lëkure)''.Nganjëherë ai i hiqte ato prej këmbëve duke u falur dhe pasta e vazhdonte namazin,sic ka thënë Ebu Se'id El-Hudriu:
'' I Dërguari i All-llahut,salallahu alejhi ve selam,u fal me ne një ditë.Gjersa ishte duke u falur,i zbathi këpucët e tij dhe i vendosi në anën e tij të majtë.Kur njerëzit e panë këtë ,i zbathën këpucët e tyre.Kur e kreu namazin,ai tha:''Pse izbathët këpucët tuaja?''Ata thanë: Të pamë ty duke i zbathur këpucët e tua.andaj edhe ne i zbathem tonat.'' Ai tha:Vërtet,më erdhi Xhibrili dhe më njoftoi se kishtë fëlliqësi ose tha dicak të dëmshme(në një transemetim tjetër:ndytësirë) në këpucet e mia,andaj i zbatha ato.Pra,kur dikush nga ju shkon në xhami,duhet t'i shikojë këpucët e veta:nëse sheh në to fëlliqësirë-ose tha:dicka të dëmshme(në një transmetim tjetër ndytësirë) duhet t'i pastrojë (me fërkim) dhe të falet me to.
''Kur i hiqte ato,ai i vendoste ato në të majtën e tij'',dhe gjithashtu thoshte:''Kur ndokush nga ju falet,nuk duhet t'i vendosë këpucët e tij në të djathtën e tij,e as ne të majtën e tij,ku do të jenë në të djathtën e tjetërkujt,
por vetëm nëse nuk është askush në të majtën e tij,mirëpo duhet t'i vendosë ato midis këmbëve''.

Namazi në Minber

''Njëherë ai,salallahu alejhi ve selam,u fal në minber ( në një transmetim:..i cili kishte tri shkallë).Kështu ai qëndroi në të dhe tha tekbirin dhe njerëzit pas tij e thasnë tekebirn,derisa ai ishte më minber,më pastaj u kthye,dhe veproi në të ashtu sic veproi në rekatin e parë ,derisa e kreu namazin.Ai pastaj u kthye kah xhemati dhe tha:''O njerëz! E bëra këtë që ju të më përcillni mua dhe ta mësoni namazin tim''.

Sutra dhe obligim për të

''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,qëndronte afër sutre,ashtu që ndërmjet tij dhe murit kishte (distanc)tre kutë'' dhe ''ndërmjet vendit të sexhdes dhe murit(kishte) hapsirë,aq sa për të kaluar një dele.
Ai thoshte:''Mos u falni ndryshe pos drejt sutres dhe mos lini askë të kalojë para jush,por nësendokush vazhdon (të provoj për të kaluar),atëher luftone atë,sepse ai e ka një shok (d.m.th.shejtanin) me vet.''Ai poashtu thoshte:''Kur të falet ndonjëri nga judrejt sutres,le t'i afrohet asaj,që të mos e prish shjtani namazin e tij.''
Nganjëher '' ai orvatej për t'u falur shtyllës, e cila gjendej në xhaminë e tij.''
''Kur falej në vend të hapur,ku nuk kishte asgjë për të përdorur si sutra,ai e ngulte një shtizë në tokë para tij dhe falej në drejtimin e saj,me njerëzit pas tij'', Nganjëherë ''ai vendoste kafshën e tij anash dhe falej në vendpushimin e deveve,gjë që ''ai e ndalonte '', dhe nganjëherë ''ai e merrte shalën e tij,e vendoste për së gjati dhe falej kah fundi i saj,''
Ai thoeshte:''Kur ndonjëri nga ju vendos përballë vetes dicka sic është fudin i shalës,le të falet dhe le të mos brengoset nëse ndokush kalon pas saj''.
Njëherë'' ao u fal drejt një druri, dhe nganjëherë''ai falej drej shtratit,në të cilin Aishja(radijall-llah anha)ishte e shtrirë(nën mbulojnë e saj).
Ai,sal-lall-llahu aljehi ve selam,nuk linte asgje të kalojë ndërmjet tij dhe sutre,kështu njëherë'' ishte duke u falur,kur një dele eerdhi me vrap para tij ,atëherë ai nxitoi(eci përpara) saqë e ngjeshi barkun e tij për muri (dhe ajo kaloi prapa tij)''.
Po ashtu ,njëherë'' derisa ishte duke e falur një namaz të detyrueshëm ,e shtrëngoi grushtin e tij,dhe kur e kreu ,njerëzit e pytën:''O i Dërguar i All-llahut,a ndodhi gjë gjatë namazit?''Ai tha :''Jo,përvecse djalli deshi të kalojë para meje,e unë ia shtrëngova atij fytin derisa e ndjeva të ftohët e gjuhës së tij në dorën time.Pasha All-llahun!sikur të mos ma kishte kaluar vëllau im Sulejmani ,unë do ta kisha lidhur (djallin) për njërën prej shtyllave të xhamisë,që fëmijët e medines të mund të silleshin rreth tij.(Pra,kush mund të pengoj që dicka të ndërhyjë midis tij dhe kibles,le të veproj ashtu).''
Ai poashtu thoshte:''Kur ndokush dëshiron të kalojë para tij,atëher sutr ndërmjet tij dhe njerëzve,dhe dikush dëshiron të kalojë para tij,atëher ai duhet ta shtyejë atë në fyt(dhe ta zmbrapsë sa më shumë që mundet),(në një transmetim :Ai duhet ta ndalë atë,dy her),por nëse ai refuzon,ai duhet ta luftoj,sepse ,me të vërtetë ,ai është shejtan''.
Ai poashtu thoshte:''Sikur ta kisha ditur personi që ka kaluar para atij që falej mëkatin e vet,kisha qenë më mirë për të që të presë katërdhjetë,sesa të kalojë përpara''.(Ebu En-Nedri thotë :''Nuk më kujtohet sakësishtë sa aka thënë katërdhjetë ditë,mua,apo vite)''.

Cka e prish namazin nëse kalon përpara atij që falet

Ai thoshte:''Namazi i njeriut ndërpritet,kur para tij nuk ka dicka,sic është fundi i shalës,nga gruaja (me menstracione),gomari ose qeni i zi''.Ebu Dherri tha:''Unë i thashë:'' O i Dërguar i All-llahut ,pse qeni i zi e jo ai i kuq?'' Ai tha:''Qeni i zi është shejtan''.

Ndalimi i faljes në drejtim të varrit

Ai ndalonte faljen në drejtim të varrit,duke thënë:''Mos u falni në drejtim të varreve dhe mos u ulni në to''.

Njeti

Ai.sal-lall-llahu alejhi ve selam,thoshte: '' Të gjithë veprat janë sipas qëllimit dhe cdonjëri do të ketë atë që ka pasur për qëllim''.

TEKBIRI

Pastaj ai ,sal-lallahu alejhi ve selam,e fillonte namazin duke thënë:

All-llahu është ma i Madhi
Ai e urdhëroi'' atë që u fal keq'' të veprojë kësisoj,sic është përmendur më parë,dhe i tha atij:'' Me të vërtetë, namzi i personit nuk është i plotë derisa ai të marr abdes,në të cilin janë përfshirë të gjithë pjesët e domosdoshme të trupit,dhe thotë:''All-llahu Ekber''.
Ai po ashtu thoshte:''Celësi i namazit është pastrimi,në të hyhet metekbir dhe dilet me selam''.
Po ashtu,''ai ngrinte zërin gjatë tekbirit,ashtu që ata prapa tij të mund ta ndëgjonin''.
Por ,''Kur u sëmur,Ebu Bekri ngriste zërin për t'ua bartur njerëzve tekbirn e të Dërgaurit të All-llahut,sal-lallahu aljehi ve selam''.
Ai po ashtu thoshte:''Kur të thotë imami:''All-llah Ekber'',atëherë edhe ju thuani ''All-llahu Elber''.

Ngritja e duarve

Ai i ngriste duart e tij nganjëher me tekbir,nganjëher pas tekbirt dhe nganjëher para tij.
''Ai i ngriste ato me gishtërinj të ndar (jo të hapur, as të bashkuar'',
dhe '' i vinte në nivel me supet e tij'',edhe pse herë herë ,''ai i ngriste ato derisa të ishin në nivel me veshët (majet) e tij''.

Vendosja e dorës së djathtë mbi dorën e majtë dhe urdhëri për këtë

''Ai,sal-lall-llahu aljehi ve selam,vendoste dorën e djathtë mbi dorën e tij të majtë'',dhe thoshe:''Ne ,
shoqëria e të Dërguarve jemi të urdhëruar ta shpejtojmë iftarin dhe ta vonojmë syfyrin dhe ta vendosim dorën e djathtë mbi të majtën gjatë namazit''.
Po ashtu ''ai kaloi pranë një njeriu që falej dhe që kishte vënë dorën e majtë mbi të djathtën,atëher ai ia ndau duart dhe ia vendosi të djathtën mbi të majtën''.

Vendosja e duarve në gjoks

''Ai e vedoste dorën e djathtë mbi shpinën e dorës së majtë.në kyq dhe në bylyzyk'', ''dhe i urdhëronte shokët e tij të veprojnë kësisoj'',dhe (nganjëherë)''ai e kapte me grushtin e dorës së dathtë dorën e majtë''.
''Ai i vendoste ato në gjoks''.
Po ashtu,''ai ndalonte vendosjen e duarve në bel gjatë namazit (dhe e vuri dorën e tij në bel (që ta demonstrojë këtë)''.Kjo është ''silb'',të cilin e ndaloi.

Shikimi në vendin e sexhdes dhe pësulësia

''Ai,sal-lall-llahu aljehi ve selam,ulte kokën gjatë namazit dhe e përqëndronte shikimin e tij në tokë'' gjersa ishte në Qabe,shikim i tik nuk largohej nga vendi i sexhdes,derisa të dilte nga ajo'',dhe thoshte:''Nuk është e përshtatshme të ketë dicka në Shtëpi,që do shqetësonte personin që falet''.
'' Ai ndalonte të shikurait lart në qille'' dhe e theksonte aq shumë këtë ndalesë,saqë ka thënë:''Njerëzit duhet të përmbahen nga shikimi lart në qiell gjatë faljes,ose shikimi i tyre nuk do t'u kthehet(në një transemetim..ose shikimi i tyre do t'u cungohet).
Në një hadith tjetër :''Pra kur faleni mos shikoni aty-këtu,ngase All-llahu vendos Ftyryrën e Tij përball fytyrës së robit të Tij në namaz,përderisa ai nuk shikon tjetërkah'',dhe ai gjithashtu ka thënë për shikimin tek-tuk,''është grabitje të cilën djalli ia bën robit gjatë namazit''
Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,poashtu ka thënë :''All-llahu nuk pushon së kthyri kah robi i Tij në namaz, përderisa ai nuk shikon përrreth, kur ai kthen fytyren gjetkë ,All-llahu largohet prej tij,ai ''ndaloj tri gjëra:
të cukituarit si pulë, të ndenjurit galic(ik'a) si qen dhe të shikuarit përrreth si dhelpër'', ai poashtu thoshte:''Faleni namazin lamtumirës sikur ta shihint Atë,sepse edhe nëse nuk e shihni Atë,Ai vërtet ju sheh ju'',dhe ''Cdo person i cili gjatë namazit të detyrushëm shquhet në abdestin,përulësinë dhe rukutë e tij,do të jetë kjo falje për mëkatet e vogla të mëparshme,përderisa nuk bën mëkat të madh,dhe kjo (mundësi) vlen për të gjitha kohët''.
Njëherë ai,sal-lall-llahu aljehi ve selam,u fal në hamisah dhe (gjatë namazit) ai shikoi në shenjat e saj.Dhe kur e kreu tha:''Merre këtë hamisah timin dhe dërgoja Ebu Xhehmit dhe ma sjellni enbixhanijjen e tij, ngase ma ka larguar vëmendjen nga namazi (në një transmetim...sepse i shikova shenjat e saj gjatë namazit dhe për pak më vuri në sprovë)''.
Po ashtu,'' Aishja kishte një pëlhurë me vizatime,të shtrira përgjatë sehves,drejt së cilës i Dërguari,sal-lall-llahu aljehi ve selam,i fal dhe pastaj tha:''Largooje prej meje(sepse vizatimit e saj nuk pushunan së më penguari gjatë namazit)''.
Ai poashtu thoshte:''Namazi nuk është i vlefshëm,kur ushqimi është shtruar,e as kur vjen koha për t'u liruar prej dy ndytësirave.''

LUTJET E HAPJES(DUATË)

Më tej,ai,sal-lall-llah alejhi ve selam,e fillonte këndimin me shumë lloje duash, në të cilat ai e lavdëronte All-llahun e Lartësuar dhe e madhëronte Atë.Ai,në të vërtetë e urdhëronte ''atë që u fal keq'' të veproj kështu,duke i thënë:''Namazi i askujt nuk është i plotë,përderisa ta thotë telbirin, ta lavdërojë All-llahun e Gjithëfuqishëm dhe të Lartësuar dhe ta madhëroj Atë dhe të këndoj nga Kur'ani atë që i vjen më së lehti...''
Ai e thoshtë ndonjërën nga duatë vijuse:

1.O All-llah! Më largo nga mëkatet e mia,sic e ke larguar Lindjen nga Perëndimi.O All-llah! Më pastro nga mëkatet e mia,ashtu sic pastrohet pëlhura e bardhë nga ndytësira.O All-llah! Më pasto nga mëkatet e mia me ujë,akull dhe borë.

2.Kam kthyer fytyrën drejt Krijusit të qiejve dhe të tokës sinqerisht( në Islam) dhe unë nuk jam nga mesi i mushrikëve.Vërtet,namazi im,flia ime,jeta ime dhe vdekja ime janë për All-llahun,Zotin e Botëve: i Cili nuk ka shok.Në këtë jamë urdhëruar dhe unë jamë i pari prej muslimanëve (që i nënshtrohen Atij).O All-llah! Ti je Mbreti, askush nuk ka të drejtë të adhurohet pas Teje,(Ti je më i Përsosuri dhe të gjithë Lavdërimet të takojnë Ty) Ti je Zoti im dhe unë jam robi Yt.I kam bërë dëm vetes dhe i kam pranuar mëkatet e mia ,pra m'i fal të gjitha mëkatet e mia ,se askush nuk i fal mëkatet pos Teje.Më udhëzo në karakterin më të mirë,në të cilin nuk mund të udhëzoj kush pos Teje ,dhe më ruaj nga karakteri i keq, nga i cili nuk mund të më shpëtoj kush pos Teje.Jam këtu dhe i lumtër të shërbej Ty.E gjithë e mira është në duart e Tua,ndërsa e keqja nuk është prej Teje( i udhëzuar është ai të cilin e ke udhëzuar Ti).Ekzisoj me vullnetin Tënd dhe Ty të përkas( nuk ka ikje dhe strehim nga Ti,përvec se te Ti).Ti je i bekuar dhe i lartësuar .Kërkoj faljen Tënde dhe Ty të pendohem.
Ai e thoshte këtë në namazet e detyrusme dhe në atë vullnrtare.

3.E ngjashme me atë paraprake,por vetëm pa Ti je Zoti im e unë jam robi Yt...deri në fund,me shtesat që pasojnë:
O All-llah ! Ti je Mbreti,s'ka zot që meriton të adhurohet pos Teje,i Lavdëruar dhe i Falëndëruar qofsh Ti.

4.E ngjashme me (lutjen e hapjes) nen 2 deri tek pjesa...dhe unë jam i pari nga muslimanët:
O All-llah,më udhëzo në karakterin më të mirë dhe në vepra më të mira,në të cilat nuk mund të udhëzoj kush pos Teje,dhe më ruaj nga karakteri dhe veprat e liga,prej të cilave askush nuk mund të shpëtojë ( të tjerët) pos Teje.

5.I patëmetë je Ti,O All-llah dhe i Lavdëruar,Emri Yt është i bekuar,Madhështi Jote është e lartësuar dhe askush s'ka të drejtë të adhurohet pos teje.Ai sal-lall-llahu aljehi ve selam,gjithashut ka thënë:''Vërtet,fjalët më të dashura tek All-llah janë kur robi i tij thotë:''I patëmetë je Ti, o All-llah...''

6.E ngjashme me atë prarendëse,duke shkruar në namazin e natës:
Nuk meriton të adhurhet askush tjetë pos All-llaht,tri herë ,edeh All-llah Ekber tri herë.

7.All-llahu është më i Madhi,më Madhështori.Falënderimet i qofshin All-llahu,cdo mëngjes dhe mbrëmje njëri nga sahabët filloi me këtë,për të cilën i Dërguari,sal-lall-llahu alejhi ve selam,tha:''Për mrekulli! Dyert e qiejve janë hapur për të.

8.Lavdërimi i qoftë All-llahut ,lavdërime të shumëta,të pastra dhe të bekuar.Një njeri tjetër filloj me këtë, për të cilën ai,sal-lall-llah aljehi ve selam,tha:''I pashë dymëdhjetë engjuj që nxitonin se cili prej do ta ngrejë lart më parë''.

9.O All-llah,Ty të takojë të gjitha lavdërimet.Ti je Drita e qijeve dhe e tokës dhe e gjithë asja cka ka në to,Ty të takojnë të gjithë lavdërimet.Ti je Mbikëqyrësi i qiejve dhe i tokës dhe i gjëthë asja që ka në to)Ty të takonë të gjitha Lavdërimet.Ti je Hakku,Premtimi Yt është hakk;Takimi me Ty është hakk,Xhenneti është hakk,Zjarri është hakk,O All-llah! Ty të jam kthyer,për hirë Tëndin kam luftuar, Ty të jam drejtuar për gjykim,( Ti je Zoti ynë dhe te Ti është përfundimi i të gjitha udhëtimevera m'i fal mëkatet e mëhershme dhe të mëvonshmet,atë që kam fshehur dhe atë që kam shfaqur) dhe cdo gjë që di për mua më shumë se une) Ti je Vonusei ,(Ti je Zoti im) dhe askush nuk ka të drejtë të adhurohet pos Teje,( dhe nuk ka pushtet e as fuqi pa Ty)
Ai,sal-lall-llahu aljehi ve selam,e thoshte këtë dua në namazin e natës,sikurse që e thoshte edhe duanë vijuese:

10.O All-llah!Zot i Xhebrailit,Mikailit dhe Israfilit!Krijuse i qiejve dhe i tokës!Njohës i së fshehtës dhe i së dukshmes!Ti ke Ai që do të gjykosh mes robërve të Tu në cështjet që ata nuk pajtoheshin.Më udhëzo me Mëshirërn Tënde,në të vërtetën e asaj për cka ata nuk pajtoheshin,sepse,vërtet,Ti e udhëzon kënd që dëshiron në rrugën e drejë.

11.Ai thoshte tekbirn(All-llahu Ekber),tahimdin(Elhamduliah),tesbihin(SubhanAll-llah),tehlilin ( La Ilah ilall-llah) dhe istigfarin (Estagfirull-llah),secilin nga dhjetë herë e pastaj thoshte:
O All-llah! Më fal dhe më udhëzo dhe me jep mirëmbajteje dhe (mos i shiko mëkatët e mia )dhjetë herë ,pastaj thoshte:
O All-llah! Kërkoj strehë te Ti nga vështirësia e Ditës së Llogarisë,dhjetë herë.

12.''All-llahu është më i Madhi(tri herë),Posedus i Mbretëris,i Fuqisë,i Madhështisë dhe i Pushtetit.

KËNDIMI

Pastaj.ai,sal-al-llahu alejhi ve selam,kërkonte strehim tek All-llahu i Lartësurar,duke thënë:

'' Kërkoj strehim tek All-llahu nga shejtani i mallkuar,nga cmeduaria e tij,nga arroganca e tij dhe nga pozia e tij''.Nganjëher i shtonte kësaj,duke thënë:
''Kërkoj strëhë tek All-llah,i Gjithëdëgjueshmi,i Gjithëdijshmi,nga shejtani..
Pastaj këndonte:

Në emër të All-llahut ,Mëshirëmadhit,Mëshirëbërësit por jo me zë të lartë.

Këdimi i ajeteve një nga një

Pastaj,ai këndonte suren El-Fatiha dhe e ndante këndimin e tij,duke i kënduara ajetet një nga një.Ai thoshte:

Bismil-lahir-Rrahmanir-Rrahim.
(këtu pushonte,pastaj thoshte)

El-Hamdul-lil-lahi Rab-Bil-Alemin.
(Pastaj pushonte,pastaj thoshte)

Rrahmanir-Rrahim.

...Dhe keshtu me radhë,deri në fund të sures.Pjesa tjetër e këndimit të tij ishte e nëjtë :duke u ndalur në fund të ajetit dhe duke mos e bashkuar atë me ajetin tjetër.
Nganjëherë ai këndonte:
(Mbret i Ditës së Gjykimit) në vend të (Mbizotërues i Dites së Gjykimit).

Domosdoshmëria e El-Fatiha-së dhe rëndësia e saj

Ai fuqishëm theksonte rëndësin e kësaj sureje duke thënë:''Nuk është falur ai i cili nuk ka kënduarr (në të) Kaptinën e Hapëse të Librit (së paku)'',dhe në një thënie tjetër:''Ai namaz në të cilin nuk këndon Kaptinën Hapëse të Librit (sureja el-Fatiha),nuk pranohet''.Ai po ashtu ka thënë:''Ai i cili fal një namaz në të cinën nuk këndon Kaptinën Hapëse të Librit,atëherë ai (d.m.th.namazi) është i mangët,i paplotë''.Ai po ashtu ka thënë:''All-llah i Bekuar dhe i Lartësuar ka thënë:'' E kam ndarë namazin ndërmjet meje dhe robit Tim në dy gjysma:gjysma e parë është për Mua,gjysma tjetër është për robin Tim dhe robi im do të ketë atë që e ka kërkuar''.Pastaj i Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,tha:''Kur robi thotë '' Lavdërim i takon All-llahut,Zoti të botëve'',All-llahu i Lartësuar thotë:''Robi im më ka lavdruara'',kur robi thotë:''Sunduesi i Dites së Gjykimit'',All-llahu i Lartësuar thotë:''Robi im më ka madhëruar''.Kur robi thotë:'' Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm Ty të kërkojmë ndihmë'',(Ai thotë):''Kjo është ndërmjet Meje dhe robit Tim,dhe ai do ta ketë atë që e ka kërkuar''.Kur robi thotë: ''Na udhëzo në rrugë të drejtë,në rrugen e atyre të cilët ike bekuar e jo në rrugën e atyre ndaj të cilëve je i hidhëruar,e as në të atyre që kanë lajthitur''.(Ai thotë):''Të gjitha këto janë për robin Tim dhe robi Im do ta ketë atë që e ka kërkuar''.
Ai po ashtu thoshte:''All-llahu nuk ka shpallur në Tevrat,e as në Inxhil asgjë të ngjashme me Nënën e Kur'anit.Ajo është Shtatëshja e Shpesh Persërituar.(dhe Këndimi Mashështor që më është dhënë mua).
Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,e urdhëroi ''atë që u fal keq '' që ta këndojë atë në namazin e tij,por i tha atij që nuk mund ta mbante në mend të thotë:
(Dëshmoj se All-llah është i pastër prej të metave,Të gjithë lavdërimet i qofshin All-llahut,askush s'ka të drejtë të adhurohet pos All-llahut,All-llah është më i Madhi ,nuk ka pushtet e as fuqi pa All-llahun).
Ai po ashtu i tha atij''që u fal keq:'' ''Nëse di gjë nga Kur'ani,atëherë këndoje,përndryshe lavdëroje All-llahun,deklamoj Madhështinë e Tij dhe deklamo se s'ka kush të drejtë të adhurohet pos All-llahut''.

Shfuqizimi i këndimit pas imamit në namazet me zë

Ai u pati lejuar që faleshin pas Imamit ta këndojnë Suren El-Fatiha në namazet me zë,mirëpo njëherë:
''Ishte duke e falur Sabahun dhe këndimi iu vështirësua.Kur e kreu tha:''Ndoshta ju kendoni pas Imamit''.Ne i thamë.'' Po,duke shpejtuar,o i Dërguar i All-llahut ''.Ai tha:''Mos veproni ashtu,përvec (cdokush prej jush ta këndoj) Kaptinën Hyrës të Libirt,sepse nuk është i vlefshëm për njeriun i cili nuk këndon atë''.
Më vonë ai ua ndaloi këndimin në namazet me zë kur:
''Ai kreu namazin,në të cilin ishte duke kënduar me zë (në një transmetim:ishte namazi i sabahut) dhe tha:''A ishte duke kënduar dikush prej jush bashkë me mua pak më parë?!'' Njëri tha:''Po,unë o i Dërguar i All-llahut''.Ai tha:''Unë them,pse më ndërhyni në leximin tim?!''(Ebu Hurejra tha) ,njerëzit e ndërprenë të kënduarit me të Dërguarin,sal-lall-llahu alejhi ve selam,kue ai këndonte më zë,pasi e dëgjuan këtë (por kundonin në vete heshtazi ,kur imami këndonte me zë)''.
Ai po ashtu heshtje gjatë këndimit të imamit e bëri si pjesë të plotësisë së përcjelljes së imamit,duke thënë:''Imami është për t'u përcjellur,pra kur të thotë ai tekbirin,thuani edhe ju,kur ai këndon,heshtni,''ashtu sic e bëri dëgjimin e këndimit të imamit të mjaftushëm,e duke mos pasur nevojë të këndohet pas tij,duke thënë:''Ai që ka imam,këndim i imamit është këndim edhe për të''-Kjo sa i perket namazeve me zë.

Detyrimi për të kënduar në namzet pa zë

Sa u përket namzeve pa zë,ai nxiste ata për të kënduar gjatë tyre,Xhabri ka thënë:''Ne këndonim pas imamit në Drekë dhe Ikindin suren El-Fatiha dhe një sure tjetër në dy rekatet e para dhe suren El-Fatiha në dy të fundit''.
Megjithatë,ai ua tërhiqete vërjtjen për të mos e ngatërruar me këndimin e tyre,kur:
''Ai e fali Drekën me shokët e tij(pastaj) tha:''Cili prej jush këndoi ''Madhërojeni emrin e Zoti tuja ,të Lartësuarit''(surja El-A'la)?'' Dikush tha:Unë(por vetëm mendova të bëj mirë).'' E ai tha:''E dita se dikush po më ndërhynte me të''.
Në një hadith tjetër:''Ata këndonin pas të Dërguarit,sal-lall-llahu aljehi ve selam,(më zë),prandaj ai tha:''Ju ma keni ngatërruar (këndimin) Kur'anin tim''.
Ai gjithashtu ka thënë:''Vërtet,njeriu që falet,privatisht i lutet Zotit të tij,prandaj ai duhet të jetë i kujdesshëm se për cka është duke i'u lutur, dhe nuk duhet ta këndoni Kur'anin duke e ngritur zërin mbi njëri-tjetrin''.
Ai po ashtu thoshte:''Kushdo që këndon një harf (shkronjë) nga libiri i All-llahut,do t'i numërohet si një vepër e mirë, e vepra e mirë shpërblehet dhjetëfish.Unë s' desha të them se ''elif,lam,mim'' është harf,por '' elif'' është harf,''lam'' është harf dhe ''mim'' është harf''.

Amini dhe thënia e tij më zë nga imami

Kur ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,përfundote këndimin e El-Fatisë,thoshte:
(''amin'') me zë,duke e zgjatë zërin.
Ai e urdhëronte edhe xhematin të thoshte amin:''Kur të thotë imami:''Jo në rrugën e atyre ndaj të cilëve je hidhëruar, e as të atyre që kanë humbur'',atëher thoni ''amin'',ngase melekët thonë :''amin'',dhe Imami thotë:''amin'',(në transmetimin tjetër qëndron:''Kur të thotë Imami:''amin'',thuani edhe ju ''amin'') andaj '' amini'' ikujt përputht me aminin e melekëve(në transmetimin tjetër qëndëron:''Kur ndokush prej jush në namaz thotë ''amin'',kurse melekët në qiell thonë ''amin'',dhe përputhet njëra me tjetrën''),atëher i falën mëkatet që i ka bërë më parë''.Në një hadith tjetër:...''atëher thoni amin,All-llahu do t'u përgjigjet''.
Ai po ashtu thoshte:''Hebrenjtë nuk ju kanë zili për asgjë më shumë se që ju kanë zili për selamin dhe per aminin(pas imamit)''.

Këndimi pas El-Fatiha-së

Më tutje,ai,sal-lall-llah alejhi ve selam,këndonte një sure tjetër pas El-Fatiha-së,duke e zgjatur nganjëherë dhe duke e shkurtuar në raste të tjera,për shkak të udhtimit,të kollës,të sëmundjes ose të qarjes së foshnjes.
Enes ibën Maliku,radijall-llahu anhu,ka thënë:'' Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,e shkurtoni atë (d.m.th. këndimin) një ditë në namazin e mëngjesit.''(Në një hadith tjetër:ai e fali namazin e sabahut dhe i këndoj dy suret më të shkurtëra të Kur'anit) Prandja u pyte:''O i dërguar i All-llaut, pse e shkurtove?'' Ai tha:'' E dëgjova qarjen e një fëmije dhe ma mori mendja se nëna e tij është duke u falur me ne,prandaj desha ta liroj nënën e tij për të.''
Ai po ashtu thoshte:''Unë filloj namazin duke pasur qëllim që ta zgjas,por e dëgjoj të qarën e fëmijes,prandja e shkurtoj namazin,sepse e di se sa shumë brengoset nëna për qarjen e saj''.
Ai ia niste nga fillimi i sures,duke e përfunduar në të shumtën e rasteve.
Ai toshte:''Jepjani secilës sure hisen e saj të rukusë dhe të sexhdes''.Në një transmetim:''Cdo sure duhet ta ketë një rekat''.Nganjëherë e ndante suren në dy rekate,dhe ndonjëherë e përsëriste tërë suren në rekatin e dytë.
Njëri nga Ensarët dilte imam në xhaminë e Kubesë dhe sa herë që ua këndonte ndonjë sure atyre ,ai fillonte me ''Thuaj:All-llahu është Një...'' (Sureja Ihlas 112) deri në fund,pastaj e këndonte suren tjetër bashkë me të,dhe veperonte kështu në cdo rekat.Për këtë shkak,njerëzit e tij iu drejtuan duke i thënë:''Ti fillon me një sure,e pastaj nuk të duket e majaftushme,derisa e këndon një tjetër:ti ose duuhet ta këndosh vetëm atë,ose ta lësh atë dhe ta këndosh një tjetër''.Ai tha:''NUk do ta lë:nëse ju dëshironi që t'ju udhëheq me të,do të vazhdoj,por nëse nuk doni ,atëher do t'ju lë.''Ata e dinin se ai ishte njëri nga më të mirët dhe nuk donin që të udhëhiqeshin nga tjetërkush,kështu kur u erdhi i Dërguari,sal-lall-llah aljehi ve selam,ata ia treguan këtë ndodhi.E ai tha:''O filan,cka të pengoi zy që të veprosh,ashtu sic kërkon populli yt? Cka të shtyu ta këndosh këtë sure në cdo rekat?Ai tha:''E dua këtë sure''.Ai tha Dashira jote për të do të fusë në Xhennet''.

Kombinimi i sureve të ngjashme dhe i të tjerave në një rekat

Ai i kombinote dyshet e sureve mufssal,keshtu që ai këndonte në një rekat njëren prej dyshve të sureve që pasojnë:
Er-Rrahman (55/78) dhe En-Nexhm(53/62)
El-Kamer(54/55) dhe El-Hakkah(69/52)
Et-Tur(52/49)dhe El-Dharijat(51/60)
El-Vaki'a(56/96)dhe El-Kalem(68/52)
El-Me'arixh(70/44)dhe En-Nazi'at(79/46)
El-Mutaffifin(83/36)dhe Abes(80/42)
El-Muddeththir(74/56) dhe El-Muzzemmil(73/20)
Ed-Dehr(76/31) dhe El-Kijameh(75/40)
En-Nebe(78/40) dhe El-Murselat (77/50)
Ed-Duhan(44/59)dhe Et-Takvir(81/29)
Nganjëherë gjatë namazit të natës ai kombinote në një rekat suret nga shtatë tivalet (suret e gjata),sic janë El-Bekare,En-Nisa dhe Ali Imran.Ai thoshte:''Namazi më i përsosur është ai me qëndrim të gjatë''.
Kur ai këndonte:'' A nuk ka fuqi Ai t'u japë jetë të vdekurve?''(Kijameh 75/40)thoshte(Madhëtia të takon Ty,gjithësesi)
dhe kur ai këndonte
''Madhëruar qoftë Zoti tuaj,më të Lartësuarit''(A'la 87/1)thoshte:
(I Madhëruar qoftë Zoti im,më i Lartësuari).

Lejimi i këndimit të vetëm El-Fatiha-së

Muadh ibën Xhebeli e falte jacinë me të Dërguarin e All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,pastaj kthehej dhe udhëheqte popllin e tij në namaz.
Një natë kur u kthye dhe u fal me ta,një i ri (i qujtër Sulejm,i Beni Selemëve)nga populli i tij u fal,por kur bë tepër gjatë për të,ai ( u larguadhe ) u fal (në një qosh të xhamisë),pastaj doli,mori frerët e devesë së tij dhe u largua.Kur Muadhi u fal,kjo iu përmend atij,e ai tha:''Sigurshit se ka pak dyfytyrsi në të! Unë me siguri do t'i tregoj të Dërguarit të All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,për atë që ai ka bërë.''Eai i riu tha:'' Edhe unë do t'i tregoj të Dërguarit të All-llahut ,sal-lall-llah aljehi ve selam,dhe Muadhi i tregoj se c'ka bërë i riu :I riu tha:''O i dërguar i All-llahut një kohë të gjatë me ty,pastaj kthehet dhe na zgjatë neve''.I Dërguari i All-llahut ,sal-lall-llahu aljehi ve selam,tha:A je ti prej atyre që shkaktojnë trazira,o Muadh?!''dhe i tha të riut:''Cka bën ti kur falesh,o i biri i vëllaut tim?'' Ai tha:''Këndoj Kapitullin e parë të Librit ,pastaj e lus All-llahun për Xhennet dhe kërkoj strehim tek Ai nga Xhehnenemi. Unë nuk e di dendene-në tënde,e as dende.në e Muadhit!'' I Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu aljehi ve selam,tha: ''Unë edhe Muadhi rreth kësaj lutemi''.
Transmetusi tha:I tir tha:''Mirëpo ,do ta kuptojë Muadhi kur të shkoj te populli kur ata të kenë qenë të informuar se armiku ka arritur''.Transemetusi tha:''Dhe armiku erdhi dhe i riu arrit të bjerë shehid(dëshmor).Pas kësaj, i Dërguar i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam i tha Muadhit:''Cka ka bërë ai që polemizonte me mua dhe ty ?''Ai tha:''O i Dërguar i All-llahut,ai ishte i sinqertë ndaj All-llahut dhe unë kam folur të pavërtetën ai ra dëshmor''.

Këndimi më zë dhe në heshtje në pesë namazet dhe në namzet tjera

Ai,sal-lall-llahu aljehi ve selam,këndonte me zë në namzin e Sabahut dhe në dy rekatet e para të akshamit dhe të Jacisë,ndërsa pa zë në Drekë ,në Ikindi,në rekatin e tretë të Akshamit dhe në dy rekatet e fundit të jacisë.
Ata e dinin kur ai këndonte heshtazi,nga lëvizja e mjekrës së tij,dhe ngase ai ua mundësonte atyre nganjëherë të dëgjonin një ose më shumë ajete.
Ai po ashtu kundonte me zë në namazin e Xhumasë dhe dy namazet e Bajramit,në namazin për shi dhe në namazin e errësimit( eklipsit)

Këndimi më zë dhe në heshtje në namazin e natës (Tehexhxhud)

Në namazin e natës ai nganjëherë këndonte heshtazi e nganjëherë me zë dhe ''ai këndonte në shtëpinë e vet,ashtu që do të mund të dëgjohej në oborrin e shtëpisë''.
''Herë-herë,ai ngritnte zërin edhe shumë,derisa dikush i shtrirë në shtrat do të mund ta dëgjonte'' (d.m.th.jashtë oborrit) .
Ai e urshëroi Ebu Bekrin dhe Umerin,radijall-llahu anhu,të veprojnë kështu ,kur:
''ai doli një natë dhe e gjeti ebu Bekrin,radijall-llahu anhu,duke u falur me zë të ulët,pastaj kaloi kah Umer Ibën El-Hattabi,radijall-llahu anhu,i cili falej me zë të lartë.Më vonë ,kur u mbledhën te i Dërguari,sal-lall-llah alejhi ve selam,ai tha:'' O Ebu Bekr,kalova kah ti ishe duke u falur me zë të ulët? ''Ai tha:E lë Atë të Cilit i lutesha me mposhtje të më dëgjojë,o i dërguar i All-llahut .'' Ai tha Umerit:''Kalova kah ti e ti ishe duke u falur me zë të lartë? '' E ai tha:''O i dërguar i All-llahut ,e largoj përgjumësinë dhe zbraps shejtanin.'' I Dërguari ,sal-lall-llahu alejhi ve selam,tha:'' O Ebu Bekr,ngrite pak zërin'',dhe Umerit:'' Ule pak zërin''.
Ai thoshte:'' Ai që e këndon Kur'anin me zë të lartë është sikur ai që jep lëmoshtë zhurmshëm,ndërsa ai që e këndon Kur'anin me zë të ulët,është sikur ai që jep lëmosh heshtazi''.

Cka këndonte ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,në namaze të ndryshme

Sa i përket sureve ose ajetetve të cilat i këndonte ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,në namaz,kjo ndryshonte varësisht nga namazet.Tash pasojnë detajet,duke filluar me të parin nga pesë namazet:

1-Namazi i Sabahut

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,këndonte suret e gjata mufessel,kështu,ai ''(nganjëherë) këndonte El-Vaki'a (56/96) dhe sure të ngjashme në dy rekatet''.
Ai këndoi suren Et-Tur (52/49) gjatë Haxhit Lamtumires. Nganjëherë ''ai këndonte suret më të shkurtëra muffesl,sic është ''Kur dielli të palohet' (Et-Tekvir 81/29) ''.Nganjëherë ,ai këndoî: ''Kur toka të dridhet...' ( Zelzele 99/8) në dy rekatet,kështuqë transmetusi tha: ''Nuk e di nëse i Dërguari i All-llahut harroi ,apo e këndoj me qëllim''.
Njëherë gjatë udhtimit ai këndoj: '' Thuaj:I mbështem Zotit të agimit''
( Felek 113/5) dhe ''Thuaj: Imbështem Zotit të njerëzve'' ( Nas 114/6) .
Ai poashtu ika thënë Ukbeh ibën Ammirt,radijall-llahu anhu: ''Këndoje muvedhdhetejnin në namzin tënd ,ngase asnjë kërkues i strehimt nuk ka kërkuar strehë me dicak të ngjashme me to''.
Nganjëherë këndonte më shumë se kjo:''ai këndote gjashtëdhjetë ose më shumë ajete '' njëri nga transmetuesit tha;''Nuk e di se a e bënte këtë në njërin rekat ,a në të dy rekatet''.Ai këndonte suren Er-Rrum (30/60) ,e nganjëher suren Ja'Sin(36/83) ,
Një herë , ''ai fali Sabh'in (d.m.th Namazin e Sabahut) në Mekë dhe filloi këndimin e sures El-Mu'minun (23/118) derisa ,kur erdhi te përmendja e Musait dhe Harunit ose e Isait njëri prej transmetusve nuk ishte i sigurtë -aifilloj të kollitej,prandja bëri ruku''.
Nganjëherë , ''ai i udhëhiqete në namazin e Sabahut me Es-Seffat'' (77/182).
''Në namazin e Sabahut,të Premeten,ai këndonte Es-Sexhde-në (32/30)
( në rekatin e parë,ndërsa ne të dytin) Ed-Dehr-in'' (76/31)
Ai bënte rekatin e parë më të gjatë se të dytin.

Këndim në namazin sunnet para sabahut

Këndimi i tij në dy rekatet sunnet të Sabahut ishte tejet i shkurtër,saqë aishja (radijall-llah anha) nganjëherë thoshte: ''A e këndoi suren fatiha ,apo jo ? ''
Nganjëherë,pas El-Fatiha-së,ai këndonte ajetin:
''Thuja:Ne besojmë në All-llahun në shpalljen që na është dhënë..' (El-Bekare 2/136) në rekatin e parë ,në të dytin ajetin:
''thuaj:O ithtarët e librit ,ejani te një fjalë që është e njëjtë mes nesh dhe jush... ' Ali Imaran 3/64) .Herë-herë,në vend të kësaj të fundit,ai këndonte,
'' E kur Isai kuptoi vendosmërinë e tyre në mosbesim. '' Ali Imran 3/52)
Nganjëherë këndonte suren El-Kafirun ( 109/6) në rekatin e parë dhe suren El-I Ihlas (112/4) në të dytin,ai po ashut thoshte: ''Sa cift i shkëlqyshëm i sureve që janë! ''
Ai dëgjoi një njeri duke kënduar suren e parë ( El-Kafirun) në rekatin e parë,pastaj tha: '' Ky është një rob që beson në Zotin e tij ''. Pastja njeriu këndoi suren tjetër ( El-Ihlas9 në rekatin e dytë,e ai tha: '' Ky është një rob që e njeh Zotin e tij. ''

2-Namazi i Drekës

''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,këndonte El-Fatiha.në dhe dy sure në dy rekatet e para,duke e zgjatur të parin më shumë se të dytin''.
Nganjëherë e zgjaste aq shumë.saqë ''namazi i Drekës fillonte,dikush mund të shkonte në fushën El-Beki' ,të krynte nevojën e tij, (të thehet në vendin e tij) n të merrte abdes,pastaj të vinte (në xhami) ,derisa i Dërguari i All-llahut,sal-lall-llauh alejhi ve selam,ishte ende në rekatin e parë,aq i gjatë që ishte''.
Po ashtu, ''ata mendonin se ai bënte këtë që të mund ta mbërrinin njerëzit rekatin e parë''.
''Ai këndonte në secilin nga këto dy rekate rreth tridhjetë ajete,si për shembull suren Fatiha të pasur nga sureja Es-Sexhde ( 32/30). '
Nganjëherë ai këndonte '' Pasha qiellin dhe yllin e natës'' (Tarik 86/17)
''Pasha qiellin me plot yje'' (Buruxh 85/22) , '' Pasha natën kur errësohet''
(Lejl 92/21) dhe sure të ngjashme.
Herë pas herë ,ai këndone ''Dhe kur qielli të ndahet'' (Inshikak 84/25) dhe sure të ngjashme.
''Ata mund të dinin kur ai këndonte në Drekë dhe Ikindi,nga lëvizja e mjakrës së tij''.

Këndimi i ajeteve pas El-Fatih-së në dy rekatet e fundit

Ai i bënte rekatet e fudit përgjasmë më të shkurtëra se dy të parat për një pesëmbëdhejtë ajete, e nganjëherë këndonte vetëm El-Fatiha-në në to''.

Domosdoshmëria e leximit të fatiha-së në cdo rekat

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ka urdhëruar ''atë që u fal keq'' ta lexojë fatihanë në rekat,pasiqë e patë urdhëruar ta lexojë në rekatin e parë ,duke thën:
''Pastaj kështu vepro në namazin tënd'', në një transmetim qëndron:''në cdo rekat'' . Nganjëherë''ai ua mundësonte ta dëgjonin ndonjë ajet''.
''Ata dëgjonin tinguj të këndimit të tij të ''Madhëroje emrin e Zotit tënd,më të Lartësuarit'' (A'la 87/19)dhe ''A të erdhi ty lajmi për Kaplimin'' (GAshijeh 88/26).
Nganjëher''ai këndonte ''Pasha qiellin dhe yllin e natës'' (Tarik /86/17),
''Pasha qiellin me plot yje ''(Buruxh 85/22) dhe sure të ngjashme''.Nganjëherë ''ai këndonte ''Pasha natën kur errësohet'' (Lejl92/21)dhe sure të ngjashme''.

3-Namzi i Ikindisë

''Ai ,sal-lall-llahu alejhi ve selam,këndonte El-Fatiha-në dhe dy sure (të tjera) në dy rekatet epara,duke e zgjatur të parin më shumë se të dytin''dhe ''ata mendonin se ai bënte këtë që të mund ta mbrrinin njerzit rekatin''
''Ai këndonte në dy rekatet e para të Drekës dhe i bënte dy rekatet e fundit përgjysme më të shkurtëra se dy të parat''.
''Ai këndonte El-Fatiha-në në dy të fundit.''
''Ai ua mundësonte të dëgjojnë ndonjë ajetë nganjëherë''
''Ai këndote suren,të përmenduara më lart në ''Namazin e drekës''

4-Namazi i Akshamit

''Ai, sal-lall-llahu alejhi ve selam,(nganjëherë) këndonte sure të shkurtëra mufessel'' ,kështu që '',kështu që ''kur e mbaronin namazin me të largoheshin në kohë kur mund ti shihinin pozitat e shigjetave të tyre''.
Njëherë,''gjatë udhtimit,ai këndoi ''Pasha fikun dhe ullirin'' ( Tin 95/8 në rekatin e dytë''.
Por nganjëher ai këndonte sure të gjata ose të mesme mufessel,kështu, ''ai këndonte''Ata të cilët vetë nuk besuan dhe penguan të tjerët në rrugën e All-llahut(Muhammed 47/38) '',ose suren Et-Tur(52/49),ose suren El-Mureselat(77/50),të cinën e këndoi në namazin e fundit që ai fali.Nganjëherë''ai këndoi më të gjatën prej dy sureve të gjata (Araf7/206) (nëdy rekate).Ose këndonte El-Enfal-in (8/75)në dy rekate.

Këndimi në namazin sunnet pas Akshamit

Në këtë namaz, ''ai këndonte''Thuaj:O ju që refuzoni besimin'' (Kafirun109/6)dhe''Thuaj:All-llahu është Një'' (Ihlas 112/4).

5-Namazi i Jacisë

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,këndonte suren e mesme mufessel në dy rekatet e para keshtu,''ai këndonte ''Pasha Diellin dhe dritën e tij'' (Shems 91/15)dhe sure të këtilla''.
Ose''ai këndonte ''Kur qielli të ndahet'' (Inshikak84/25)dhe bënte sexhde gjatë saj'',
Po ashtu, ''ai njërë këndoi''Pasha Fikun dhe Ullirin'' (Tin95/8) (në rekatin e parë)gjatë udhëtimit''. Ai ndalonte zgjatjen e këndimit në Jaci,dhe ishte atëher kur:Muadh ibën Xhebeli udhëhoqi xhematin e tij në namazin e Jacisë dhe e zgjati shumë,atëher njëri nga ensarët shkoi dhe u fal(vetëm).Kur Muadhit iu tregua kjo ,ai tha: ''Është sigurisht ndonjë munafik''.Kur njeri dëgjo se kishte thënë Muashi për të ,vajti te i Dërguari i All-llahu,sal-lall-llahu alejhi ve selam,dhe i tregoi se cafrë kishte thënë Muadhi,e i Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,i tha atij: ''A do të bëhesh prej atyre që bëjnë trazira,o Muadh?!Kur të udhëheqeësh xhematin,këndo ''Pasha diellin dhe driten e tij'' (Shems 91/15) ose ''Madhëroje emirn e Zotit tënd më të Lartësuarit'' (A'la 77/19) ose ''Lexo në emirn e Zotit tënd'' (Alek 96/19)ose ''Pasha natën kur errësohet '' (Lejl 92/21) ( për shkak se të vjetërit ,të dobëtit dhe ata që kanë ndonjë nevojë për t'u përmbushur ,falen pas teje).

6-Namzi i natës

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,nganjëherë këndonte në të me zë nganjëherë heshtas.Ai,sal-l-llah alejhi ve selam,nganjëherë shkurtonte këndimin e tij,nganjëherë e zgjaste,në disa raste nuk zgjatur aq shumë ,saqë Abdullah ibën Mes'udi një herë tha:''U fala më të Dërguarin ,sal-lall-llahu alejhi ve selam,një natë dhe ai vazhdoi së qëndruarit në këmbë aq shumë,saqë më shkoi ndër mend dicka e keqe''. Ai u pyte, ''cfarë të shkoi ndër mend?'' Ai tha:''Mendova të ulem e të shkoj e ta lë të Dërguarin,sal-lall-llahu alejhi ve sela,!Po ashtu Hudhjefe ibën el-Jamani ka thënë:''U fala më të Dërguarin ,sal-lall-llahu alejhi ve selam,një natë,kur ai filloj leximin e Sures El-Bekare (2/286).Dhe unë thashë me vete:''Ai do të bëjë ruku pas njëqind ajetesh.''Por ai vazhdoj pas këtyre ,atëherë unë mednova :''Ai do të përfuandoj (suren) në dy rekate.''Par ai vazhdoi ,unë mendova:''Ai do të bëjë ruku,kur mbaron atë.''Pastaj ai filloi suren En-Nisa (4/176) dhe e këndoi të tërën.Ai këndonte ngadalë,kur vinte te ndonjë ajet në të cilin madhërohej All-llahu ,ai e madhëronte All-llahun,në ajetet ku kishte dica për t'u kërkuar,ai e kërkonte atë ,ku kërkohej streha ,ai e kërkonte (te All-llahu) .pastak bënte ruku..'deri në fund të hadithit.Po ashtu,''një natë kur ishte i sëmurë,ai këndoni Shtatë suret e Gjata''.Po ashtu ,''ai (nganjëherë) këndonte njërën prej këtyre sureve në secilin rekat''.''Ka qenë (plotësisht )i huaj për të këndimi i plotë i Kur'anin brenda një nte''.Në të vërtetë,ai nuk ia rekomandoi këtë Abdull-llah ibën Ammrit,sadijall-llahu anhu,kur atij i tha:
''Këndoje Kur'anin në tërsësi për cdo muaj''.Une i thashë:'' Unë kam fuqi (të bëj më shumë se kjo).'' Ai tha:''Këndoje për cdo njëzet dite''.Unë i thash :''Unë kam fuqi për më shumë''.Ai th: ''Këndoje për shtatë dite dhe mos sho përtej kësaj''.
Pastaj''ai ia lejoi atij që ta këndoj për pesë dite''.Pastaj ''ai ia lejoi atij ta këndojë për tri ditë''.Më tutje,aiia ndaloi atij ta këndojë më shpjet se aq,dhe ai arsye për këtë ,duke i thënë :'' Kushdo që e këndon Kur'anin për më pak se tir ditë,ai nuk e kupton atë''.Një tjetër version:Nuk e kupton,ai i cili këndon Kur'anin për më pak se tiri ditë.Po ashtu atij i tha:Cdo adhurues ka një (fazë) entuziazmi dhe cdo (fazë9 entuziazëm ka një shkarje,ose drejt Sunnetit,ose drejt bidatit(risisë),kështu,ai ,shkarja e të cilit shpi në sunnet,ka gjetur udhëzmin,ndërsa ai,shkarja e të cilit shie dicka tjetër poskësaj ,është shkatërruar''.Për këtë aryse, ''ai,sal-lall-llauh alejhi ve selam,nuk e këndonte tërë Kur'anin për me pak se tri ditë''.
Ai thoshte:''Kushdo që falet natën,duke kënduar dyqind ajete,do të shkruhet si një prej të devotëshmëve të sinqertë''.Po ashtu,''ai këndonte suren Beni Israil(El-Isra 111)dhe suren Ez-Zumer (39/75)cdo natë''.Ai gjithashtu thoshte:''Kushdo që falet natën,suke kënduar njëqind ajete ,nuk di të shkurhet si një prej të shkujdesurve''.Nganjëher''ai këndonte rreth pesëdhejtë ajete,ose më shumë sjete në secilin rekat'' ose ai ''këndonte vetëm sa surja El-Muzzemmil(73/20)''.
''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,nuk falej gjatë tërë natës,përvecse rralëherë,kështu njëherë:Abdull-llah ibën Habbab ibën El-Ereti i cili ishte prezent në Bedr(në Betejë)me të Dërguarin e All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,qëndroi tërë natën me të Dërguarin e All-llahut ,sal-lall-lllahu alejhi ve selam,(në një tjetër version:një natë kur u fal gjatë tër natës),derisa agoi.Kur e kreu faljen,Habbabi i tha atij:''O i Dërguar i All-llahut,flijofsha im atë dhe ime ëmë për ty!Sonte ke falur një namaz cfarë une kurr nuk e kam parë?''Ai tha:''PO ishte namaz i shpresës dhe frikës, (vërtet) unë i kërkova Zotit tim të Gjithëfuqishëm dhe Sublim,tri gjëra,Ai m'i pranoj dy,por refuzoi një .E luta Zotin që të mos na shkatërrojë,sic u shkatërruan popujt para nesh (në një tjetër version:që të mos e shkatrroj umetin tim me uri) ,dhe ai ma pranoi këtë.E luta Zotin tim ,të Gjithëfuqishëm dhe Sublim,që të mos na e imponojë ndonjë armik nga jashtë ,dhe ai ma pranoi këtë,dhe e luta Zotin që të na mbrojë nga përcarja,por këtë nuk ma pranoi''.
Po ashtu,një natë ai qëndroi (në namaz),duke e persëritur vetëm një ajet deri në agim.''Nëse Ti i dënon ata,ata janë robërit e Tu, nëse i fal ata ,Ti me të vërtetë je i Gjithëfuqishmi i Urti'' (Maide 5/118) ( me të bënte ruku,m të binte në seyhde dhe me të bënte dua), (kështu që në mëngjes Ebu Dherri,radijall-llahu anhu,i tha atij:''O i Dërguar iAll-llahut ,e k¨ndove këtë ajet derisa agoi,ti bëre ruku me të dhe sexhde) dhe bëre dua me të) ( kurse All-llahu ta mësojë tërë Kur'anon ,sikur ndonjëri prej nesh ta kishte bërë këtë,ne do të kishim qenë të hidhëruar në të ) Ai tha:''Vërtet unë e luta Zotin tim,të Fuqishmin dhe Sublim,të ndërmejetësoj për ummetin tim:Ai ma pranoi këtë dhe do të jetë i mundshëm për cdokë,dashtë All-llahu ,që nuk i bën shok All-llaut''.
Një njeri i tha atij:''O i Dërguar i All-llahut,unë kam një fqinj i cili qëndron(në namaz) gjatë natës dhe nuk këndon tjetër gjë pos''Thuaj:All-llahu është NJë'' (Ihlas 112/4) , duke e përseritur, (duke mos i shtuar asgjë),sikur ta konsideronte atë pak .''I Dërguari tha:''Pasha Atë,në Dorën e të Cilit është shpirit im,ajo vlen se një e treta e Kur'anit.''

7-Namazi i Vitrit

''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,këdote ''Madhëroje emirn e Zotit tënd,më të Lartësuarit'' (El-A'la 87/19)në rekatin e parë, ''Thuaj:O ju që nuk besuat'' (Kafirun 109/6) në të dytin,dhe ''Thuaj:All-llahu është Një'' (Ihlas 112/4) në të tretin.Nga një herë ai shtonte në të fundin ''Thuaj: I mbështetem Zotit të agimit'' (Felek113/5)dhe ''Thuaj:I mbështetm Zotit të njerëzve''(Nas114/6)
Njëherë,''Ai këndoi njëqeind ajete nga surja En-Nisa (4/176)në rekatin e tretë''.
Për sa i përket dy rekateve pas vitrit,ai këndonte në to ''Kur toka të drishet.''(Zelzele 99/8) dhe ''Thuaj:O ju që nuk besuat''(Kafirun 109/6)

8-Namazi i xhumasë

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,nganjëherë këndonte suren El-Xhumu'ah (62/119 në rekatin e parë dhe ''Ku hipokritët të erdhen ty'' (Munafikun 63/11) në të dytin,nganjëherë këndonte''A të erdhi ty lajmi për Kaplimin?'' (Gashijeh 88/26) në vend të këtij të fundit.Ose nganjëherë''ai këndonte''Madhëroje emrin e Zotit tënd,më të Lartësuarit'' (A'la 87/19) në rekatin e parë dhe ''A të erdhi ty lajmi.. ''(Gashija 88/26) në të dytin''.

9-Namazi i Bajramit

''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,(nganjëherë) këndonte ''Mashëroje emirn e Zotit tënd ,më të Lartësuarit'' (A'la 87/19) në rekatin e parë dhe '' A të erdhi lajmi.. '' (Gashijeh 88/26) në të dytin''.
Ose nganjëherë'' ai këndonte në të ''Kaf.Pasha Kur'anin Famëlartë''. (Kafë 50/45) dhe ''Momenti është afruar'' ( Kamer 54/55).

10-Namazi i xhenazës

''Është Sunnet të këndohet El-Fatih-ja (dhe një sure tjetër) në të''.
Po ashtu,''ai heshtte pak pas tekbirit fillestar''.

Tertil (Këndimi me tone të ngadalshme ritmike) dhe zbukurimi i zërit gjatë këndimit

Ai,sal-lall-llah alejhi ve selam,këndonte Kur'anin me tone të ngadalshme të matur,sic e mësoi All-llahu ,duke mos u ngutur dhe duke mos nxituar,në të vërtetë,ishte ''këndim në të cilin theksohej qartë cdo shkronjë'' aq shumë ,saqë'' ai këndonte ndonjë sure me tone aq të ngadalshem ritmike,saqë do të bëhej më e gjatë se ndonjë sure tjetër që ishte më e gjatë''.Ai po ashtu:''Do t'i shuhet kënduasit të Kur'ann (në ditën e gjykimit) : ''Këndo dhe ngrihu,këndo ngadal dhe ritmikisht,sikur që këndoje në botën e mëparshme,vendi yt do të jetë në ajetin e fundit që do ta këndosh''.Ai e ''zgjaste këndimin e tij (te shkronja e cila mund të zgjatej) ,sikurse janë bismil-lah,err,rrahman dhe err-rrahim'', dhe 'nadiid'' (Kaf 50/100) dhe të ngjashme me to.Ai ndalej në fund të ajetit,sic kemi shpjeguar më parë.Nganjëherë''ai këndonte me ton të lëkundshëm dhe tërheqës sikurse që bëri në Ditën e Pushtimit të Mekës kur,duke qenë në devenë e tij,ai këndoi suren El-Fet-h (48/29) (shumë butë),dhe Abdull-llah ibën Mugaffeli e ka transmetuar këtë ton atraktiv si:aaa'.
Ai urdhëronte që të zbukurohet zëri gjatë këndimit të Kur'aninit me ton të këndshëm,duke thënë:''Zbukurojeni Kur'anin me zërat tuaj (ngase zëri i bukur e shton bukurinë e Kur'anit) dhe ''Vërtet,ai i cili ka zërin më të bukur në mesin e njerëzve për këndimin e Kur'anit është ai për të cilin mendoni se i frikësohet All-llahut,kur dëgjoni duke kënduar''.
Ai poashtu urdhëronte këndimin e Kur'anit me ton të këndshëm,duke thënë:''Mësonie libirn e All-llahut,këndojëni vazhdimisht,mbajeni në mend,dhe këndojeni me ton melodik,se pasha Atë në Dorën e të Cilit është shpirit im,ikën më shpejt se devetë nga litarët e tyre''.
Ai po ashtu thoshte: ''Ai i cili nuk këndon Kur'anin me ton të këndshëm,nuk është prej nesh''. dhe All-llahu nuk dëgjon asgjë sikur që dëgjon (në disa versione:sikur që është duke dëgjuar) të Dërguarin (më zë të mirë ,dhe një version:me melodi të mirë) ,i cili e këndon Kur'anin me ton të këndshëm (me zë të lartë)''.
Ai i tha Ebu Musa El-Eshariut,sadijall-llahu anhu:''Sikur të më kishe parë muaduke dëgjuar këndimin tën dje! Ty me siguri të është dhënë një prej insrumenteve frymore të familjes së Davudit!'' (Ebu Musa i tha:'' Sikur ta kisha ditur se ke qenë aty,do ta kisha bërë zërin edhe më të këndshëm dhe më emocional për ty).

Përmirësimi i Imamit

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,la shembullin për përmirësim e imamit,kur këndimi i tij ngatrrohe ,kur njëherë''ai u fal,duke kënduar me zë dhe këndimi iu ngatërrua,kështu ,kur e kreu i tha Ubejjit:''A u fale me ne?'' Ai u përgjigj: ''Po''. Ai tha: '' E cka të ndaloi ty ( të më përmirësosh )?''

Kërkimi i strehimit dhe pështyerja lehtas gjatë namazit me qëllim të sprapsjes së tundimit

Uthman bin Ebi El-Asi,radijall-llahu anhu,i ka thënë atij:''O i dërguar i All-llahut! Djalli ndërhyn ndërmjet meje dhe namazit tim,duke më ngatëruar në këndim!'' I Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,i tha:'' Ai është djalli i quajtur Hinzeb,prandaj kur e vëren atë ,kërko strehim tek All-llahu nga ai dhe pështyej lehetas në anën e majtë tri herë''.Ai tha:''Kur e bëra këtë,All-llahu e largoi prej meje''.

RUKUJA(PËRKULJA)

Pasi e mbaonte këndimin,ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,pushonte për një cast,pastaj i ngrinte duart në mënyrën që është përshkurar më parë në ''Tekbirin fillestar'',thoshte tekbirn dhe bënte ruku.Ai po ashtu urdhëroi ''atë që u fal keq'' të veprojë kësisoj,duke i thënë:''Vërtet,namazi i ndonjërit prej jush nuk është i plotë,derisa të marrë abdest si duhet,ashtu sic eka urdhëruar All-llahu...pastaj të deklamojë Madhërinë sa i vjen më së lehti atij nga ajo cak All-llahu,ta lavdërojë dhe ta madhërojë Atë,pastaj të këndojë Kur'an,aq sa i vjen më së lehtiatij nga ajo cka All-llahu e ka mësuar dhe i ka lejuar,pastaj të thotë tekbirn dhe të bëjë ruku( dhe t'i vendosë duart e tij në gjunjë),derisa t'i qetësohen nyjat e tij...

Përshkrimi i përkuljes

''Ai,sal-lall-llah ve selam,i vendoste shuplakat në gjunjët e tij''dhe ''i urdhëronte ata të veperojnë kësisoji,sic e urdhëroi ''atë që fal keq''në hadithin teksa të përmendur.
''Ai vendoste duart e tij fort në gjunjë (sikur të ishte duke kapur eto) ''dhe '' i hapte gidhtërinjtë'',duke e urdhërue ''atë që u fal keq'' të veprojë kështu,duke i thënë:''Kur të bësh ruku,vendosi shuplakat në gjunj,pastaj hapi g¨jishtërinjtë,pastaj qëndro (ashtu) derisa cdo gjymtyrë të bjerë në vendin e vet (të duhur)''. ''Ai zgjerohej (d.m.th.nuk përmblidhej,nuk bëhej kruspull) dhe mbante bërrylat anash,larg nga trupi''.
''Kur ai bënte ruku,e rrafshonte shpinën dhe e drejtonte atë''. ''saqë po të derdhej unë në të ,ai (uji) do të mbetej aty (d.m.th.nuk do të derdhej).''Ai po ashtu i tha''atij që u fal keq:''Kur të bësh rukunë vendosi shuplakat në gjunjë,zgjeroje shpinën dhe përqëndrohu në runkunë tënde''.
''Ai as nuk e linte kokën të bjerë poshtë,e as nuk e ngrinte 8d.m.th.më lart se shpina e tij)'' ,por e linte në mes.

Obligimi i qetësimit në ruku

Ai rrinte i qetë në ruku,dhe urdhëroi ''ata që u fal keq''të veprojë kështu,sic është cekur në pjesën e parë të rukusë.
Ai thoshte:''Plotësojeni rukunë dhe sexhden,se pash Atë në Dorën e të Cilit është shpirt im,unë vërtet ju shoh edhe pas shpinës sime kur bëni ruku dhe sexhde''.
''Ai e pa një njeri duke u falur dhe duke mos e plotësuar rukunë si duhet dhe duke cukitur në sexhden e tij,prandaj tha: ''Sikur ty njeri të vdiste në këtë gjendje ,do të vdiste në një besim tjetër,e jo në atë të Muhammedit,(duke cukitur në sexhde është sikur njeriu i uritur që ha një ose dy hurma, të ciliat nuk i bëjnë kurrfarë dobie''.
Ebu Hurejre,radijall-llahu anhu,ka thënë:''Shoku im i ngushtë,sal-lall-llahu alejhi ve selam,më ndaloi që të ndaloi që të cukit në namaz si këndez,të shikoj rreth e rrotull si dhelpër dhe të galic si majmun'' i Dërguari i All-llahu,sal-lall-llahu aljehi ve selam,po kështu thoshte:''Hajduti më i keq në mesin e njerëzve është ai që vjedh në namazin e tij''.Ata thanë:''O i Dërguar i All-llahut ,po si vjedh ai nga namazi?'' Ai tha:''Ai nuk e plotëson rukunë dhe sexhden e tij''.Njëherë,''ai ishte duke u falur ,kur nga këndo o syrit të tij vështroi një njeri që nuk e drejtonte shpinën në ruku dhe sexhde.Kur e kreu ,ai tha:''O grumbull i muslimanëve!Vërtet,namazi i atij që nuk e drejton kurrizin në ruku dhe sexhde nuk vlen''.
Ai ka thënë në një hadith tjetër:''Namazi i njeriut nuk numërohet po qe se ai nuk drejton shpinën në ruku dhe në sexhde''.

Dhikret e rukusë

Ai thoshte përkujtime të ndryshme të All-llahut dhe dua,her-her e thoshte njërën dhe herë -herë tjetrën:
1-Sa i përsosur është Zoti im,i Madhërishmi! Tri herë.Por nganjëherë e përsëristë më shumë.
Njëherë në namazin e natës ,e përsërit aq shumë,saqë rukuja e tij u zgjat sa qëndrimi para saj,në të cilin kishte kënduar tri Suret e Gjata!El-Bekare,En Nisa dhe Ai Imaran.Ky namaz ishte përplot dua dhe kërkim faljeje.Ky hadith është përmenduar nën ''Këndimi në namazin e naës''.
2-Sa i përsosur është Zoti im,i Mashërishmi dhe i Lavdëruar qoftë Ai,tri herë.
3-I Përsosur ,i Bekuar ,Zoti i engjujve dhe i Shpiriti.
4-Sa i përsosur je o All-llah dhe Lavdërimiet janë për Ty.O All-llah më fal.Ai përsëriste këtë shpesh në ruku dhe në sexhde,duke zbatuar (urdhërin) Kur'anin.
5-O All-llah! Ty të jam përkulur,në Ty kam besuar,Ty t'u kam nënshturar,(Ti je Zoti im),Të përulur për Ty janë të dëgjuarit tim ,të parët tim.palca ime,ashti im(në një trannsmetim edhtrat e mia),muskujt e mi,(dhe cdo gjë që këmbët e mia bartin,janë të përulue për All-llahun,zotin e botëve).
6-O All-llah! Ty të jam përkulur ,në ty kam besuar ,Ty t'u kam nënshtruar,në Ty unë jam mbështetur,Ti je Zoti im,të dëgjuarit tim,të parët tim,gjaki im,edhtrat e mia dhe muskujt e mi vuajnë për All-llahun.Zotin e botëve).
7-Sa i përsosur është Ai i Cili ka gjithë Pushtetin,Mbretërinë,Madhështinë dhe Suprematin,të cilën e thoshte në namazin e natës.

Zgjatja e rukusë

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,e bënte rukunë,qëndrimin pas rukusë,sexhden e tij dhe uljen e tij mes dy sexhdeve gati të njëjta në gjatësi''.

Ndalimi i këndimit të Kur'anit në ruku

''Ai ndalonte këndimin e Kur'anit në ruku dhe në sexhde.Me të vërtetë më është ndaluar të lexojmë Kur'an në rukur dhe sexhde,prandaj ,në ruku madhërojeni Siërinë e Zotit,të Gjithëfuqishëm dhe Sublim,ndërsa në sexhde,përpiquni me dua,sepse ka gjasa që do t'ju përgjigjet''.

Të drejtuarit pas rukusë dhe cka duhet thënë atëherë

Pastaj,''ai,sal-lall-llahu aljehi ve selam,drejtonte shpinën duke u ngritur nga rukuja,duke thënë:
(All-llahu e dëgjon atë që falënderon.lavdëron Atë)
Ai po ashtu e urdhëri''atë që fal keq ''ta bënte këtë,kur ai i tha atij:ngritur nga rukuja,suke thënë rununë...pastaj të thotë ''All-llahu e dëgjon atë që falënderon-lavdëron Atë''derisa të drejtohet''.Kur e ngrinte konën ,ai qëndronte drejt derisa cdo rruzë të kthehej në vendin e vet.
(Zoti ynë,(dhe ) Ty të qofshin të gjitha falënderimet-lavdërimet).
Ai i ka urdhëruar të gjithë ashuruesit,qenë a nuk qenë pas Imamit,të bëjnë të lartpërmendurën në ngritjen prej rukusë,duke thënë:
''Faluni ashtu sic më keni parë mua duke u falur''.
Ai po ashtu thoshte:''Imami është që të përcillet...kur ai të thotë:''All-llahu e dëgjon atë që falënderon-lavdëron Atë'' ,atëher ju thoni:'' (O All-llah) Zoti ynë ,Ty të qofshin të gjitha falënderimet-lavdërimet'' ,All-llahu do t'ju dëgjojë,sepse,vërtet All-llahu i Bekuar dhe i Lartësuar ka thënë nëpërmjet gjuhës së të Dërguari të Tij ,sal-lall-llahu alejhi ve selam:''All-llahu e dëgjon atë që e falënderon-lavdëron Atë''.
Ai ka reguar edhe arsyen për këtë urdhër në një hadith tjetër ,duke thënë:''ai ,thënia e të cilit përputhet me atë të engjujve,do t'i falen mëkatet e kaluara''.
Ai i ngrinte duart kur drejtohej,në mënyrën që është përshkura ne Tekbirn Fillestar.Derisa qëndronte ai thoshte,sic u përmen më parë:
1-Zoti ynë.dhe ty të qofshin të gjitha falënderimet-lavdërimet,ose
2-Zoti ynë,ty të qofshin të gjitha falëderimet-lavdërimet.
Ndonjëherë ai shtonte në fillim të secilë prej tyre:
3,4-O All-llah!...
Ai i urhdëronte të tjerët ta bëjnë këtë ,duke thënë:''Kur të thotë imami:All-llahu e dëgjon atë që e falënderon-lavdëron Atë ,atëher thoni:O All-llah!Zoti ynë,Ty të qofshin të gjitha falënderimet-lavdërimet,sepse atij,thënia e të cilit përputhet me atë të engjujve ,do t'i falen mëkatet e kaluara''.
Nganjëherë ai shtonte ose:
5-...duke mbushur qiejt,duke mbushur tokën,dhe duke mbushur cdo gjë që Ti dëshiron,ose
6-...duke mbushur qiejt (duke mbushr) tokën,gjithë cak është ndërmjet tyre,dhe duke mbushur cdo gjë që Ti dëshiron.
Nganjëherë ai shtonte edhe më shumë:
7-Zot i Lavdisë dhe i Madhështisë!Askush s'mund të ndalë atë që jep Ti dhe askush s'mund të jepë atë që e ndal Ti, e as zotërimet e një pronari nuk mund t'i bëjnë dobi atij para Teje.
Ose nganjëherë shtes do të ishte:
8-Duke mbushur qiejt ,duke mbushur tokën dhe duke mbushurcdo gjë që Ti do,Zot i Lavdisë dhe i Madhështisë! Gjëja më e vërtet qërobi ka thënë dhe në të gjithë ribërit e Tu.(O All-llah!)Askush s'mund ta ndalë atë që je¨Ti (dhe askush s'mund t'i bëjë dobi para Teje.
Nganjëherë ai thoshte këtë që pason në namazin e natës:
9-Zotit timi qofshin të gjitha falënderimet-lavdrimet ,Zotit tim i qofshin të gjitha falënderime-lavdërimet,duke përseritur këtë,derisa qëndrimi i tij të bëhej i gjatë gati sa rukja ,e cila qe ërafërsisht e gjatë sa qënrimi i tij i parë para rukusë ,në të cilin kishte kënduar suren El-Bekare.
10-Zoti ynë,dhe Ty të qofshin të gjitha falëndërimet-lavdërimet,shumë falënderim-lavdrime të sinqerta,të bekuara së brendshmi,(të bekuar së jashtmi,sic Zoti ynë dëshiron dhe është i kënaqur).
Një njeri,duke u falur pas tij,sal-lall-llahu alejhi ve selam,e tha këtë pasi ai ,sal-lall-llahu alejhi ve selam, e ngrit kokën prej rukusë ,dhe tha:''All-llahu e dëgjon atë që e falënderon.lavdëron Atë''.Kur i Dërguari i All-llahu e përfundoi namazin e tij ,tha:''Kush foli pak më parë?'' Njeriu tha:''Unë,o i Gërguari i All-llahut''.E i Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam ,tha: ''I pashë tridhjetë engjuj duke nxituar se kush do të shkruajë i pari''.

Zgjatja e këtij qëndrimi dhe obligimi për t'u qetësuar në të

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam, e zgjaste këtë qëndrim gati sa rukunë,sic është cekur,në të vërtet,''ai qëndronte (aq shumë) nganjëherë,saqë dikush do të thoshte:''Ai ka harruar'' (për shkak të qëndrimit të gjatë) ''
Ai i udhëzoj ata që të qetsohen në të,kështu,ai i tha ''atij që u fal keq''
''...Pastaj ngrite kokën derisa të qëndrosh drejt (dhe cdo asht të bjerë në vend të vet) '' në një tjetër transmetim,''Kur të ngritesh,drejtoje kurrizin dhe ngritje kokën,derisa eshtrat të kthehen në nyjat e tyre''.
Ai po ashtu e rikujtoi atë :se namazi i askuj nuk ështe i plotë derisa ta bëjë këtë,dhe thoshte:''All-llah i Madhërushëm dhe Sublim nuk e shikon në namazin e atij robi që nuk e drejton kurrizin mes rukusë dhe sexhdes''.

SEXHDJA (PËRULJA)

Pastaj,''ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,thoshte tekbirn dhe binte në sexhde''dhe urshëroi'' atë që u fal keq'' të veprojë keshtu,duke i thënë:
''Namazi i askujt nuk është i plotë derisa...ai të thotë:All-llahu e dëgjon atë që e falënderon-labdron Atë,dhe të drejtohet,pastaj të thotë:All-llahu është më i Madhi,dhe të bjerë në sexhde,derisa gjymtyrët e tij të qetësohen''.
Po ashtu,''kur ai donte të bënte sexhde,thoshte tekbirn (i lëshonte duart anash),dhe pastaj bënte sexhde''.
Nganjëherë,''i ngriste duart,kur binte në sexhde''.

Rënia në sexhde me duar

''Ai vendoste duart e tij në tokë para gjunjëve''.
Ai edhe urdhëronte kësisoj,duke thënë:''Kur të bëjë ndokush nga ju sexhde,mos të gjunjëzohet si deveja,por le t'i vendosë duart e tij para gjunjëve''.
Ai po ashtu thoshte:Vërtet,duart bëjnë sexhse,sikurse që fytyra bën sexhde,prandja kur ta vendosë ndokush nga ju ftyrën(në tokë),le t'i vendosë edhe duart,dhe kur e ngre atë,le t'i ngrejë edeh ato''.

Përshkrimi i Sexhdes

''Ai mbeshtëtej në duart e tij(dhe i zgjeronte)'' ,i bashkonte gishtërintë'',dhe ''i drejtonte kah Kibla.''
Po ashtu,''ai vendoste ato(shupplakt) në nivel me supet e tij'',dhe nganjëherë''në nivel me veshët etij''.''Ai i vendoste hundën dhe ballin e tij fort në tokë.''
Ai i tha ''atij që u fal keq'' Kur të bësh sexhde,vendoi fytyrën dhe duart mirë,derisa eshtrat tua të qetësohen në poszitën e tyre të duhur.''
Ai po ashtu thoshte:''NUk ka namaz ai,hunda e të cilit nuk e ndien tokën aq sa edhe balli i tij''.
''Ai i vendose mirë gjithastu gjunjët dhe gishtat e këmbës'',gishtat e këmbëve i drejtonte kah Kibla'', ''i mbante shputa e këmbëve drejt'',
''urshëronte kësisoj'' dhe i ''mblidhte gishtërat.''
Prandja,këto janë shtatë gjymtyreë në të cilat ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,bënde sexhde:shuplakat,gjunjët,këmbet,si dhe ballin dhe hunden-duke numëruar dy të fundit si një gjymtyrë në sexhde,sic ka thënë:''Jam urdhëruar të bëj sexhde (në një transmetim:ne jemi urdhëruar të bëjmë sexhde)me shtatë eshtra:me ballë...dhe tregou duke lëvozur dorën drejt hundës së tij,...me duar(në një version:me shuplak) me gjunjë dhe me gishtërinj të këmbve,dhe të mos i përthyejë rrobat dhe flokët.''
Ai poasht thoshte:''Kur robi bie në sexhde,shtatë gjymtyrë bëjnë sexhde me të:fytyra e tij,shuplakat e tij,gjunjët e tij dhe këmbet e tij.''
Ai tha për njeriun që u fal pas tij me flokë të lidhura:Sembulli i tij sigurisht është shembulli i atij që falet me duar të lidhura (pas shpine). ''Ai po ashtu tha: ''Ajo është shalë e djallit'',d.m.th.ku djalli ulet,duke iu referuar nyjeve në flokë.
''Ai nuk i lëshonte llërët në tokë'' ,por ''i ngrinte duart mbi tokë dhe i mbante larg ngabrinjët,saqë bardhësia e sqetullave do të mund t'i shihej nga prapa,dhe po asht ''në atë mënyrë,saqë ndonjë qengj i vogël do të kishte dëshiruar të kalonte nën duart e tij,do të mund takishte bërë këtë.''Ai e bënte këtë deri në atë masë ,saqë njëri prej sahabëve tha:''Na vinte keq për të Dërguarin e All-llahut,sal-lall-llah alejhi ve selam,për shkak të mënyrës se si i mbante duart larg brinjëve.''
Ai urdhëronte në këtë,duke thënë:''Kur të bëni sexhde,vendosin shuplakat tuaja(në tokë) dhe ngrini bërrylat dhe drejtohun në sexhde dhe asnjëri të mos i shtrojë llëra sikur qeni (në një transmetim...sikur që qeni i shtron ato).Në një tjetër hadith:''Anjëri prej jush të mos i lëshojë duart në tokë ,ashtu sikur qeni që i lëshon ato.''
Ai gjithashtu thoshte:''Mos i shtroni llërët tuaja(sikurse që bën bisha e ergër),pushoni në shuplakat tuaja dhe mbani pkesët e epërme të duarve ndaras,ngase kur bëni këtë,cdo gjymtyrë juaja bën sexhde me ju''.

Obligimi për t'u qetësuar në sexhde

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,urdhëronte që të plotësohet rukuja dhe sexhdja,duke e krahasuar atë që nuk bën këtë me njeriun e uritur që ha një ose dy kafshata,të cilat nuk i bëjnë kurrfarë dobie,po ashtu duke thënë për të:''Vërtet,ai është njëri prej hajdutëve më të këqinj në mesin e njerëzve''.
Ai tha gjithashtu se namazi i atij që nuk e drejton kurrizin plotësish në ruku dhe në sexhde është i pavlerë,sic është cekur në ''Obligim i qëtsimit në ruku'',dhe urdhëroi ''atë që u fal keq'' që të qetësohet në sexhde,sic është përmendur më parë.

Dhikret e Sexhdes

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,thoshte në këtë pozit ndonjerë prej këtyre përkujtimeve të All-llahu dhe duave që pasojnë:

1-Sa i përsosur është Zoti im,më i Lartësuari,tri herë.
Nganjëherë,''ai e përsëriste më shumë herë''.Njëherë,e përsërit aq shumë,saqë sexhdaj u bë e gjatë gati sa qëndrimi i tij,në të cilin kishte kënduar tri Sure të Gjata:El-bekare,En-Nisa dhe Ali Imran.Ai namaz ishte pöot me dua dhe me kërkim faljeje,sic është përmendur më parë nën ''Namazin e natës''.

2-Sa i përsosur është Zoti im,më i Lartësuari dhe i Falënduarar qoftë Ai,tri herë.
3-I Përsosur,i Bekurar,Zoti i engjëjve dhe i Shpirtit.

4-Sa i përsosur je o All-llah,Zoti ynë,dhe i falënderuar qofsh,o All-llah!Më fal,të cilën e thoshte shpesh në rukur dhe në sexhde,duke zbatuar urdhërin e Kur'anit.

5-O All-llah!Për Ty kam bërë sexhde.në Ty kam besuar,Ty t'u kam nënshtruar,( Ti je Zoti im) fytyra ime ka rënë në sexhde për Atë i CIli e krijoi dhe e (trajtësoi shkëlqyeshëm) ,e pastaj nxori të dëgjuarit dhe të parët e saj(pra)i bekuar qoftë All-llahu ,Krijuesi më i Mirë!

6-O All-llah!M'i fal të gjitha mëkatet: të voglat dhe të mëshatë,të parat dhe të fundit,të dukshmet dhe të fshehtat.

7-Vetja ime dhe hija ime kanë rënë në sexhde për Ty,zemra ime ka besuar në Ty,Unë injoh të mirat e Tua ndja meje:ja ku janë duart e mia dhe cdo gjë që kam bërë kundër vetes.

8-Sa i përsosur është Ai që ka gjithë Pushtetin,Mbretërin,Madhështinë dhe Sipërnë,të cilën ai e thoshte në namazin e natës,si dhe këtë që pason:

9-Sa i përsosur je Ti(o All-llah) dhe i Lavdëruar.Askush s'ka të drejtë të adhurohet pos teje.

10-O All-llah!M'i fal ato (mëkate)që i kam fshehur dhe ato(mëkate) që i bërë haptas.

11-O All-llah!Vër dritë në zemrën time(dhe dritë në gjuhën time)dhe vër dritë në të dëgjuarit tim,dhe vër dritë në të parët tim,dhe vër dritë nën mua,dhe vër dritë mbi mua,dhe vër dritë pas meje,( dhe vër dritë në veten tim)dhe bëje dritën më të madhe për mua.

12-(O All-llah) (Vërtet) kërkoj strehë në Kënaqsinë Tënde nga Hidhërimi Yt, (kërkoj strehë) me Fajen Tënde nga Dënimi Yt,kërkoj strehë me Ty prej Tehe.Nuk mund t'i numroj të gjitha Lavdërimet,ashtu sic meriton Ti,Ti je ashtu sic e ke mashëruar Veten.

Ndalimi i këndimit të Kur'anit në Sexhde

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ndalonte këndimin e Kur'anit në ruku dhe në sexhde,dhe urdhëronte që të përpiqem shumë me dua në këtë pozit,sic ështe shpjeguar më parë në ''Rukuja''.Ai poashtu thosht:''Robi i afrohet Zotit të vet më së shumti kur bën sexhde,pra shtoni duatë (në të).

Zgjatja e sexhdes

Ai,sal-lallahu alejhi ve selam,e zgjaste sexhden e tij gati sa rukunë,dhe nganjëherë ai e bënte tejet të gjatë për shkak të rretjanave,sic ka thënë njëri prej Sahabëve:
''I Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,na erdhi në njërin prej dy namazeeve të vonshme (në Drekë ose në Ikindi),duke bartuar Hasanin ose Husejnin.I Dërguari,sal-lall-llahu alejhi ve selam,pastaj doli përpara dhe e vendosi poshtë (pranë këmbës së djathtë),tha tekbirin për namaz dhe filloj të falet.Gjatë namazit ai bëri sexhde të gjatë ,prandaj unë e ngrita kokën (nga mesi i njerëzve),dhe ja aty ishte fëmija në shpinën e të Dërguarit të All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam, i cili ishte në sexhde.Kur i Dërguari i All-llahut,sal-lal-llahu alejhi ve selam,mbaroi namazin ,njerëzit thanë:O i Dërguar i All-llahut!Në mes të (këtij) namazi tënd ,ti e bëre një sexhde dhe e zgjate aq shumë ,saqë menduam se dicka kishte ndodhur ose ishe duke pranu shpalljen!'' Ai tha:''Nuk ndodhi asnjëra prej këtyre:në të vërtet,djali im më kalëroi e unë nuk desha ta shpejtoja,derisa ta kënaqë dëshirën e vet.''
Në një hadith tjetër:''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ishte duke u falur.Kur ai e bëri sexhden,Hasani dhe Husejni kërcyen mbi shpinën e tij.Kur njerëzit provuan t'i pengojnë ata dy,ai ua bëri me shenjë që t'i lënë të qetë.Kur mbaroj namazi,i vendosi ata në prehërin e tij,dhe tha:''Kushdo që më do mua ,duhet t'i dojë ehe këta të dy.''

Rëndësia e sexhdes

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,thoshte:''Nuk ka njeri nga ummeti im që nuk do ta njoh në Ditën e Ringjalljes''.Aty thanë:''E si do ta njohësh o i Dërguar i All-llahut,në mesin e gjithë atyre krijesave?''Ai tha:''A nuk e shihni se sikur të kisha hyrë ndonjëri nga ju në një gardh,në të cilin ndodhen një kalë i zi si qymyri dhe një tjetë me ballë dhe këmbë tä bardha anuk do ta kishit dallar këtë të fundit nga i pari?'' Aty thanë:''Natyrishte se po.'' Ai tha:''Kështu,në atë ditë ummeti im do të ketë fytyra të bardha ,për shkak të sexhdes,dhe duar dhe këmbë të bardha për shkak të abdesit.''
Ai po ashtu thoshte:''Kur All-llahu do të dëshirojë dikë nga banusit e Zjarrit,Ai do t'i urdhërojë engjujt ta nxjerrin,duke i njohhur nga shenjat e sexhdes,sepse All-llahu ai ka ndaluar Zjarrit që t'i gëlltisë vendet e sexhdes.Kështu,ata do të nxirren nga Zjarri,sepse Zjarri gëlltitë gjithë birin e Ademit,përvec vendeve të sexhdes.

Sexhdja në tokë dhe në shtrojë (hasër)

Ai shpesh bënte sexhde në tokë (pa shtrojë).
''Shokët e tij faleshin me të në vapë të madhe,kështu,kur ndonjëri prej tyre nuk mund ta vendoste ballin në tokë,ai e zgjeronte petkun e tij dhe bënte sexhde në të .''
Ai po ashtu thoshte:'' ...tërë toka më është bërë vend adhurimi (mesxhid)dhe e pastër për mua dhe për ummetin tim,''prandja kudo që dikujt i vjen koha për t'u falur,aty le të falet dhe pastrohet.Ata para meje mendonin se kjo tepër,ata faleshin vetëm në kisha dhe në sinagoga.''
Nganjëherë,ai bënte sexhde në baltë dhe në ujë,e kjo i ndodhi atij njëherë në agim,në natën e njëzet e një të Ramazanit,kur ra shi dhe kumi i xhamis,që ishte i punuar nga fletët e palmës,e rjedhi ujin.Prandaj,ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,bëri sexhde në ujë dhe në baltë,Ebu Seid el-Hudriu tha:''Unë e pashë me sytë e mi të dërguarin e All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,me gjurmë balte dhe uji në ballin dhe në hundën e tij.
Po ashtu,''ai falej në humrah''nganjëherë,ose (hasër)''në shtrojë''nganjëherë ,dhe ''ai u fal në të njëherë,derisa ajo u nxi nga përdorimi i gjatë.''

Ngritja nga sexhdja

Pastaj,''ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,e ngrinte kokën nga exhdja duke e thënë tekbirin'',dhe urdhëroi''atë që u fal keq''ta bënte këtë,duke thënë:''Namazi i asnjërit nuk është i plotë derisa...të bëjë sexhde,derisa pjesët e trupit të vendosen mirë në vend,pastaj të thotë:''All-llahu ekber''
dhe të ngrehë kokën ,derisa të ulet drejt.Po ashtu,''ai i ngrinte duart me tekbir''nganjëherë.
Më tutje,''ai shtrinte këmbën e majtë në tokë dhe ulej në të(i qetë)'',dhe urdhëroi ''atë që u fal keq''kështu ,duke i thënë:''Kur të bësh sexhde,përqendrohu mirë në të,pastaj kur të ngrihesh ,ulu në kofshën tënde të majtë''.
''Ai mbante drejt shputen e këmbës së djathtë'' dhe ''i drejtonte gishtat e saj drejt kibles''.

C'ka ndërmjet dy sexhdeve

''Ai nganjëherë praktikonte ik'a-në(pushimin në dy thembrat dhe në (të gjithë)gishtat e këmbëve).

Obligimi për t'u qetësuar ndërmjet dy sexhdeve

''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,qetësohej,derisa cdo ash¨t të kthehej në vendin e duhur''dhe urdhëroi ''atë që fal keq'' të veprojë kështu,dhe i tha:''Namazi i asnjërit nuk është i plot derisa ta bëjë këtë.''

Zgjatja e uljes ndërmjet dy sexhdeve

Po ashtu,''ai e zgjaste atë,derisa të bëhej e gjatë sa sexhdja''dhe nganjëherë,''ai mbetej(në këtë pozit)derisa dikush mund të thoshte:Ai ka harruar.''

Dhikret ndërmjet dy sexhdeve

Në këtë ulje,ai sal-lall-llahu alejhi ve selam,thoshte:

1-O All-llah! (në një version :O Zot im) Më fal,më mëshiro,(më forco)
(ma ngre graden) më udhëzo,më përkrah.
Ose nganjëherë,ai thoshte:

2-O Zoti im! Më fal,më fal.
Ai thoshte këto dy në namazin e natë gjithashtu.

Sexhdja e dytë

Pastja,''ai thoshte tekbirin dhebinte në sexhde për të dytën hetë.''Ai po ashtu
urdhëroi ''atë që u fal keq''të vepronte kështu,duke i thënë,pasi e urdhëroi të jetë i qetë ndërmjet dy sexhdeve:''pastaj thuaj''All-llahu është më i madhi''dhe bjer në sexhde,derisa gjymtyrët e tua të janë qetësuar(dhe bëje këtë në gjith namazet).''Po ashtu''ai ngrinte duart me këtë tekbir''nganjëherë.Në këtë sexhde vepronre sikur në sexhden e parë.
Pastaj,''ai e ngrinte kokën duke thënë tekbirin'',dhe e urdhëroi 'atë që u fal keq''të veprojë kësisoj,duke i thënë,pasi e urdhëroi të bëjë sexhde për të dytën herë:''pastaj ngrije kokën dhe thuaj tekbirin.'' Ai po ashtu i tha atij (pastja bëjë këtë në të gjitha rukutë dhe sexhdet) sepse nëse e bën këtë,namazi yt do të jetë i plotë,dhe nëse lë dic nga kjo ,namazi do të jetë i mangët.''Po ashtu,''ai i ngrinte duart'' nganjëherë me tekbire.

Ulja e pushimit

Pastaj,''ai ulej drejt (në këmbën e tij të majtë,drejt,derisa cdo ast t'i kthehej në pozitën e vet).

Mbështetja në duar gjatë ngritjes për në rekatin tjetër

Pastja,''ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ngrihej në rekatin e dytë,duke e mbështetur veten në tokë.''Po ashtu,''ai shtrëngonte grushtat e tij gjatë namazit:duke u mbështetur me duar gjatë ngritjes.''

RAKATI I DYTË

''Kur ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ngrihej në rekatin e dytë,fillonte me Të gjithë falënderimet-lavdërimet i qofshin All-llahu(Fatiha 1/5) pa pauzuar.''

Obligim i këndimit të sures El-Fatiha në cdo rekat

Ai e urdhëroi''atë që u fal keq''ta këndoj El-fatiha-në në cdo rekat,kur i tha,pasi që e urdhëroi ta këndojë në rekatin e parë pastaj bëje këtë gjatë gjithë namazit (në një transmetim:në cdo rekat) Ai po ashtu thoshte:''Në cdo rekat ka nga një këndim.''

TESHEHHUDI I PARË

Pastaj,ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ulej për teshehhud kur përfundonte rekatin e dytë.Në namazin e dyrekatëshe,sic është ai i sabahut,''ai ulej mufterishen'',sikurse që ulej ndërmjet dy sexhdeve,dhe ''ai ulej njësoj në teshehhudin e parë''në namazin tre ose katërrekatësh.
Ai po ashtu urhdëroi''atë që u fal keq''kështu ,duke i thënë:''Kur të ulesh në mes të namazit,të jesh i qetë,shtroje kofshën e mjatë dhe kryeje teshehhudin.
Ebu Hurerjre,sadijall-lahu anhu,ka thënë:''Shoku im,sal-lall-llahu alejhi ve selam,më ndaloi që të rri galic(ik'a) sikur qeni,në një tjetër hadith:''ai ndalonte të ndenjurit galic të djallit.''
''Kur ai ulej në teshehhud,e vendoste pëllëmbën e djathtë në kofshën e djathtë(në një transmetim:në gju)dhe pëllëmbën e majtë në kofshën e majtë(në një transemetim:në gju,duke e zgjeruar mbi të).dhe ai vendoste fundin e bërrylit të djathtë në kofshën e djathtë.''
Po ashtu,ai''ia ndaloi mbështetjen në dorën e majtë një njeriu që ishte ulur duke u falur,dhe tha:''Vërtet,ajo është falje e hebrenjve'',në një tekst:''Mos u ulni kështu,se vërtet kjo është mënyrë e uljes së atyre që janë dënuar'',në një tjetër hadith:''Është pozitë ulëse e atyre që kanë tërhequr mbi vete hidhërimin e All-llahut.''

Lëvizja e gishtit në teshehhud

''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,e zgjeronte shuplakën e tij të majtë në gjurin e majtë,i mblidhte gishtat e dorës së djathtë ,e drejtonte gishtin tregues kah Kibla dhe fiksonte shikimin në të(d.m.th.në gjisht).
Po ashtu,''kur e drejtonte gishtin,e vendoste gishtin e madh mbi gishtin e mesëm''dhe nganjëherë''ai formontë një rreth me këta dy gishta''.
''Kur e ngrinte gishtin,e lëviste atë,duke u lutur me të ,dhe thoshte:''Ky është pa dyshim për djallin më i fuqishëm se hekuri,duke menduar në gishtin tregues''.Po ashtu,''Shokët e të Dërguarit,sal-lall-llahu alejhi ve selam,përkujtonin njëri-tjetrin,për të drejtuar gishtin gjatë lutjes.''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,e bënte këtë në dy teshehhudet.''Njëherë,''a pa një njeri duke u lutur me dy gishta,prandja tha:''Vetëm me një, (vetëm me një)''dhe e tregoi gishtin tregues të tij.''

Obligimi i teshehhudit të parë dhe vlefshmëria e të luturit gjatë tij

''Ai,sal-l[Ball-llahu alejhi ve selam,e këndonte Tehijjatin pas cdo dy rekatesh'', gjëja e parë që thoshtë në këtë ulje është.Të gjitha falëndiremet i qofshin i All-llahut.''
''Kur harronte të ekzekutonte teshehhudin pa dy rekatve të para,ai bënte sexhde(dy herë) për shkak të harresës.''Ai i urdhëronte ata të ekzekutonin teshehhudin,duke thënë:''Kur të uleni pas cdo dy rekatesh,atëherë thoni:Et-Tehijjatu...dhe pastaj secili prej jush le të zgjedhë ndonjë dua që i pëlqen më së shumti dhe t'i lutet (me të)All-llauh,të Madhërishmit,të Lartësuarit'',në një tjetër version:Thuaj,Et-Tehijjatu...në cdo ulje,dhe ai po ashtu urdhëroi''atë që u fal keq''të veproj kështu sic është përmenduar.
''Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ua mësonte teshehhudin,ashtu sic ua mësonte suret e Kur'anit,''dhe ''Është sunnet që thuhet heshtas.''

Llojet e teshehhudeve

Pejgamberi,sal-lall-llahu alejhi ve selam,u ka mësuar shokëve të vet llojlloj teshehhudesh,prej tyre janë edhe këto:

1-Teshehhudi i ibën Mesuadit,radijall-llahu anhu:Ma mësoi Pejgamberi,sal-lall-llahu alejhi ve selam,teshehhudin,ashtu sikur më patë mësuar sure nga Kur'ani:
''Të gjtha lavdërimet,duate dhe fjalët e dëlira i takojnë All-llahut.Paqja qoftë mbi ty,o i Dërguar dhe po ashtu mëshira dhe bekimi i All-llahu.Paqja qoftë mbi ne dhe në robërit e drejtë të all-llahut. (Kur njeriu e thotë këtë,përfshin cdo rob të drejtë në qiell dhe në tokë)Dëshmoj se nuk ka të drjetë të adhurohet kush pos All-llahut dhe dëshmoj se Muhammedi është rob dhe i Dërguar.
(Kështu thoshim derisa ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,ishte mes nesh,por pasi u mor ,në thoshim:Paqja qoftë mbi të Dërguarin)''

2-Teshehhudi i Ibën Abbasit:''I Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,na e mësonte teshehhudi,sic ba e nësonte (suret) Kur'anin,ai thoshte:Të gjitha lavdërimet,fjalët e bekurar,lutjet,fjalët e dëlira i takojnë All-llahu.Paqja qoftë mbi ty,o i Dërguar,e po ashtu mëshira e All-llaht dhe bekimi i Tij.Paqja qoftë mbi ne dhe mbi robërit e drejtë të All-llahut.Dëshmoj se askush s'ka të drejtë të adhurohet përpos All-llahut dhe (dëshmoj) që Muhammedi është i Dërguar i All-llahut (në një transmetim...është robi dhe i Dërguari i Tij).

3-Teshehhudi i Ibën Umerit,i cili ka kumtuar se i Dërguari i All-llahut,sal-lall-llahu alejhi ve selam,thashte në teshehhud:
Të gjitha lavdërimet,lutjet dhe fjalët emira i takonë All-llahut,Paqja qoftë mbi ty,o i Dërguarit dhe mëshira e All-llahut-Ibën Umeri tha:''Unë shtrova:'' dhe bekimet e Tij.Paqja qoftë mbi ne dhe mbi robërit e drejtë të All-llahut.Dëshmoj se sakush se askush s'ka të drejtë të adhurohet pos All-llahut.
Ibën Umeri tha:''Unë shtoj: ...Një,i Cili nuk ka shko'',dhe dëshmoj se Muhammedi është robi dhe Dërguari i Tij.

4-Teshehhudi i Ebu Musa El-Eshariut,i cili ka thënë se i Dërguari ,sal-lall-lalhu alejhi ve selam,ka thënë:''kur të uleni ,gjëja e parë që duhet të thoni është:
Të gjitha lavdërimet,fjalët e mira dhe lutjet i takojnë All-llahut.Paqja qoftë mbi ty,o i Dërguar,e po ashtu mëshira e All-llauh dhe bekimet e Tij.Paqja qoftë mbi ne dhe mbi robërit e drejtë të All-llahut.Dëshmoj se askush s'ka të drejtë të adhurohet pas All-llahut (Një,i Cili nuk ka shok) dhe dëshmoj se Muhammedi është robi dhe i Dërgauri-shtatë fjalitë,e ato janë përshëndetjet në namaz.''

5-Teshehhudi i Umer Ibën El-Hattabit,i cili ua mësonte teshehhudin njerëzve derisa qëndronte në binber,duke thënë,''Thuaj:Të gjitha lavdërimet i takonë All-llahut,të gjitha fjalët e mira ( i takojnë All-llahut),të gjitha falendërimet i takojn All-llahut.Paqja qoftë mbi ty,o i Dërguar,e po ashtu mëshira e All-llahut dhe bekimet e Tij.Paqja qoftë mbi ne dhe mbi robërit e drejt të All-llahut.Dëshmoj se s'ka të drejt të adhurohet pos All-llahut dhe dëshmoj se Muhammedi është robi dhe i Dërguari i tij.

6-Teshehhudi i Aishes radijall-llahu anha:
Të gjitha lavdërimet,fjalët e mira,lutjet dhe të gjitha titujt e pastër i takojnë All-llahut.Paqja qoftë mbi ty,o i Dërguar,e po ashtu mëshira e Allahut dhe bekimet e Tij.Paqja qoftë mbi ne dhe mbi robërit e drejtë të All-llahut.Dëshmoj se askush s'ka të drejtë të adhurohet po All-llahut dhe dëshmoj se Muhammedi është robi dhe i Dërguari i Tij.

Es-Salah 'ala En-nebije (Dërgimi i Salavateve mbi të Dërguarin) -Vendi dhe mënyra e dërgimit

Ai,sal-lall-llahu alejhi ve selam,dërgonte salavate mbi veteveten në teshehhudin e parë,si dhe në të dytin.Ai përcaktoi këtë gjithashtu edhe për ummetin e tij,duke i urdhëruar ata të dërgojnë salavate mbi të,pasi të dërgojnë paqe mbi të,dhe ai ua mësoi disa mënyra të dërgimit:

1-O All-llah! Dërgo salavet mbi Muhammedin dhe familjen e tij dhe mbi gratë dhe mbi pasardhësit e tij,sic ke dërguar salavet mbi familjen e Ibrahimit:Ti,me të vërtet,je i Denjë për Lavdërim,përplot madhështi.Dhe bekoje Muhammedin dhe familjen e tij dhe mbi gratë dhe mbi pasardhësit e tij,sic e ke bekuar familjen e Ibrahimit:Ti,më të vërtet,je i Denjë për Lavdërim.përplot madhështi.
Këtë dua e bënte edhe vet.

2-O All-llah!Dërgo salavate mbi Muhammedin dhe mbi familjen e Muhammedit sic ke dëruagar (mbi Ibrahimin dhe )mbi familjen e Ibrahimit.Ti,me të vëretë,je i denjë për Lavdërim,përplot Madhështi.O All-llah!Bekoje Muhammedin dhe familjen e Muhammedit,sic ke bekuar(Ibrahimin dhe) familjen e Ibrahimit;Ti,me të vërtet,je i denjë për Lavdërim,përplot Madhështi.

3-O All-llah!Dërgo salvate mbi të Dërguarin dhe mbi familjen e Muhammedit,sic ke dërguar mbi Ibrahimin(dhe mbi familjen e tij) Ti,me të vërtet,je i denjë për Lavdërim,përplot Madhështi,dhe bekoj Muhammedin dhe familjen e tij,sic e ke bekuar Ibrahimin (dhe familjen e Ibrahimit) Ti,me të vërtet,je i denjë për Lavdërim,përplot Mashështi.

4-O All-llah!Dërgo salavate mbi Muhammedin (të Dërguarin e Panxënë) dhe mbi familjen e Muhammedit,sic ke dërguara salavate (mbi familjen e Ibrahimt;dhe beskoj Muhammedin (të Dërguarin e Panxënë dhe familjen e Muhamedit sic e ke bekuar (familjen e)Ibrahimit në mesin popujve,Ti,me të vërtetë,je i denjë për Lavdërim,perplot Madhështi.

5-O All-llah! Dërgo salavate mbi Muhammedin,robin dhe të Dërguarin Tënd,sic ke dërguar salavate mbi (familjen e ) Ibrahimit.Dhe bekoje Muhammedin(robin dhe të Dërguarin Tënd) (dhe familjen e Muhammedit) sic e ke beskuar Ibrahimin (dhe familjen e Ibrahimit).

6-O All-llah!Dërgo salavate mbi Muhammedin dhe (mbi) gratë dhe pasardhësit e tij,sic ke dërguar salavet mbi (familjen e Ibrahimit).Dhe bekoje Muhammedin dhe gratë e pasardhësit e tij,sic i ke bekuar (familjen) Ibrahimit,Ti vërtet je i denjë për lavdërim,përplot madhështi.

7-O All-llah!Dërgo salvate mbi Muhammedin dhe mbi familjen e Muhammedit,dhe bekoje Muhammedin dhe familjen e Muhammedit,sic ke dërguar salavate dhe bekime mbi Ibrahimin dhe familjen e tij;Ti,vërtet,je i denjë për Lavdërim,përplot Madhështi.

Dobi të rëndësishme lidhur me dërgimin e salavateve mbi të Dërguarin e ummetit

1) Mund të shihet se në shumicën e këtyre mënyrave të dërgimit të salavateve mbi të Dërguarin,sal-lallahu alehi ve selam,nuk përmendet Ibrahimi ndaras nga familja e tij,sic është shprehja''...sic ka dërguar salavate mbi familjen e Ibrahimit.''Aryeja për këtë është,se në arabishte familja e burrit përshin burrin,si dhe anëtaret e tjerë,p,sh.në fjalët e All-llahut të Lartësuar:

''All-llahu zgjodhi Ademin,Nuhun,familjen e Ibrahimit dhe familjen e Imranit mbi të gjithë njerëzit''(Ali Imran 3/33)
''Në dërguam kundër tyre një erë të fortë me të reshura gurësh,përvec familjes së Lutit Ne i shëtuam ata herët në agim''(Kamer54/34) E ngjashme është thënia e tij,sal-lallahu aljhi ve selam:O All-llah!Dërgo salavate mbi familjen e Ebu Evfasë''.Shpreha Ehlul-Bejti (njerëzit e shtëpisë)është e këtill,po ashtu,p.sh:
''Mëshira dhe bekimet e All-llahu qofshin me ju,o njerëzit e shtëpis''(Hud 11/73).Kështu,Ibrahimi përfshihet në''familjen e Ibrahimit''
Shejhul-Islam Ibën Tejmijje thotë:
''Shumica e versioneve kanë,''sic ke dërguar selavete mbi familjen e Ibrahimit''dhe ''sic e ke bekuar familjen e Ibrahimit'',disa kanë vetë''Ibrahimin''.Kjo është nga se ai shkaku i të gjitha salavateve dhe i pastrimeve që dërgohen përmbi të,të tjerët në familjen e tij janë pranues sekondarë të tërë asoj.Që të tregohet këto dy pika,të dyja shprehjet janë vendosur ndaras.''
Më tutje,në mesin e dijetarëve ekziston një pyetje e njohur mirë,për natyrën e krahasimit në deklaratën e tij,''sic ke dërguar salavete mbi...''sepse është e vërtetë se i krahasuari nul është më superiot se ai me të cilin krahasohet ,këtu është rast i kundërt,pasi Muhammedi (i krahasuar),sal-lallahu alejhi ve selam,është më i vleshëm se Ibrahimi,kështu që superioriteti i tij dikton që salavete e kërkuara më të dallaura se cilatdo lutje të thëna ose që do të thuhen nga dikush tjetër.Dijetarët kanë dhënë shumë përgjigje në këtë,që mund të gjehen në ''Fet-h El-Bari''dhe ''Xhela El-Ifham''.Ato përshijnë rreth dhjetë pikëpamje,dhe të gjitha prej tyre janë të paprovuara,disa më të dobët se të tjerat,përvec njëres,e cila është pikëpamje mirë e mbështetur dhe e përvetësuar nga Shejhul-Islam Ibën Tejmijje dhe Ibën El-Kajjim.Kjo pikëpamje është:''Familja e Ibrahimit përfshin shumë të Dërguar,asnjë sikur ata nuk gjendet në familjen e Muhammedit.Prandaj,kur kërkohen salavete mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,dhe mbi familjen e tij,të njëjta me ato që u janë dhënë Ibrahimit dhe familjes së tij që përfshin eshe të dërguar,familja e Muhammedit pranon nga kjo atë cka i përket.Pasi familja e Muhammedit nuk mbërin shkallën e të dërguarve,atëherë besimet dhe dobitë e dërguara përmbi të dërguarve që teprojnë duke përfshirë edhe Ibrahimin,mbesen për Muhammedin,sal-lallahu alejhi ve selam.Kështu,ai fitonte një pozitë të dallaur,që të tjerët nuk ta mbërrijnë''.
Ibën Kajjimi thotë:''Kjo është pikëpamja më e mirë deri më tash:që Muhammedi,sal-lallahu alejhi ve selam,është njëri nga familja e Ibrahimit,në të vërtet,ai është më i miri nga familja e Ibrahimit,sic na transmeton Ali bin Talha nga Ibën Abbasi,sadijall-llahu anhu,rreth thënies së të Lartësuarit:
''All-llahu zgjodhi Ademin,Nuhun,familjen e Ibrahimit dhe familjen e Imranit mbi të gjithë njerëzi'' (Ali Imran 3/33),Ibën Abbasi ka thënë:''Muhamedi është nga mesi i familjes së Ibrahimit.''Ky trensmetim është provë e prerë për këtë rast sepse poqëse të Dërguarit e tjerë të dalë nga Ibrahimin përfshihen në familjen e tij,atëher përfshirja e të Dërguarit të All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,është më e përshtatshme.Prandaj thënia jonë,''sic ke dërguar salavete mbi të dhe mbi të Dërguarit e tjerë të zbritu nga Ibrahim.All-llahu atëher na ka urdhëruar ne që të dërgojmë salavate enkas mbi Muhammedin dhe mbi familjen e tij,aq sa dërgojmë salavet mbi të,bashkë me pjesën tjetër të fmiljes së Ibrahimit në përgjithësi.Prandja familja e të Dërguarit pranon atë cka u përket,duke e lënë tërë atë që ka mbetur për të ,sal-lallahu alejhi ve selam.
Nuk ka dyshim se sasia e përgjithshme e salavateve e pranuar nga familja e Ibrahimit,me të Dërguarin e All-llahut,sal-lallahu alejhi ve sleam,në mesin e tyre,është më e madhe se ajo e pranuar nga i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,vecmas.prandja,ajo cka kërkohet për të është aq begati e madhe ,defintivisht më superiore se ajo që është kërkuar për Ibrahimin.
Kësht,natyra e këtij krahasimi dhe konsistenca bëhen të qarta.Salavate e kërkuara për të me këto fjalë janë më të mëdha se ato të kërkuara në cfarëdo mëndyre tjetër,pasi ajo cka kërkohet me duanë është që të jetë aq sa edhe modeli i krahasimit ,dhe që i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,të pranojë një sasi të madhe:krahasimi dikton që ajo cka kërkohet është e madhe se ajo që është dhënë Ibrahimit dhe të tjerëve.
Kështu,epërsia dhe fisnikria e Muhammedit,sal-lallahu alejhi ve selam,mbi Ibrahim dhe familjen e tij,e cila përfshin shumë të dërguar,është evidente dhe është ashtu sic ai e meriton:Ky dërgim i salavateve mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,bëhet dëshmi për këtë epërsi të tij, dhe kjo nuk është shumë se që ai meriton.Kështu pra,All-llah dërgoftë salavate mbë të dhe familjen e tij dhe dërgoftë paq mbi ta,shumë përshëndetje të paqes,dhe e shpërbleft nga duatë tona më mirë se që e ka shpërblyre cilindo të dërguar nga populli i tij.O All-llah!Dërgo salvate mbi Muhammedin dhe familjen e Muhammedit,sic je dërguar salavet mbi familjen e Ibrahimit,Ti vertet,je i denjë për Lavdërim,përplot Madhështi.dhe bekoje Muhammedin dhe familjen e Muhammedit,sic e ke bekuar familjen e Ibrahimit,ti me të vërtet je i Denjë,përplot Madhështi.''

2)lexuesi do të vërejë se kjo pjesë e salavateve,me të gjitha llojet e ndryshme të saj,gjithnjë ishtihet dërgimi i salaveteve mbi familjen e të Dërguarit: mbi gratë e tij dhe mbi fëmijet e tij,si dhe mbi vetë atë.Prandaj,nuk është sunnet,e as zbatim i urdhërave të të Dërguarit,që të lihet vetëm me ''O All-llah!Dërgo salavete mbi Muhammedin''.Por një nga këto lloje komplete të duasë duhet të përdoret,si në teshehhudin e parë,ashtu edhe në të fundit,sic transmetohet nga veprimi i tij,sal-lallahu alejhi ve selam.Imam Shafiu me këtë tekst në librin e tij''El-Umm''thotë:''Teshehhui në rastin e parë dhe në dytin është e njëjta gjë,më ''teshehhud''unë kuptoj dëshmimin e salavateve mbi të Dërguarin ,sal-lallahu alejhi ve selam: asnjëri do të mjaftojë pa tjetrin''.
Sa i përket hadithit:''Në teshehhudin e parë nuk shtonte asgjë përvec tehjatit.Ky hadith është munker sic kam sqaruar më gjërësisht në ''Zingjiri i haditheve të dobta'' nr.5816.
Në të vërtetë,një prej gjërave më të cuditshme të lindura në këtë kohë dhe nga anarkia intelektuale të saj është se një person,Muhammed Is'af En Neshashibiu në librin e tij'' El-Islam Es-Sahih'' (Islami i Vërtetë)ka guxim të refuzoj dërgimin e salavateve mbi familjen e të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve selam,me rastin e dërgimit të salavateve mbi të,përkundër përcaktimit të tij të fuqishëm në Sahihun e Buhariut dhe të Muslimit dhe në vendet e tjera,në autoritetin e disa sahabëve,p.sh.të Ka'b bin Uxhres,Ebu Humejd Es-Sa'idiut,Ebu Se'id El-Hudriut,Ebu Mes'ud El-Ensariut,Ebu Hurerjes dhe Talha bin Ubejdull-llahut!Në hadithet e tyre qëndron se ata ekanë pyetur të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam:''Si të dërgojmë salavete mbi ty?''dhe ai ua mësoi këtë mënyrë.Argumenti i En-Neshashibiut për pikëpamjen e tij është se i Lartësuari nuk ka përmenduar askë bashkë me të Dërguarin e Tij në thënien e Tij:
''O ju që besoni!Dërgoni salavete mbi të dhe përshëndeteni me respekt.''
(Ahzab 33/56).Ai pastaj vazhdon më tej në refuzimin e tij,duke thënë se Sahabët nuk ia shtruan atij,sal-lallahu alejhi ve selam,këtë pyetje,për shkak se fjalën''salah'' tek ata ka qenë e ditur si''dua'',kështu që ata nuk kanë pasur nevojë për një pyetje të tillë''!
Ky është mashtrim i qartë,ngase pyetja e tyre nuk kishte të bënte me kuptimin e ''salah''-ut mbi të,sikur që haset në transmetimet të cilave ne iu referuam.Kështu e tërë kjo përputhet,sepse ata kanë pyetur atë për mënyrën e dërgimit sipas sheriatit,dicka që nuk mund të kenë ditur,përvecse nga udhëzimi i të Gjithëdijshmit,të Urtit dhe Dorëzuesit të Sheriatit.Kësisoj,sikurse që kanë munduar ta pyesin për mënyrën e faljes së Salahut,që u bë i detyrueshëm nga fjalët e të Lartësuarit sic janë:''Kryjeni Salahun(Namazin)'',sepse njohja e tyre e kuptimit tekstual të ''Salahut''nuk mund ta ketë larguar nevojën e tyre që të pyesin për mënyrën e saj sipas Sheriatit,dhe kjo është e qartë si loti.
Sa i përket argumentit të cilit En-Neshashibiu i referohet,ai është i parëndësishëm,sepse dihet mirë në mesine muslimanëve se i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,është sqarues i fjalëve të Zotit të Botëve,si thotë Ai:

''Dhe Ne ta kemi dërguar ty shpalljen,që ti t'ua shpjegosh qartë njerëzeve se cka u është dërguar'' (Nahl 16/44) Prandaj i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,shpjegoi mënyrën e dërgimit të salavateve mbi të,që përfshin përmendjen e familjes së tij,prandaj është e detyrueshme të pranohet kjo prej tij,për shkak të thënies së All-llahu,subhanehu ve teala:
''Atë cka t'ju jepë i Dërguari,merreni''(hashr 59/7) dhe hadithin e njohur mirë,''Vërtet,mua më është dhënë Kur'ani dhe dicka e ngjashme me të''.
Me të vërtet,pyes veten,se cka do të thoshte En-Neshashibiu dhe ata që u gënjyen nga falët pompoze të tij,nëse dikush do ta refuzonte tërësisht teshehhudin në namaz,ose do ta refuzonte ndalesën e gruas me mestruacione për t'u falur dhe për të agjëruar,të gjitha këto me argumentin se All-llahu i Lartësuar nuk e ka përmendur teshehhudin në Kur'an,Ai ka përmendur vetëm rukunë dhe sexhden,dhe Ai në Kur'an nuk e ka përjashtuar nga falja dhe agjërimi gruan me menstruacione!! Pra,a pajtohen ata me këso argumente që janë në një radhë me argumentet e tij origjinale të tij,apo jo?Nëse po,e ne shpresojmë se jo,atëherë ata kanë devijuar larg ,larg nga udhëzimi dhe kanë lëshuar rradhët e muslimanve ,nëse jo,atëherë ata kanë të drejtë që janë pajtuar me ne,dhe arsyet e tyrë për refuzimin e këtyre argumenteve janë pikërish të njëjta me arsyet tona për refuzimin e deklaratës origjainle të En-Neshashibiut,të cilën e kami shpjeguar qartë.
Prandaj,kini kujdes,o muslimanë nga përpjekja për ta kuptuar Kur'anin pa iu rikthyre Sunnetit,sepse kurrë nuk do të mund ta bëni këtë,edhe nëse do të ishit Sibevejhu i kohës suaj,ekspert i kohës suaj në gjuhën arabe.Këtu kemi një shembull para jush,paso Nesheshibiu është njëri prej dijetarëve udhëheqës të kësaj periudhe në gjuhën arabe.Ju keni parë se si ka lajthitur,duke u mashtruar nga njohuritë ë tij të gjuhës,duke mos kërkuar ndihmë nga Sunneti në kuptimin e Kur'anit,në të vërtetë,ai refuzoi këtë ndihmë,sic kuptuat.Ka shumë shembuj të tjerë të këtillë-këtu nuk ka hapësirë të mjaftueshme që t'i përmendim,por ajo cka kemi përmendur do të mjaftojë,dhe All-llahu është Dhuruesi i të gjitha mundësive.

3)Lexuesi poashtu do të shohë se në asnjërin prej këtyre llojeve të salavateve mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,nuk ekziston fjala sejjid(udhëheqës,prijës)Dijetarët e mëvonshëm janë dallaur në lidhje me vlefshmërinë e ërfshirjes së sja në salavateve mbi Ibrahimin.Për shkak të mungesës së hapësirës,nuk dotë hyjmë në detaje,e as nuk do t'i përmendim ata që refuzan vlefshmërinë e saj,duke iu përmbajtur kështu mësimeve të plota të të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve selam,që ai drejtoi ummetit të tij,kur ai udhëzoi,''Thuaj:O All-llah!Dërgo salavete mbi Muhammedin,''kur u pyet për mënyrën e dërgimit të salahut mbi të,por do të citojmë El-Hafidh Ibën Haxher El-Askalanin rreth kësaj,duke pasur parasysh pozitën e tij si njëri nga dijetarët e mëdhenj Shafiit të hadithit dhe të fikhut,sepse kundërshtimet ndaj këtij mësimi të të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve selam,janë bërë shumë të përhapuar në mesin e dijetarëve Shafi.
El-Hafidh Muhammed bin Muhammed bin Muhammed El-Gurabiliu(790-835 p.H) shok i Ibën Haxherit ka thënë,dhe unë po citoj nga dorëshkrimi i tij:
''Ai(d.m.th.Ibën Haxheri) All-llahu e bëft jetën e tij të dobishme për ne ,u pyet për vecoritë e salavateve mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,gjatë namazit ose jashtë tij,pa marrur para sysh se a themi se dërgimi i salavateve është vaxhib ose themi se është sunnet:''A është njëri nga kushtet e tij që i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,të cilësohet me sejjidena''Zotëriun tonë(udhëheqsi)p.sh.''O All-llah!Dërgo salavate mbi Muhammedin''?ose Zotërin e krijesave,ose Zotëriun e bijve të Ademit,ose mjafton të thotë:''O All-llah!Dërgo salavate mbi Muhammedin''.Cila nga këto është qasje më e mirë ,përfshirja e fjalës sejjid,për shkak të te qenët esaj cilësi e vërtetuar e të Dërguarit ,sal-lallahu alejhi ve selam,apo lënia e saj për shkak të mungesës së saj në transmetime?
Ai(Ibën Haxheri)All-llahu qoftë i kënaqur me të,u përgjigj:''Po,të pasosh shprehjet e transmetuar është më mirë.Nuk mund të thuhet:
''Ndoshta i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,vetë nuk e thoshte nga modestia,sikur që nuk e thoshte,sal-lallahu alejhi ve selem,gjatë përmendjes së emrit të tij,ndonëse ummeti i tij është nxitur të veproj keshtu''

sepse ne themi që,nëse ajo do të ishte më mirë,do të ishte cituar nga Sahabët,pastaj nga Tabiinë.Kjo është përkundër sasisë së madhe të transmetimeve nga ata.Kemi Imam Shafiun.All-llahu elartësof ,njërin nga njerëzi më të dalluar në repektimin e të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve selam,duke thënë në hyrje të librit të tij,i cili është bazë për njerëzit e bedh'hemit të tij:''O All-llah!Dërgo salavate mbi të Dëruarin..''etj,deri në fund të ajaj që gjykimi i tij diktonte,''sa herë që ndonjëri nga të shkujdesurit harron ta përkujtojë'',cka ai,sic duket,e ka nxjerrë nga hadithi autentik,në të cilin tregohet se i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,e pa Nënën e Besimtarëve duke bëtë dhikr të shumtë dhe të gjatë,dhe i tha asaj:''Ti ke thënë fjalë të cilat,po të mateshin me këto që pajonë do të barazoheshin:Imadhëruar qoftë All-llahu,aq herë sa është numir i krijesace të Tij'',atij sal-lallahu alejhi ve selam,i pëlqenin duatë të cilat ishin koncize,por të thella në kuptim.
El-Kadi'Ijadi ka përpiluar një kaptin në lidhje me salavatet mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,në libirn e tij''Esh-Shifa'' (libri i Shërimit),duke cituar në të transmetime nga i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,nën autoritetin e dias Sahabëve dhe tabiinëve,në asnjërin prej tyre nuk transmetohet fjala sejjid:
a) Hadithi i Aliut,se ai ua mësonte mënyrën e salavateve mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,duke thënë:''O All-llah,Zgjerues i fushave,Shpikës i kodrave,dërgo salavate më të mira,bekimet më të frytshme dhe të gjitha nderimet e tjera mbi Muhammedin,dobin Tënd dhe të Dërguarin,hapësin e asja cka është mbyllur.

b)Prapë nga Aliu.se thoshte:''salavate e All-llahut,Përdëllestarit,Mëshiruesit,e enhjujve më të afërt (me All-llahun) e të Dërguarve,e të Sinqertëve,e Dëshmitarëve,e të Drejtëve dhe e cdo gjëje që të madhëron Ty,o Zot i botëve ,qofshin mbi Muhammedin të birin e Abdull-llahutVulën e të Dërguarve,Imamin e atyre që i frikësohen Zotit,..etj''.

c)Nën autoritetin e Abdull-llahuh bin Mesudit,se ai thoshte:''O All-llah! Dërgo Salavate Tua,Bekimet dhe Mëshirën Tënde mbi Muhammedin,robin dhe të Dërguarin Tënd,imamin e mirësisë,të Dërguarin e mëshirës....etj''.

d)Nga El-Hasan El-Basriu,që ai thoshte:''Kushdo që dëshiron të pijë nga gota që shuan etjen,nga burimi i Mustafasë duhet të thotë:O All-llah!Dërgo salavate mbi Muhammedin dhe mbi familjen e tij,mbi shokët e tij,gratë e tij,fëmijët e tij,pasardhësit e tij,dhëndorët e tij,kushërinjtë e tij,ndimuesit e tij,pasuesit etij dhe mbi të gjithë ata që e duan''.
Pra,kjo është ajo cka (Kadi'Ijadi)ka shkurar në ''Esh-Shifa'' lidhur me mënyrën e salavateve mbi të Dërguarin,nën autoritetin e Sahamëve dhe të atyre që i trashëguan ata,duke përmendu edhe gjëra të tjera në të.''
Po,është transmetuar në hadithin e Ibën Mes'udit,se në salavatet e tij mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,thoshte:''All-llah!Dërgo salavatet më të mira,mëshrën dhe bekimet mbi (sajjidin)udhëheqësin e të Dërguarve..etj,transmetouar nga Ibën Maxhe,por isnadin e ka të dobët,prandaj hadithi i Aliut,i transmetuar nga Taberaniu me isnda të pranueshëm kapërparësi.Ky hadith ka fjalë të äqarta,të cilat i kam paraqitur dhe i kam shpjeguar në librin''Fadul En-Nebijj'' (Shkelqësia e të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve selam) të Ebul-hasen bin El-Faris-it.Disa Shafi thonë,se nëse ndokush do të përbetohej për të dërguar salavete më të mira mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,mënyra për ta përmbushur betimin e tij do të ishte:''O All-llah!Dërgo salavate mbi të Dërguarin,sa herë që përkujtuesit i përkujtojnë,ose të shkujdesurit e harrojnë atë'',En-Neveviu ka thënë:''Më e përshtatshmja të caktohe si e saktë është që njëri të thotë:O All-llah!Dërgo salavatet mbi Muhammedin dhe mbi familjen e Muhammedit,sic ke dërguar salavate mbi Ibrahimin.''
Disa nga dijetarët e mëvonshëm i janë përgjigjur kësaj,duke thënë se në asnjërën prej këtyre dy mënyrave të përmenduara më lart nuk gjendet ndonjë gjë për të dëshmuar se cila është më superiore,por sa i përket kuptimit,atëher e para është qartë më superiore.
Kjo e cështje është mirë e njohur në librat e fikhut,dhe nga të gjithë dijetarët e fikhut të cilët e shtruan këtë cështje, pa përjashtime,askun në fjalët e tyre nuk paraqitet fjala sejjid.Sikur të kishte qenë kjo fjalë shtesë e rekomandushme,nuk do t'u kishte shpëtuar atyre të gjithëve,duke i lënë të paditur për të.Të gjitha të mirat janë në ndjekjen e asaj që është transmetuar,dhe All-llahu e di më së miri.''
Pikëpamja e Ibën Haxherit për mospranimin e përshkrimit të të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve selam,si sejjid gjatë salavateve mbi të.është në përputhje me urshërin Kur'anor,është po ashtu edhe mendimi i dijetarëve hanefi,Është ky mendim të cilit duhet t'i përmbahemi,sepse është shprehje e vërtetë e dashurisë ndaj tij,sal-lallah alejhi ve selam,
''Thuaj:Nëse doni All-llahun,atëher më pasoni:All-llahu do t'ju dojë ju''.(Ali Imran3/31)
Për shkak të kësaj,Imam En-Neveviu në ''Revdah Et-Talibin'' (1/265) ka thënë:''Salavati më i plotë mbi të Dërguarin ,sal-lallahu alejhi ve selam,është''O All-llah!Dërgo salavatet e Tua mbi Muhammedin..'etj,në përputhje më mënyrën nr.3,në të cilën nuk përmendet fjala sejjid!

4)Do ditur se mënyra 1dhe 4 janë ato të cilat i Dërguari i All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,ua mësoi Sahabëve kur e pyetën për mënyren e dërgimit të salavateve mbi të,kështu që kjo është përdorur si dëshmi se këto janë mënyrat më të mira të dërgimit të salavateve mbi të,sepse ai nuk zgjedhte asgjë për ta ose për vete,përvecse më të mirën dhe më fisniken.Imam En-Neveviu,sic është cekur më parë ,pohonte(në Revdah Et-talibin) që ,sikru dikush do të betohej për ta bërë salavatin më të mirë mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,këtë nuk do të mund ta përmbushte,përvecse me këto mënyra.
Es-Subkiu ka dhënë një aryse tjetë: kushdo që dërgon salavate me këto mënyra,le të jetë i sigurt se ka bërë salavate mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,e kushdo që e bën atë me fjaë tjera është i dyshimtë se a i ka bërë ashtu sic ështëkërkuar,apo jo salavate.Kjo është për shkak se ata kanë thënë:''Si të dërgojmë salavete mbi ty?''dhe ai është përgjigjur:''Thuaj..'',duke e definuar kështu salavatet e tyre mbi të.Këtë e ka përmendur Hejtemi në ''Ed-derr El-Mendudi''(25/2) e pastaj thotë (27/1) se qëllimi është arritur me të gjitha mënyrat të cilat janë paraqitur në adithet autentike.

5)Do ditur se nuk vlen kombinimi i të gjitha këtyre mënyrave në një mënyrë të salavateve,dhe e njëjta vlen për teshehhudet e ndryshme të dhëna më parë.Në të vërtet,ajo do të ishte risi në fe.Sunnet është të thuhen mënyra të ndryshme në kohë të ndryshme,sic shpjegon Shejhul-Islam Ibën Tejmijje në diskutimin e tij për tekbirin e dy Bajrameve (Mexhmu'El-Fetva 29/253/1).

6)El-Al-lameh Saddik Hasen Hani thotë në librin e tij''Nuzul El-Ebrar bil-Ilm El-Me'thur min El-Ed'ijeh vel Edhkar'',pasi që jep shumë hadithe përkitazi me rëndësinë e salavateve mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,( f.161) thotë:''Nuk ka dyshim se më të dallarit në mesin e muslimanëve në dërgimin e salavateve mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,janë dijetarët e Hadithit dhe transmetuesit e Sunnetit të pastër,sepse është një prej detyrave të tyre ,në këtë degë bujare të dijes,dërgimi i salavateve mbi të para cdo hadithi dhe kështu,gjuhët e tyre janë të zëna gjithmonë me përmendjen e tij,All-llahu i dhashtë atij mëshirë dhe paqe.Nuk ka ndonjë libër të Sunnetit a koleksion të hadithit,qoftë ai xhami,musned, xhuz,etj,,që nuk përfshin mija hadithe,bile një nga më të paktët në vëllim,''El-Xhami'Es- Sagir iEs-Sujutiut'' përmban dhjetë mijë hadithe,e mos të flasim për tjerat.Prandja,ky është Grup i Shpëtuar:njerëzit më të Dërguarin e All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,në Ditën e Ringjalljes dhe me gjasat më të mëdha për t'u shpërblyer me ndërmjetësimin e tij,sal-lallahu alejhi ve selam,u flijofshin im atë dhe ime ëmë për të!Kjo madhështi e Njerëzeve të hadithit nuk mund të kalohet nga askush,përpos nëse dikush do të bënte më shumë se ajo cka ata bëjnë ,gjë që është gati e pamundur.Prandja,o dëshirues i së mirës,kërkues i shpetitmi,gjithsesi duhet të jesh ose muhaddith,ose të rrish afër muhaddithëve,mos u bëj ndryshe...sepse vec kësaj,nuk ekziston asgjë që do të të bënte dobi''.
E lus All-llahun,e Bekuar dhe të Lartësaur,të më bëjë njërin prej këtyre Njerëzve të Hadithit,të cilët janë më të afërmit nga njerëzit me të Dërguarin e All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,ndoshta ky libër do të jetë dëshmi për këtë.All-llahu e mëshiroft Imam Ahmedin,i cili recitonte:

Feja e Muhammedit është tranmetime,
Sepse mbështetja më e mirë për një të ri është tradita,
Mos u largo nga Hadithi dhe njerëzit e tij,
Ngase Mendimi është natë,derisa Hadithi është ditë.
I riu mund të jetë injorant ndaj udhëzimit...
Megjithëse dielli shndrit me gjithë shkëlqimin e tij!

Duaj në Teshehhudin e parë

Ai,sal-lallahu alejhi ve selam,ka lënë gjithashtu edhe udhëzimin për duanë në këtë teshehhud,duke thënë:''Kur të uleni pas cdo dy rekatesh,atëher thoni:Të gjitha lavdërimet i qofshin All-llahut ... (deri në fund të kësaj duaje,pastaj tha) pastaj zhjidhni një dua që ju pëlqen më së shumti''.

Ngritja në rekatin e tretë e pastaj në të katërin

Më tutje,ai,sal-lallahu alejhi ve selam,ngihej në rekatin e tretë me tekbir dhe e urdhëroi ''atë që u fal keq'' të veprrojë kështu:''Pastaj bëje atë në cdo rekat dhe cdo sexhde,sikur më parë''.
''Kur ai,sal-alallhu alejhi ve selam,ngrihej nga ulja,e thoshte tekbirin,pastaj ngritej në këmbë'',dhe ''ai,sal-lallahu alejhi ve selam,ngrinte duart''nganjëherë në këtë tekbir.
''Kur donte të ngrihej në rekatin e katërt,ai thoshte: ''All-llahu Ekber'' dhe e urdhëroi ''atë që u fal keq'' të veperojë kësisoj,sikur më parë dhe ''ai,sal-lallahu alejhi ve selam,ngrinte duart''nganjëherë në këtë tekbir.
''Ai ulej drejt në këmbën e majtë,qetë ,derisa cdo asht të kthehej në vendin e vet të duhur,pastaj ngrihej duke u mbështetur në tokë,dhe i mblidhte grushtat ,duke u mbështetru në duar kur ngrihej''.
Ai këndonte ''El-Fatiha-në''në të dyja rekatet,dhe e urdhëroi ''atë që u fal keq'' ta bënte këtë.Në namazin e Drekës,ai nganjëherë si shtonte disa ajete kësaj,sic është shpjeguar nën ''Këndimi në Namazin e Drekës''.

Kunuti në pesë namazet për shkak të ndonjë fatkeqësise

''Kur ai,sal-lallahu alejhi ve selam,donte të lutej kundër ndokujt,ose të lutej për dikë,ai e bënte kunutin,në rekatin e fundit,pas rukusë,pasi të thoshte:''Semi'all-llahu limen hamideh All-llahumme rabbena lekelhamd.'' Ai lutej me zë të ngritur'',''ngrinte duart'',dhe ''ata pas tij thoshin:amin''.
''Dihej për të se e bënte kunutin në pesë namazet'',ndonëse''ai bënte kunutin në to vetëm kur lutej për njerëit,ose kur lutej kundër tyre''.Për shembull,ai njëherë tha:''O All-llah! Shpëtoje El-Velid bin El-Velidin,Selemeh bin HIshamin,Ijash bin Ebi Rebiun.O All-llah!Shtoje dënimin tënd mbi (fisin)Mudar dhe bëji për ta vitet si vitet e Jusufit.(O All-llah! Mallkoje Lahjanin,Ru'lin,Dhekvanin dhe Usajin,të cilët nuk dëgjuan All-llahun dhe të Dërguarin e Tij)''
Pastaj,''ai thoshte:All-llahu Ekber,kur kryente kunutin,dhe bënte sexhde.''

Kunuti në namazin e vitrit

''Ai,sal-lallahu alejhi ve selam,e bënte kunutin në rekatin (tek) të namazit të Vitrit'' nganjëherë ,dhe ''ai e bënte atë para rukusë.''
Ai mësoi El-Hasan bin aliun,sadijall-llahu anhu,të thotë (pasi të përfundojë këndimin në Vitr)
''O All-llah!Më udhëzo në mesin e atyre që i ke udhëruar,dhe më fal në mesin e atyre që i ke falur,dhe më shoqëro mua me ata të ciliët i ke shoqëruar,dhe më beko në atë cka TI ke dhuaruar ,dhe më shpëto nga e keqja e asaj që Ti ke përcaktuar ,(se) vërtet,Ti percakton dhe askush s'mund të ndikojë në ty (dhe )nuk është poshtëruar ai të cilin Ti e ke miqësuar,( e as që është nderuar ai që është armiku Yt) I bekuar qofsh,o Zot dhe i Lartësuar. (Nuk ka shpëtim prej Teje,përpos në drejtimin Tënd)

TESHEHHUDI I FUNDIT

Obligimi i këtij teshehhudi

Mbasandej,pas plotësimit të rekatit të katërt,ai,sal-lallahu alejhi ve selam,ulej në teshehhudin e fundit.Ai udhëzonte lidhur me të dhe vepronte në të ,ashtu sic veeprontë në teshehhudin e parë,përvecse''ulej muteverriken'', ''me kofshën e majtë të epërme në tokë dhe dy këmbët e tij të nxjerra në një anë (d.m.th.të djathtën). ''Shputën e këmbës së tij të majtë e vendoste nën kofshën dhe kërcirin e djathtë'', shputen e djathtë të këmbës e mbante drejt''ose ngadonjëherë''ai e shtrinte atë për toke''.
''Shuplaka e tij e majtë mbulonte gjutin e tij të majtë,duke u mbështetur fort në të''.
Ai la shembullin e dërgimit të salavateve mbi të,sal-lallahu alejhi ve selam,në këtë teshehhud,sikurse në teshehhudin e parë;mënyrat e dërgimit të salavateve mbi të,janë dhënë të transmetuara në atë pjesë

Obligimi i dërgimit të salavateve mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,në këtë teshehhud

Njëherë,''ai,sal-lallahu alejhi ve selam,dëgjoi një njeri duke u lutur në namazin e tij pa lavdëruar madhështinë e All-llahut të Lartësuar,dhe pa dërguar salavete mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,prandaj tha:''Ky njeri ungut.''Pastaj e thirri tek ai,dhe i tha atij dhe të tjerëve:''Kur të falet ndokush nga ju,duhet të fillojë me lavdërimin e Zotit të tij,Sublim dhe të Gjithëfuqishëm,dhe me lartësimin e Tij,dhe pastaj të dërgojë salavete(në një transmetim:ai duhet të dërgojë salavete)mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,dhe pastaj të lutet si të dojë.''
Po ashtu,''ai e dëgjoi një njeri duke lavdëruar dhe duke madhëruar All-llahun,dhe pastaj duke dërguar salavete mbi të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,në namaz,atëher i Dërguari i All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,i tha:''Lutu dhe do të të përgjigjet,kërko dhe do të të jepet.''

Obligimi për të kërkuar strehim nga katër gjëra para bërjes së duasë

Ai,sal-lallahu alejhi ve selam,thoshte:''Kur dikush nga ju ekryen teshehhudin ( e fundit),duhet të kërkoj strehim tek All-llahu nga katër gjëra,(duke thënë:
O All-llah!Vërtet,kërkoj strehim te Tij nga dënimi iZjarrit të Xhehennemit dhe nga dënimi i varrit dhe nga sprova e jetës dhe e vdekjes dhe nga e keqja(sprovat) e Dexhxhallit(antikrishtit)''
''Ai,sal-lallahu alejhi ve selam,bënte dua me të në teshehhudin e tij.''
Po ashtu,''ai ua mësonte Sahabëve,radijall-llahu anhuma,këtë,ashtu sic ua mësonte suret e Kur'anit.''

Duaja para Selamit dhe llojet e ndryshme të saj

Ai,sal-lallahu alejhi ve selam,përdorte dua të ndryshme në namazin e tij,duke u lutur me dua të ndryshme,ai ka konfirmuar edhe dua të tjera,dhe''urdhëronte që të zgjedhë prej tyre atë që do.''Ato janë

1- '' O All-llah!Vërtet,kerkoj strehim nga dënimi varrit dhe kërkoj strehë te Ti nga sprovat e dexhxhallit dhe kërkoj strehë te Ti nga sprova e jetës dhe e vdekjes.O All-llah!Vërtet,kërkoj strehë të Ti nga mëkati dhe barra''.

2- ''O All-llah!Vërtet,kërkoj strehë te Ti nga e keqja e asaj që kam bërë dhe nga e keqja e asja që nuk kam bërë(ende).''

3- ''O All-llah!Më llogarit me një llogari të lehtë.''

4- ''O All-llah! (Të lus) pashë diturinë Tënde mbi të fshehtën dhe pushtetin që ke mbi krijimin:më jep jetë derisa Ti e di se është e mirë për mua,dhe le të më merr vdekja nëse është më e mirë për mua.O All-llah!Po ashtu kërkoj prej Teje frikën ndaj teje,kur jam vetëm dhe në mesin e njerzëve,Kërkoj prej Teje fjalen e vërtet (në një transmetim: e prerë) dhe drejtësinë në hidhërim dhe në kënaqësi:Kërkoj prej Teje maturi në skamje dhe pasuri;Kërkoj prej Teje gëzim që nuk shuhet;Kërkoj prej Teje kënaqësi ( e cila nuk kalon,e as atë)që ndërpritet;Kërkoj prej teje të jem i kënaqur me përcaktimin tënd;Kërkoj prej Teje jetë të qetë pas vdekjes;Kërkoj prej Teje gëzimin e shikimit të fytyrës Sate;dhe (kërkoj prej Teje) etje për takimin me Ty,jo në vështirësi dhe sprovime.O All-llah!Na stolis me zbukurimin e Imanit dhe na bëj prej atyre që sëmbarin dhe që janë të përudhur.''

5-Ai mësoi Ebu Bekr Es-Siddikun,radijall-llahu anhu,të thëtë:
''O All-llah!Vërtet,i kam bërë shumë dëm vetes dhe askush nuk mund të falë mëkatet pos teje,pra më fal dhe më mëshiro.Vërtet,Ti je Falësi,Mëshiruesi.''

6-Ai e udhëzonte Aishen,sadijall-llahu anhu,të thotë:
''O All-llah!Vërtet,kërkoj prej Teje të gjitha të mirat(të hershmet dhe të vonshmet),atë prej asja që e di dhe atë që nuk e di:Kërkoj strehim te Ti nga të gjithë të këqijat,( të hershmet dhe të vonshmet) ,atë prej asja që e di dhe që nuk e di.Kërkoj prej teje (në një transmetim:O All-llah!Vërtet,kërkoj prej Teje)Xhennetin (kopshtin) dhe cfarëdo fjalë a vepër që afron drejt tje;Kërkoj prej teje (në një tranmsetim:O All-llah!Vërtet,kerkoj prej Teje) të mirën që është kerkuar prej Teje nga robi dhe i Dërguari Yt (Muhammedi;dhe kërkoj strehë të ti prej së keqes nga cila robi dhe i Dërguari Yt Muhammedi,sal-lallahu alejhi ve selam,kërkonte strehim te Ti). (Kërkoj prej Teje) që atë që ke përcaktuar për mua,të jetë (për mua) e dobishme.''

7-Ai i tha një njeriu ''Cka thua gjatë namazit?''Ai u pergjigj:''Dëshmoj (d.m.th.e bëj teshehhudin),pastaj kërkoj prej All-llahu Xhennetin dhe kërkoj stehë tek Ai nga zjarri.Mirëpo ,pasha All-llahun,nuk e di murmuritjen tënde dhe të Muadhit.''Atëherë ai tha:''Rreth kësaj edhe ne Murmurisim''

8-Ai dëgjoi një njëri duke thënë në teshehhud:
''O All-llah!Vërtet,kërkoj prej Teje,o All-llah (në një transmetim:Pasha All-llahun),Një,i Vetmi,Absuluti,i Cili nuk është lindur dhe as që ka lindur këdhe askush s'është si Ai,që të m'i falësh mëkatet;Vërtet,Ti je Falës,më i Mëshirshmi.Atëher Pejgamberi tha:''I është falur,i është falur''.

9-Ai dëgjoj një tjetër njeri,duke thënë në teshehhudin e tij:''O All-llah!Vërtet,kërkoj prej Teje nga fakti që Ty të takon i gjithë falënderimi;nuk ka Zot(të vërtet)tjetër pos Teje,(je i vetëm,Ti nuk ke shok) Dhurues i së mirave (o) Shpikës i qiejve dhe i tokës,o Ti që je plot Mashështi dhe Nder;o i Gjallë,o i Përjetshëm,( Vërtet kërkoj prej Teje) ( Xhennetin,dhe kërkoj strehë te Ti nga zjarri). (Atëher,i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,u tha Sahabëve:'A e dini se me cka bëri dua?''Ata thanë:''All-llahu dhe i Dërguari e dinë më së miri.''Ai tha: (Pasha Atë në dorën e të Cilit është shpirti im) ai bëri dua me emrin e Tij të madh (në një transmetim:më të madhin),me të cilin nëse i lutet Atij,Ai përgjigjet dhe me të cilin nëse prej Tij kërkohet,Ai jep.''

10.Një prej gjërave të fundit që ai thoshte ndërmjet teshhudit dhe teslimit ishte:
''O All-llah!Më fal atë që kam bërë në të kaluaren dhe atë që do ta bëj në të ardhmen,atë që kam fshehur dhe atë që kam bërë haptas,dhe atë që e kam tepruar dhe ckado që Ti di më mirë se unë.Ti je Shpëtuesi dhe Ti je Vonuesi dhe nuk ka Zot(të vërtetë) përpos teje.''

TESLIMI (PËRSHËNDETJA E PAQES)

Pastaj,''ai,sal-lallahu alejhi ve selam,përshëndeste në të djathtën e tij:

Paqja dhe mësira e All-llahut qofshin mbi ju ( derisa të dukej bardhësia e faqes së djathtë të tij) dhe në të majtën e tij:

Paqja dhe mëshira e All-llahut qofshin mbi ju (derisa të dukej bardhësia e faqes së majtë të tij)''
Nganjëherë,ai ia shtonte përshëndetjes në të djathtë:
...dhe bekimet e Tij (qofshin me ju).

''Kur ai thoshte:Paqja dhe mëshira e All-llahut qofshin me ju,në të djathtën e tij,nganjëherë në të majtë në:

Paqja qoftë mbi ju.
Nganjëherë,''ai përshëndeste vetëm njëherë,(Paqja qoftë me ju) ( para fytyrës së tij,duke u kthyer pak në të djathtë).''
''Ata bënin gjeste me duar derisa përshëndetnin në të djathtë dhe në të majtë;kur i Dërguari i All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,i pa,tha:
''C'është me ju,pse bëni gjeste me duar sikur ato të ishin bisha kuajsh?!Kur të jepë selam ndokush nga ju duhet të shikojë drejt shokut të tij dhe të mos bëjë ndonjë shenjë me duar.'' (Kështu,kur ata faleshin më të ,ata nuk vepronin më kështu) (në një transmetim:''Mjafton për secilin prej jush të vendosë dorën e tij mbi kofshën e tij dhe pastaj t'i përshëndesë vëllezërit që janë në të djathtën dhe në të majtën e tij).

Obligim i teslimit

Ai,sal-lallahu alejhi ve selam,thoshte: ...nga ai (namazi) dilet me teslim.''

Përfundim

Krejt ajo cka është përmbledhur nga përshkrimi i namazit të të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve sealm,vlen njësoj si për meshkuj,ashtu edhe për femra,sepse në Sunnet nuk gjendet asgjë që kërkon vecimin e femrës në Ndonjërin prej këtyre përshkrimeve;në të vërtet,përgjithësi e deklaratës së tij,sal-lallah alejhi ve selam,’’Faluni ashtu sic më keni parë mua duke u falur’’,përfshin edhe femrën.
Ky është mendimi i Ibrahim En-Neh’iut,i cili ka thënë:’’Veprimet e femrës në namaz janë të njëjta me të mashkullit’’-transmetuar nga Ibën Ebi Shejbe (1/75/2) ,me sened sahih nga ai.
Hadithi në lidhje me indimam-in(palosjen) e femrës në sexhde,dhe se ajo nuk është e njëjt në këtë rast me mashkullin,është mursel dhe joautentik.Ebu Davudi e ka transmetuar këtë në ’’El-Merasil’’ nën autoritetin e Jezid Ibën Ebi Habibit.
Sa i përket asaj cka Imam Ahmedi ka transmetuar,sikur në ’’Mesail-in’’ e të birit të tij Abdull-llahu,nga Ibën Umeri,se ai udhëzonte gratë e tij të uleshin këmbërkryq në namaz,sendi i tij s’është autentik,sepse përmban Abdull-llah Ibën Amrin,i cili është transmetues daif (i dobët)
Po ashtu,Buhariu transmeton në ``Et-Tafih Es.-Sagir’’ (f.95) me sened sahih nga Umm Ed-Derda’, ’’se ajo ulej në namazin e saj, sikurse që ulet mashkulli,dhe ajo ishte grua e arsyes fekihe’’
Është kjo e fundit nga ajo cka ka qenë e mundur të përpilohet lidhur me përshkrimin e namazit të të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve selam,nga tekbir deri te teslimi:Shpresoj se All-llahu do ta bëjë sinqerisht për Fytyrën e Tij,Plot Nder,dhe udhëzim në Sunnetin të Dërguarit të Tij të mëshirshëm dhe fisnik.
Qoftë i Lavdëruar dhe i Falënderuar All-llahu.I Lavdëruar qofsh,o All-llah dhe i Falënderuar.Dëshmoj se nuk meriton të adhurohet kush.përvec Teje.Këtkoj falje nga Ti dhe Ty të pendohem.
O All-llah! Dërgo salavate mbi Muhammedin dhembi familjen e Muhammedit dhe bekoje Muhammedin dhe familjen e Muhammedit,sic ke dërguar salavet mbi Ibrahimin dhe mbi familjen e Ibrahimit.Ti,vërtet,je i Denjë për Labdërim,Përplot Madhështi.


Shtojcat

Dobësia e haditheve që mbështesin ihtilafin

1)’’Mospajtimi në ummetin tim është mëshirë’’.
a)La Asle lehu (I pabazë).
Muhaddithët janë munduar të gjejnë ndonjë isnad për të ,por nuk kanë gjetur asnjë .
Më tutje,kuptimi i këtij hadithi është githashtu i gabaur,sic është treguat prej dijetarëve të vërtetur,prandaj Ibën Hazmi në ’’El-Ihkam fi Usul El-Ahkam’’ (5/64),pas të bërit me dije se ky nuk është hydith,thotë;
’’Kjo është një ndër thëniet më të gabuara,pasi nëse ihtilafi është mëshirë,atëher pajtimi do ishte dënim,gjë që anjë musliman nuk do ta thoshte ,sepse mund të këtë vetëm pajtim ose mos pajtim,dhe mund të këtë vetëm mëshirë ose dënim’’.
Ibën Hazmit thotë edhe se ky hadith:
b)Kundërshton Kur’anin,i cili ka dënuar ihtilafin në shumë vende.
2)’’Sahabët e mi janë si yjet: cilidon që ta pason ,do të jeni drejt të udhëzuar’’.
Mevdu (i shpifur).Transmetuar nga Ibën Abdul-Berri në ’’Xhami’u Bejan El-Ilm’’ (2/91) dhe nga Ibën Hazim në ’’El-Ihkam’’ (6/82).
Ky hadith ne vargun e transmetuesve ka:
a)Sel-lam Ibën Sulejm ose Sel-lam ibën Sulejmanin,i cili është i dobët sipas shumë dijetarëve.
Ibën Kriashi për te thotë: ’’Një gënjeshtar i vërtet’’.
Ndërsa Ibën Habbani për te thotë:’’transmeton hadithe te shpifura’’.
b)Harith ibën Gissini,i cili është i panjohur:
Ibën Abdul-Berri thotë:Është i panjohur,mexhhul.
Edhe Ibën Hazmi e ka thënë të njejtën për te,edeh pse Ibën Hibbani e ka përmendur te libri i tij i cili i ka përmbledhut transmetuesit e përpriktë ’’Eth-Thikat’’.Ky vlerësim i Ibën Habbanit nuk miret parasysh duke e pasur të njohur metologjinë e tij në renditjen e njerëzve të panjohu në këtë libër të tij nëse nga ai ka transmetuar një njeri besnik.Kurse ky kategorim nuk është i pranuar të dijetarët e hadithit.
Prandaj Imam Ahmedi ka thënë:’’Ky hadith nuk është autentik’’,sic citohet në ’’El-Muntehab-in’’ (10/199/2) e Ibën kudames.
Të këtij rangu janë edhe hadithet në vijim:
2.1)’’Shembulli i Sahabëve të mi është sikur ai i yjeve:ai që pason cilindo prej tyre do të jetë drejt i udhëzuar.’’
Mevdu (i shpifur).
E transmeton Kuad’iu (109/2).
Edhe ky hadith në vargun e vet ka:
Xhafer ibën abdul-Vahidin,per të cilin Derekutniu ka thënë:’’Ai kishte zakon të shpifte hatidhe;’’ndërsa Ebu Zur’ah thoshte:’’Ai transmetonte hadithe të pathmelta’’;Dhehebiu shumë hadithe ia vlerësuar të dobëta nga shkaki i pranisë së tij në ato hadithe,duke thënë:’’Kjo është një prej fatkeqësive të tij!’’

Hadithe autentik:’’Diku ia ke qëlluar ,diku jo.


E ka transmetuar Ibën Abbasi (All-llahu qoftë i kënaqur me të)
’’Pashë në ëndër një re,e cila bënte hije.Prej saj binte gjalpë dhe mjaltë,dhe pashë njerëzit duke i mbledhur me duart e tyre,disa mblidhnin më shumë e disa më pak.Një litar zgjatej nga toka dhe mbërrinte deri në qiell,dhe pashë që ti u kape dhe shkove lart;pastaj,një tjetër u kap dhe shkoi lart dhe (pas kësaj)një tjetër (i treti) njeri u kap dhe shkoi lart pastaj një tjetër (i katëri) u kap,por u këput dhe prap u lidh.’’
Ebu Bekri tha:’’O i Dërguar i All-llahut! U flijoftë im atë për ty!Pashë All-llahun,më lejo ta interpretoj këtë ëndërr.’’I Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,i tha :’’Interpetoje’’.Ebu Bekri tha:’’Reja me hije simbolizon Islamin,ndërsa gjalpi dhe mjalti simbolizojnë Kur’anin,ëmbëlsinë e tij dhe disa njerëz që mësojnë shumë nga Kur’ani e disa më pak.Litari i zgjatur nga qielli deri në tokë është e vërteta të cilën ti (i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam je duke pasuar.Ti e pason atë dhe All-llahun do të të ngrjë lart me të,pastaj një tjetër person do të të pasoj edeh do të ngritet,pastaj për të dhe ai do të ngritet lart më të .O i Dërguar i All-llahut!U flijoft im atë për ty!A kam të drjetë ,apo jo?’’
I Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,u përgjigj:’’Diku ia ke qëlluar. Diku jo’’.
Ebu Bekri:’’O i Dërguar i All-llahut! Pashë All-llahun më trego se ku gabova.’’
I Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,tha:’’Mos përbej’’.
(transmetuar nga Buhari dhe Muslimi dhe po ashtu nga Ebu Davudi,Tirmidhiu,Darimaiu,Ibën Maxhe,Ibën Ebi Shejbe dhe Ahmedi).

Ai i cili u fal keq,radijall-llahu anhu

Në literaturën e hadithit dhe të fikhut,ky term i referohet Sahabiut të përmendur në hadithin që gjindet në ’’Sahihul-Buhari’’ (Libdri i duave) shumë transemtime të tjera të këtij rasti gjinden në koleksionte të ndryshme të hadithit dhe ofrojnë një burim të rendësishëm nga i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,për mënyrën e duhur të faljes:
Transmetuar nga Ebu Hurejre,radijall-llahu anhu:
I Dërguari i All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,hyri në xhami dhe një njeri hyri pas tij.Ky u fal mandej vajti tek i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,dhe e përshendeti,ai ia kthez përshëndetjen dh ei tha:’’Kthehu dhe falu,sepse nuk je falur.’’
Ky neri u kthye dhe u fal si më parë,pastaj u kthye dhe e përshëndeti të Dërgurin,sal-lallahu alejhi ve selam,i cili tha:’’Kthehu dhe falu ,sepse nuk je falur’’,tri herë.
Njeriu tha:’’Pasha Atë që të dërgojë ty me të Vërtetën,nuk mund të bëj më mirë se kjo,pra të lutem më mëso.’’
Ai tha:’’Kur të ngrihesh për t’u falur,thuaje tekbirin pastaj këndo cka është më lehtë për ty nga Kur’ani (atë cka e di përmendësh) pastaj bëj rukuderisa të qetësohesh në të,pastaj ngrije kokën dhe qëndro drejt ,pastaj bëj sexhde,derisa të qetësohesh në të ,pastaj ulu me kujdes derisa të qetësohesh,dhe vepro kështu në të gjitha namazet e tuj’’.
(Transmetime të mëtejshme të këtij hadithi të gjetuar në vepra të tjera të Hadithit,sic është Sunen Ebi Davud,etj.Përmbajnë detaje të tjera).

Dobësia e hadithit në lidhje me vendosjen e duarve nën kërthizë

Këtë hadith e transmeton Ebu Davudi (756) Darekutinu (107) Bejhekiu (2/310) Ahmedi në ’’Mesail’-in e të birit (62/2)dhe po ashtu në ’’Zavaid El-Musned’’ (1/110) dhe Ibën Ebi Shejbe (1/156/1).
Sendi i këtij hadithi është daif(i dobët) për shkak të Abdur-Rrahman ibën Is’hamut (El-Vasiti El-Kufi) i cili është i dobët (shih më poshtë).Përveq kësaj,ka idtirab,sepse një herë nga Numan ibën Sadi,ky nga Aliu (transmetuar nga Darekutni dhe Bejhekiu) dhe një herë nga Sejar Ebul-Hakemin ky nga Ebu Vaili,i cili ka thënë:’’Ebu Hurejra ka thënë’’ Është Sunneti... ( Tranmetuar nga Ebu Davudi (758) dhe Darekutniu).
Dobësia e Abdur-Rrahman ibën Is’hak El-Kufit në sytë e Imamëve të Hadithit
1)Ebu Davudi ka thënë:’’Kam dëgjuar Ahmed ibën Hanbelin duke shpallur Abdur-Rrahman ibën Is’hak El-Kufin daif (të dobët). ( Për këtë arsye Imam Ahmedi nuk e ka pranuar këtë hadith të tij,sepse i biri i tij Abdull-llah ka thënë:’’E pashë se gjatë namazit im atë i vendoste duart e tij,njërën mbi tjetrën,mbi kërthiz)’’
2)Neveviu ka thënë në ’’El-Mexhmu’’ (3/313) dhe po ashtu në ’’Sherhu Sahihil-Muslimi’’dhe në vende të tjera:’’Ata (dijetarët e hadithit pajtohen në shpalljen e këtij hadithi të dobët,sepse është transmetim daif (i dobët),sic pajtohen edhe Imamët e ’’Xherhit dhe Tadilit’’ ( Vërtetim dhe Zhvleftësimi i transmetuesve)’’.
3) Zejla’i ka thënë në ’’Nesbur-Rejeh’’ (1/314) ’’Bejhekiu ka thënë në ’’El-Ma’rifeh’’
’’Isnadi i tij nuk është i sigurt,sepse është transmetim unikat i Abdur-Rahman ibën Is’hak El-Vasitit,i cili është metruk ( i braktisur)’’
4)Ibën Haxheri ka thënë në ’’Fet’hul-Bari’’ (2/186) ’’Është hadith i dobët.
Ekziston edhe një fakt që tregon dobësinë e këtij hadithi e ai është fakti se transmetohet nga Aliu,radijall-llahu anhu,hadith me domethënie të kundërtë këhaj të parës:
Transmetohet nga Ibën Xherir El-Dabbiu nga i ati i vet,i cili ka thënë:
’’Kam parë Aliun,radijall-llahu anhu,duke mbajtur dorën e majtë me të djathtën në nyje,mbi kërthizë’’ ky isnad është kandidat për shkallën hasen.
Bejhekiu (2/130) fuqishëm e ka specifikuar si hasen,dhe Buhariu (1/301) e ka emëruar me siguri duke thënë në formë të shkruatuar,ta’lik.
Duke u mbështetur në hadithin autentik nga i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,lidhur me poezitën e duarve është ajo se ato duhet të jëne në gjoks,janë shumë hadithe në lidhje me këtë,njëri prej tyre është edhe ai nën autoritetin e Tavusit,i cili ka thënë:’’I Dërguari i All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,vendoste dorën e djathtë mbi të majten dhe i mbështeste fort në gjoks gjatë namazit’’ transmetuar nga Ebu Davudi (759) me isnad sahih
Ndonëe ky është mursel me shumë transmetime; andaj vlen si dëshmi për të gjithë.Disa nga transmetimet që mbështesin këtë janë si pasojnë:
1) Nga Va’il ibën Huxhri:’’Se ai e ka parë të Dërguarin ,sal-lallahu alejhi ve selam,duke e vendosur dorën e djathtë mbi të majtën dhe duke i vendosur ato në gjoks.’’ Transmetuar nga Ibën Huzejme në ’’Sahihun’’ e tij ( Nesbur-Rajeh’’ 1/314) dhe nga Bejhekiu në ’’Sunnenin’’ e tij (2/30) me zinxhirë të transmetimit që mbështesin njëri tjetrin.
2)Nga Kabiseh ibën Hulbi,nga i ati i tij i cili ka thënë:
’’E kam parë të Dërguarin,sal-lallahu alejhi ve selam,duke u larguar (pasi që kryente faljen) nga e djathta dhe e majta e tij dhe pashë duke i vendosur në gjoks-Jahja (Ibën Se’id) e ka përshkruar të djathtën (dorën) mbi të majtën,mbi nyje.’’Transmetuar nga Ahmedi (5/226) me zinxhirë të transmetuesve që janë të standardit të vendosur nga Muslimi,perves Kabises,por ky është shapllur i besushëm nga Ixhli dhe Ibën Habbani.Hadithet e ndonjërit si ky,janë hasen sikur transmetime mbështetëse,dhe prandaj Tirmidhiu ka thënë,pasi që ka cituar pjesën e këtij hadithi në lidhje me marrjen e dorës së majtë me të djathtën:’’Është hadith hasen.’’
Pra,këto janë tri hadithe që tregjnë se është sunnet të vendosen duart në gjoks,dhe ai që has në to nuk do të dyshojë se së bashku këto janë të mjaftushme të dëshmojnë këtë.

Dobësia e Hadithit që qorton këndimin pas Imamit

1-’’Ai që këndon pas imamit,e ka gojën përplot zjarr.’’
Mevdu (i shpifur) Ibën Tahiri e ka cituar në ’’Tedhkirah El-Mevdu’at’’ (f.93)
Ngase Isnadi i këtij hadithi përmban Ma’mun ibën Ahmed El-Hereviun,i cili është gënjeshtarë i vërtet që transmeton shpifje.’’
Ibën Habbani e ka përmendur këtë hadith me këtë trnsmetim në ’’Ed-Du’afa ( Transmetusit e Dobët),kurse Dhehebiu e ka konsideruar si njërën prej fatkeqësive të tij.’’
Disa hanefi janë mashtruar nga ky hadith,duke argumentuar mbi bazat e tij se cdo këndim pas imamit është absolutishit haram!
Ebul-Hasenat El-Lakneeviu ka thënë në ‚’’Et-Ta’lik El Mumexhxhid ’ala Muvetta“Muhammed“ (f.99)“ Është përmendur nga autori i’’Nihaj’’-së dhe nga të tjerët si merfu,me shprehjen, ...’’në gojën e tij gacë të ndezur’’dhe është plotsish i pabazë’’
Ai ka thënë kësaj:’’Në asnjë hadith merfu sahih nuk gjendet ndalesa e këndimit pas imamit;tërë ajo që citohet si merfu në lidhje me këtë ose është e pabazë ose joautentike’’,dhe pastaj ka përmedur këtë hadith me dy tekstet,si shembull.
Dijetarët ekaluar dhe të tashmit ,janë dalluar në lidhje me këtë hadith me këndimin pas imamit.duke marrë njërin prej këtyre tri qëndrimeve:
1-Që këndimi në namazet me zë dhe pa zë është i obligushëm
2-Që heshtja në namazet me zë dhe pa zë është e obligushme
3-Që të ketë këndim në namazet pa zë.por jo edhe në ato më zë.
Qëndrimi i fundit është më i përshtaten ,ashtu që asnjëra prej tyre të mos refuzohet plotsisht.
Ky është qëndrimi i Malikut dhe i Ahmedit,dhe pas analizës është preferuar edhe nga disa hanefi,duke përfshir Abdul-Hasenat El-Lakonoviun,në librin e tij të përmendur.
Një shembull tjetër i shpifjeve të Ma’mun El-Heraviut është ky që pason:
2-’’Nuk ka namaz ai që i ka ngritur duart gjatë namazit’’
mevdu (i shpifer) Ibën Tahiri e ka cituar këtë në ’’Tedhkirah El-Mevdu’at (f.87) dhe ka thënë:’’Isnadi përmend Ma’mun ibën Ahmed El-Dhehebiun,një gënjeshtar të vërtet,i cili shpishte hadithe.’’
Dhehebiu ka thënë për të:’’Ai solli fatkeqësi dhe transmetime të turpshme.Ai shpiku hadithin,duke qenë ky hadith njëri prej tyre,dhe ai transmetoi ato haptazi nën autoritetin e transmetuesve të besueshëm’’.
Mua më është e qartë,nga hadithet që Ma’mun El-Hereviu i ka shpikur,se ai është një fanatik i medhhebit hanefi,sepse të gjitha hadithet e përkrahjes së Ebu Hanifes dhe Fyerjes së Imam Shafiut;në mesin e tyre është koj, fyreje e qartë ndaj pikëpamjes së Shafiut,i cili ka miratuar ngritjen e duarve gjatë shkruarjes në ruku dhe gjatë ngritjes prej rukusë (e cila është pa dyshim e vërtet) ndërsa duke përkrahur publikisht pikpamjen e hanefis,e cila thotë që kjo është mekruh.Ky njeri neveritës bile nuk i shte i kënaqur as me qëndrimin e medhhebit të tij,që ngritaj e duarve ishte mekruh ;ai bile shkoi aq larg,saqë shpiku këtë hadith,me qëllim që të propagandojë në mesin e njerëzve se gritaja e duarve në të vërtetë e zhvlerëson namazin!
Ndoshta ai po ashtu kishte për qëllim të përkrahte transmetimin e Mekhulit nga Ebu Hanifja,që tha:’’Ai ElItkanin,i cili kompiloi një hartim duke u bazuar në të,që të argumentojë,zhvlerësimin e namazit me ngritjen e duarve ! Njësoj është mashturar edhe ai i cili ka përcjellur rrugën e tij dhe që ka vendosur se nuk qëi ngre duart gjatë namazit,namazi i tij është i shkatërruar’’, transmetim i cili mashtroi Amir Katib ështëe lejuar për hanefitë që të falen pas shafive,sepse këta i ngrenë duart!Edhe pse ky transmetim nga Ebu Hanifja është plotësish i rrejshëm,sikur që Al-lameh Ebul-Hasenat El-Lakneviu e ka vërtetuar në ’’El-Lakneviu El-Behijjeh fi Teraxhum El-hanefijeh (f.116.216-7).
Shejh Ali El-Kariu e ka cituar këtë hadith në ’’El-Mevdu’at’’ dhe pastaj ka thëtë( f.81) ‚’’Ky hadith është shpifer nga Muhammed.b Ukasheh El-Kurmaniu,All-llahu e poshtëroftë’’.Më vonë (f.129) ai citon Ibën El-Kajjim:’’Është një hadith i shpifur.’’
Kjo është kontradiktore me atë cka është treguar (më lart) se shpikësi ishte Herviu;nese kjo është dëshmuar,atëherë ndoshta njëri prej tyre e vodhi nga tjetri!
Mund të shohim se cka mund të bëjë mospërfillija e Sunnetit dhe braktisja e vërtetimeve të transmetuesve nga i Dërguari,sal-lallah alejhi ve selam,dhe nga Imamët!SHTËNIM.Në lidhje me ngritjen e duarve gjatë shkuarjes në ruku dhe gjatë ngritjes prej saj ,janë transmetuar shum hadithe nga i Dërguari ,sal-lallahu alejhi ve selam,Ato në të vërtet janë mutevatir në sytë e dijetarëve; në fakt,ngritja e duarve me cdo tekbi është dëshmuar nën autorinetin e tij në shumë hadithe;derisa mosngritja e duarve nuk është transmetuar në forumë autentike prej tij,pervecse njëherë përmes Abdull-llahu Ibën Mesudit,radijall-llahu anhu,por kjo nuk është e përshtatshme te praktikohet,sepse është naf (mohues) Është qëndrim i prerë i hanefive dhe i të tjerëve,se muthbit (pohues)ka përparësi mbi naf-in (mohues) kjo është edhe kur pohuesja është vetëm ,duke lënë mënjanë rastin kur ekzistojnë shumë hadithe në anë të muthbiti-i (pohuesit) sikurse në këtë cështje !Mbi bazat e ketij principi dhe në mungesë të gjësendi që e kundërshton këtë,kjo i këmbëngulej në medhheb,pasi ështe vendosur argumenti.Megjithatë,fatkeqësisht,vetëm një grusht nga të mëvonshmit dhe të mëhershmit e kanë përvetësuar këtë ,saqë mosngritja e duarve është bërë shenjë dalluese për ta!Edhe një prej shpikjeve të ketij gëneshtari të poshtër,kësaj here fyerje personale ndaj Imam Shafiut (Muhammed bin Idris) është kjo që pason
3-’’Do jetë neri në ummetin tim i njohur si Muhammed bin Idris,i cili do të jetë më i dëmshëm për ummetin tim sesa Iblisi,dhe do të jetë një neri në ummetin tim i njohur si Ebu Hanife,i cili do të jetë kandili i ummetit tim’’.
Mevdu (i shpifur) Ibën El Xhevziu e ka citur këtë në ’’El-Mundu’at’’ (1.457) përmes: Mu’mun ibën Ahmed Es-Sulemiut,i cili ka thënë:’’Ahmed ibën Abdull-llah El-Xeuvejbariu na e ka transmetuar neve; Abdull-llah ibën Mi’dan El-Ezdi na ka informuar prej Enesit,si merfu;dhe pastaj ka thëtë :’’ Ishpifur;nga Ma’muni ose nga Xhuvejbariu.
Hakimi e ka përmendur në ’’Med’hal’’ se i është thënë Ma’munit :’’A nuk e shikon Shafiun dhe pasuesit e tij?’’ Kështu që ai tha: ’’Ahmed ibën Abdull-llah El-Xxhuvejbariu na eka transmetuar neve...etj ,prandja është mëse evidente se ia ishtë shpikës i tij..’’
Shtojca qe¨pason paraqeitet në ’’El-Lisan’’ ‚’’ Hakimi pastaj ka thënë ’’Cdokush të cilit All-llahu i ka dhënë sasinë më të vogël të inteligjencës do të dëshmonte se hadithi sic ështe ky ështe shpikje që i veshet të Dërguarit të All-llahu,sal-lallahu alejhi ve selam.’’
Hadithi ka edhe rrubë të tjera tranmetimi,por këto mbështeten në gënjeshtarë dhe transmetues të panjohur.Prandaj,është jashtëzakonisht e cuditshme që Al-lameh Ajniu të anojë kah përforcimi i këtij hadithi me ato rrugë të tjera,dhe ajo qe
Shejh Kuvtheri e mbështetë!
Megjithatë,nuk është befasi për të fundin,sepse ai kidhte famë të keqe për kredhjen e tij në fanatizëm ndaj Imam Ebu Hanifes,rahimehull-llah, edhe nëse kjo kërkonte fyerjen e Imanëve të tjerë;Por befason Ajniu,sepse për të në përgjithësi ishte e ditur se nuk shkonte deri në ekdtremizëm të tillë.Mendimi i të dyve është zhvërtetuar,me anilizimin e rrugëve të tjera të transmetimve të cilave iu kam referuar ,në mënyrë unike në librin e cmueshëm të Al-Lameh Jemaniut,’’Et-Tenkil bima fi Ta’nib El-Kevtheri min El-Ebatil (1.20,446-9).

Analiza e Haditheve në lidhje me thënien e ’’amin’’it nga Imami dhe Xhemati

1-’’Kur ai thoshte amin,ata pas tij thoshin amin,saqë bëhej shumë zhurmë në xhami.’’Nuk ka bazë për këtë hadith me këtë tekst, me sa dimë ne.Ibën Xaxheri ka thënë në ’’alhis El-Habir’’ (f.90) ’’Nuk mund ta gjej më këtë tekst,por kuptimi i tij është transmetuar nga Ibën Maxhe në hadithin e Bishr ibën Rafiut’’:
2-’’Kur ai këndonte:’’Jo në të atyre që tërhoqen hidhërimin Tënd,e as në të atyre të cilët kanë humbur ‚’’ai thoshte ’’amin“,saqë ata afër tij në safin e parë mund ta dërgjonin (dhe xhamia dreidhej gjatë tij)’’
Daif (i dobët)Transmetuar nga Ibën Maxhe (1-281) dhe Ebu Davudi,pa shtojcë (1-148)të dyja përmes;Bishr Ibën Rafiut nga Ebu Abdull-llah,kushëriri i Ebu Hurejres ,nga Ebu Hurejer,e ky nga i Dërguari,sal-lall-llahu alejhi ve selam.Ibën Haxheri ka thënë në ’’Talhis’’ (f.90)’’Bishr ibën Rafiu është i dobët;kushëriri i Ebu Hurejres thuhet te kete qenë i panjohur,por Ibën Habbani e ka shpallur të besueshëm’’.
Busejri ka thënë në’’Zevaud’’ (56/1)’’Ky është isnad i dobët;Gjendja e Ebu Abdull-llahut nuk dihet;Bishri është shpallur i dobët bga Ahmedi,dhe Ibën Habbani ka thënë:’’Ai transmetonte shpifje.’’
Hdithi 2 vetëm jep një pjesë të kumtimit të nr1,d.m.th.thënia e aminit vetëm nga imami.Sa i përket amint të aytrepas,kjo munf të jetë arsyeja ër shprehejn’’xhamia dridhej prej tij (zërit) por hadith,në të vërtetë,nënkupton që amini i të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ves ealm,ishte arsyja për këtë.
3-’’Kur ai përfundonte këndimin e Nënëse së Kur’anit,ai ngriste zërin dh ethoshte’’amin’’.
Daif(i dobër) transmetuar nga Darekutiniu,Hakimi dhe Bejhekiu.Të gjitha burimet e lartpërmenduar përmbajnë Is’hak Ibën Ibrahim ibën El’Ala Ez-Zubejdin,po ashtu i njohur si Ibën Zibiriku,i cili është i dobët:
Ebu Hatimi ka thënë:’’Njeri plak,nuk ka të keqe në të ’’Ibën Meini eka përshkuar me fjalë të mira;Nesaiu ka thënë është i besueshëm’’;Muhammed ibën Avfi ka thënë’’Nuk dyshoj se Is’hak Ibën Zibiriku kishte zakon të gënjente“.Mire po ,ky tekst është i drejtë në kuptim,sepse ka hadith mbështetës të Vail ibën haxherit me send sahih.
(Pasi teksti i këtij hadithi nuk nënkupton fare aminin e xhematit,nuk është e drejtë që ta konsiderojm si në version tjetër të hadithit nr.2sic ka vepruar Shevakaniu).Mbështetja e vetme për nr.1 është cka Shafiu ka tranmetuar në’’Musnedin’’ etij (1/76) përmes Muslim Ibën Halidit nga Ibën Xhurejxhi,e ky nga Atau,i cili ka thënë:
4-“I dëgjoja imamët;Ibën Ez-Zubejrin dhe të tjerët pas tij kur thoshin’’amin’’,dhe ata pas thoshin’’amin’,derisa xhamia ushtonte’’.
Kjo e ka dy mangësi:
Dobësitë e Muslim ibën Halid Ez-Zenxhitu;Ibën Haxheri ka thënë:’’Ai ishte i besueshëm ,por bëri shumë gabime.’’
An’ane-ja e Ibën Xhurejxhit,i cili ishte mudel-lis;ndoshta ai njëmend e ka marrë nga halid ibën Ebi Enufi,i cili e ka transmetuar nga Atau sic pason:
4.1-’’Hasa në dyqind sahabë të të Dërguarit të All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,në xhami (d.m.th.Mesxhid El-Haram,Mekë) kur imami e tha’’ e as në të atyre të cilët kanë humbër’’,ata ngrenë zërin në amin (në një version: E dëgjova tingullin gjëmues të aminit të tyre)’’.
Transmetuar nga Bejhekiu (2/59) dhe Ibën habbani në’’Eth-Thikat’’(2/74) transmetimi tjetër është ky i fundit.
Ky Halid është përshkurar nga Ibën Ebi Hatimi (1/2/355-) por ai nuk ka përfshirë në ndonjë vërtetim ose zhvlerësime.Ibën Habbani është mirë i njohur të mos ketë qenë rigoroz në raste të tilla,prandaj nuk jam i kënaqur që ky treanmetim të jetë autentik.Për shkak se,nëse Ibën Xhurejxhi vërtet e mori prej tij,kjo formon vetëm Ibën Xhurejxhi.Me sa duket,as vetë Imam Shafiu nuk qei kënaque me autenticitetin e këtij transmetimi,sepse qëndërimi i tij është i kundërt me të,ai thotë në’’El-Umm’’ (1/95)’’Kur imami mbaron këndimin e Nënës së Librit,ai thotë’’amin’’,duke e ngritur zërin,që ata past tij të mund ta përcjellin, kur ai e thotë atë,ata e thonë në vete,por nuk e pëlqej të thuhet me zë’’,sikur transmetimi i lartpërmednur i Sahabëve të kishte qenë autentik sipas mendimit të Shafiut,ai nuk do të kundërshtonte veprimin e tyre.
Prandja ,mendimi më i qellur në këtë cështje del se është medh’hebi i Shafiut;që imami,por jo ata që përcjellin,duhet të thotë’’amin’’ me zë të lartë.All-llahu e di më së miri.Por atëher,e pashë se Buhariu e ka përmenduar tekstin (vetëm) e transmetimit në lidhje me Ibën Ez-Zubejrin në Sahihun e tij (d.m.th.formën mual-lek) duke e shënuar si të sigurt.Ibën Haxheri ka thënë në’’Fet-hul-Beri’’(2/208)’’ Isnadi lidhës është siguruar nga Abd Er-Rezzaku,ky nga Ibën Xhurejxhi, e ka nga Atau.Ai (d.m.th.Ibën Xhurejxhi )ka thënë:’’Unë i thashë atij.’’A thoshte Ibën Ez_Zbejri amin në fund të Nënës së Kur’anit?’’Ai tha:’’PO,dhe ata pas tij thoshin amin gjithashtu,derisa xhamia ushtonte.’’Ai pastaj tha:’’Vërtet amini është dua’’. ’’Kjo është gjetur në’’Musennefin’’e Abd Er-Rezzakut (2640/2)dhe nga kjo rrugë në’’Muhal-llla’’në e Ibën Hazmit (3/364).
Në këtë transmetim,Ibën Xhurejxhi ka sqaruar se e ka marrë këtë transmetim drejtpërdrejt nga Atau,prandaj jemi të sigurt se nuk tedlis ,dhe transmetimi i Ibën Ez-Zubejrit është mirë i vërtetuar.Njëlloj është dëshmuar nga Ebu Hurejra;Ebu Rafiu ka thënë:
5-’’Ebu Hurejre thërriste në namz për Mervan ibën El-Hakemin,duke e ditur se ky i fundit nuk do të shkonte deri te’’ e as në të atyre që kanë humbur’’,përvec nëse e dinte se Ebu Hurejre gjendet në saff. Kështu që ,kur Mervani tha’’e as në të atyre që kanë humbur’’, Ebu Hurejra tha’’amin’’,duke e zgjatur.Ai po ashtu tha:’’Kur amini i atyre në tokë përputhet me aminin e ytere në qiell,ata janë të falur’’.
Transmetuar nga Bejhekiu(2/59) isnadi i saj është sahih.
Pra,pasi që asgjë nuk është vërtetuar nga Sahabët e tjerë krahas Ebu Hurejres dhe Ibën Zubejrit në kundërshtim me aminin e tyre me zë të lartë ,kjo duhet të pranohet.Tash për tash,nuk di për asnjë transmetim që kundërshton këtë.
All-llahu e din më së miri.

Dy rekatet pas Vitrit

1)I Dërguari i All-llahut ,sal-lallahu alehhi ve selam,ka thënë:’’Le të jetë namazi juaj i fund i natës tek (vitr).
2)Ebu Seleme e pyeti Aishin për namazin e të Dërguarit te All-llahut,sal-lallahu alehhi ve selam.Ajo tha:’’Ai i falte 13 rekat (në namazin e natës) ai falte tetë rekate dhe pastaj falte vitrin dhe i falte dy rekate ulur,kur donte të bënte rukunë,ngrihej dhe pastaj bënte ruku dhe pastaj falte dy rekate mes ezanit dhe ikametit të namazit të Sabahut.’’
Transemtuar nga Mulimi:
3) Thevbani ka thëtë:’’Ishim në një udhëtim me të Dërguarin e All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,kur ai tha:’’Vërtet,ky udhëtim është një përpjketj dhe barrë emadhe,prandja kur secili nga ju ta falë Vitrin,le t’i falë dy rekate,nëse zgjohet (atëherë është mirë)përndryshe këto të dyja do të jenë (namazi i natës) për të’’.

Transmetuar nga Darimiu (1/374) nga Ibën Huzejme në’’Sahihun’’e ij 82/159/1103) dhe nga Ibën Hibbani (683) me rrugë të ndryshme,duke u kthyre deri te.Ibën Vehni,i cili ka thënë:’’Mu’avije ibën Salihu ma Xhubejr ibën Nufejri ,ky nga i ati i tij,e ky nga Theubani,i cili ka thënë...
’’Mu’avija ibën Salhi është shejh i Buhariut ,kështu që ai mund të përdoret si dëshmi në përkrahejdn e transmetimeve të tjera.
Prandaj,është e qartë nga ky hadith (për shkak të ushërit të përgjithshëm nfaj Ummetit të toj) që dy rekatet pas Vitrit nuk ishin ekskluzivisht për të,dhe me sa duket qëllim i urdhërit të tij që të bëhet namazi i fundit natën tek,ishte që të parandalojë mospërfilljen e rekatit tek.kështu,objektivi këtu nuk kundërshtohet nga dy rekatet pas tij,sikurse është vërtetuar në praktikën e udhërin e tij.All-llahu e din më së miri.

Dobësia e haditheve që përmendin fërkimin e fytrëse me duar pas duasë

1)’’I Dërguari,sal-lallahu lajehi ve selam,kur i ndrinte duart në dua,ai nuk i loshonte poshtë derisa ta kërkonte fytyrën me to.’’Da’if (i dobët)
Transmetuar nga Tirmidhi (2/244) dhe Ibën Asakiri (7/12/2) nëpërmjet,Hemmad ibën Isa El-Xhuhanit nga Handhele ibën Ebi Sufjan El-Xhemhi,ky nga Salim ibën Abdull-llahu,ky nga i ati i vet,ky nga Umer ibën Abdull-llah,ky nga i ati i vet,ky nga Umer ibën El-Hattabi,i cili ka thënë:...
Tirmidhiu ka thënë pas kësaj:’’Ky është hadith sahih garib.Ne e dimë këtë hadith vetëm se nëpërmjet rrugës se Hammad ibën Isa,i cili ka të transmetuar pak hadithe...
Ibën Haxheri tregon se është i dobët në dy librat e tij,në’’Et-Takrib’’dhe në ’’Et-Tahdhib’’Ebu Hatimi tregon se ështët transmetues i dobët.Ebu Davudi thëtë,eshtë i dobët,transmeton hadithe të refuzuar.Hakimi dhe Nekkashi thonë;transmeton nga Ibën Xhurjexhi dhe Xhafer Sadiku hadithe te trilluara. Derkuniu tregonse është i dobët,etj.
Shejh Albani thotë: ky njeri është shumë i dobët,andaj hadithi i tij nuk mundet të konsiderohet hasen,e as më pak sahih.
Hadith i ngjashëm është:
“Kur i Dërguari ,sal-lallahu alejhi ve selam,bënte dua dhe ngrinte duart,ai e fërkonte fytyrën me duart e tij.’’
Dai (i dobët) Ebu Davud (14 92) nga Ibën Lehi’ah,ky nga Hafs ibën Hisham ibën Uebe ibën Ebi Vekkasi,ky nga Saib ibën Jezidi,e ky nga i ati i vet.
Ky është sened i dobët,për shkak se Hafs ibën Hishami është i panjohhur dhe Ibën Lehi’ah ështe i dobët (Takrib Et-Tahdhib)
Ky hadith nuk mund të përforcohet me bashkimin e dy rrugëve të transmetimit,për shkak të dobësisë së madhe në të parën,të ciliën e keni parë.
2)’’Kur ta thërrisin All-llahun,luteni me shuplakat e duarve tuaja,e mos u lutni me shpinën e tyre dhe kur ty kryeni,fërkojeni fytyrën tuaj me to.’’
Daif.Transmetuar nga Ibën Maxhe (1181/3866) nga ibën Nesri në’’Kijam El-Lejl’’ (f.137) nga Taberaniu në’’El-Muxhemul-Kebir’’(3/98/1) dhe nga Hakimi (1/536) nga Salih ibën Hasani,ky nga Muhammed Ibën Kabi,e ky nga Ibën Abbasi,sarijall-llah anhu,si merfu.
Ky është sened i dobët,për shkak të Ibën Hasanit,i cili është munker në Hadith,sikur ka thënë Buhariu;Nesaiu ka thënë:’’Ai është braktisur në Hadith’’;Ibën Hibbani ka thënë:’’Ai kishe femra këngëtare dhe dëgjonte muzikë
Dhe tregonte transmetime të trilluara nën autoritetin e transmetuesve të besueshëm’’;Ibën Ebi Hatimi ka thënë në’’Kitabul-llal’’(2/351)’’E pyeta timin atë (d.m.th.Ebu Hatim El-Raziun për këtë hadith,për të cilin ai tha:’’Munker’’
Ibën Hasani është përkrahur nga Isa ibën Mejmuni.i cili po ashtu e ka transmetuar nga Muhammed ibën kabi,sic transmetohet nga Ibën Nesri.
Sido qoftë,kjo nuk ndryshin asgjë,pasi që Ibën Mejmuni është njësoj i dobët.Ibën Habbani ka thënë:’’Ai transmeton hadithe të cilat janë të gjitha të shpikuara’’,Nesaiu ka thënë:’’S’është i besueshëm’’.
Transmeton Ebu Davud (1485) dhe prej tij Bejhekiu (2/212) përmesAbdul-meli ibën Muhammed ibën Ejmenit nga Abdull-llah ibën Jakub ibën Is’hak,i cili e transmeton nga ai që e treasmeton nga Muhammed ibën Kabi,tekstin i cili është:
’’Mos i mbuloni muret.Ai i cili shikon në shënimet e vëllait të vet,pa lejen e tij,shikon në zjarr.Luteni All-llahun me shuplakat e duarve tuaja,dhe mos e luteni me shpinën e tyre,dhe kur të përfundoni,fërkoni kytyrën tuaj me to.’’
Ky është send i dobët;Abdul-Meliku është shpallur i dobët nga Ebu Davudi;përmban po ashtu Shejhun (hoxhën) e Abdull-llah ibën Jakupin,i cili është i panjohur.Është e mundër që ky të jetë Ibën Hasani ose Ibën Mejmuni,të cilët u permendën më lart.
Hadithi njashtu transmetohet nga Hakimi (4/270)përmes;Muhammed ibën Muavijes,për të cilin Dhehebiu ka thënë se ishte shpqllur gënjeshtar nga Darekutiniu,andaj haditi është i falsifikuar.
Ebu Davud ka thënë për këtë hadith:’’Ky hadith është transmetuar nëpermjet më shumë se një rruge nën autoritetin e Muhammed ibën Kabit;të gjitha ato janë të dobëta.’’Ngritaj e duarve gjatë Kunutit ër Fatkeqësi është vërtetuar nga i Dërguari i All-llahut,sal-lallahu alejhi ve selam,në duanë e tij kundër politeistëve,të cilët i mbytën shtatëdhjetë këndues (recituas të Kur’anit) transmetuar nga Imam Ahmedi (3/137)dhe Taberaniu në’’El-Muxhem Es-Sagir’’ (f.111) si hadith i Enesit me sened sahih.Njësoj është dëshmuar nga Umeri dhe të tjerët në kunutin e namazit të vitrit.Mëgjithë këtë,pasi fërkimi i fytyrës pas duasë së kunutit nuk eshte cituar fare nga i Dërguari,sal-lallahu alejhi ve selam,e as nga anjë Sahab,është pa dyshim risi.
Sa i përket fërkimit të fytyrës pas duasë jashtë namazit,janë vetëm këto dy hadithe;nuk mund të thuhet se ato përforcojnë njëra-tjetrën deri në shakkllën hasen,sikurse që ka vepruar Menaviu,për shkak të dobësisë së madhe që gjendet në rrugët e transmetimit të tyre.Për ketë Imam Neveviu ka thënë në’’El-Mexhmu’’ ‚’’Nuk është e preferuar’’ duke pasur në këtë Ibën Abdes-Selamin,i cili ka thënë’’Vetëm një injorant e bën ketë.’
Qëndrimi se fërkimi i fytyrës pas duasë nuk është i përcaktuar përforcohet me faktin se ka shumë hadithe autentik për ngritjen e duarve në dua dhe në anjërën prej tyre nuk permendet fërkimi i fytyrës;kjo tregon,nëse do All-llah,se kjo është e papranueshme dhe e papërcakuar.

Dy fjalë për shejhun tonë

Nasiruddin Albani u lind në Shkodër,në vitin 1332 H (1914),në një familje fetare.Baba i tij,Nuh ef.Nexhati Albani kishte studimet e sheriatit në Stamboll dhe qysh në Shqipëri njihej si dijetar.Pas lodhjeve që përjetuan popullata e Shkodrës në periudhat e luftrave ballkanike dhe të Luftës së Parë Botërore,familja e Albanit u shpërgul për të jetuar në Sham, Damask (Siri e sotme).Aty shejh Albani mbaroi shkollën fillore dhe njëkohësisht mësoi dituritë e para në lëmi fetare nga dijetarë të ndryshëm;Kur’anin,Texhvidin,shkencat e gjuhës arabe,Fikhun e medhhebit hanefi dhe degë të tjera.Baba i shejhut,Nuh efendiu njihej ndër njohësit më të mirë të Fikhut hanefi në Sham,tek ai ndoqën mësim dijetarët e mëdhenj shejh Shuajb Arnauti dhe Abdulkadër Arnauti.Për hoxhën e tij shejh Shuajb na rrëfente se ka njohur mirë astronominë dhe se ka qenë llogaritës i kohës-muvekit.
Albani nga baba i tij mësoi edhe zanatin e orëndreqësit gjë me të cilën fitonte për të sigurar familjen.Interesimi për hadithin dhe shkencat e tij,u paraqit tek ai qysh në moshën njëzet vjecare.Shejhu thonte se një artikull i publikuar në revistën’’El-Menar’’,ia ka zgjuar kureshtjen atij të filloj të punojë në këtë lëmi,duke përshkurar me dorë veprën monumentale prej 2000faqeve,të Hafidh El-Irakiut-tahkik (recenzim) i haditheve të librit’’Ihjau ulumid-din’’të Ebu Hami Gazaliut.
Albani u thellua në lëminë e hadithit dhe në shkencat e tij.Ai përvec që mori ixhazet për hadith nga muhadithë lokal,lexonte dhe hulumtonte me orë të tëra në mekteben e famshme’’Edh-dhahirjje’’në Sham.Ai u thellua në shkencën e Hadithit në atë masë,saqë shpeshherë e mbyllte dyqanin e tij dhe qëndronte në këtë mektebe,duke e ndërprerë leximin vetëm për namaz,madje nuk shkonte as të hante,por shpesh merrte pak ushqim me vete.
Drejtori e’’Edh-dhahirijje’’duke pa ambicjet e tij për hulumtim i dha shejhut celësin dhe një dhomë të posacme për studim.Gjatë kësaj kohe ai shkroi disa vepra të dobishme-shum prej të cilave ende janë në dorëshkrim dhe gjinden së bashku me gjithë bibliotekën të cilën me vasijet e la vakëf në Universitetin Islamik në Medine.
Studimet e Shejh Albanit rreth Hadithit të të Dërguarit,sal-lallahu alejhi ve selam,ishin kthesë për te,gjë që rezultoi me largimin e tij nga taklidi,për të vepruar sipas Kur’anin dhe Sunnetit,ashtu sic i kanë kuptuar paraardhësit e devotshëm (Es-Selef Es-Salih).Kjo nënkuptonte që ai do të binte nganjëherë në kundërshtim me hoxhallartë lokalë,e gjitashtu edhe me imamët sufi.
Shejh Albani u ballafaqua me shumë kundërshtime në përpjekjet për realizimin e visionit të tij për ummetin –et-tesfije vet-terbije (Pastrim dhe Edukim por ai qëndroi në këtë duke duruar me këmbëngulje.
Pas një kohe ai filloi të mbajë mësime dyjavore,të cilat ndiqeshin nga nxënës të dirurisë dhe nga mësimshëns universitar,në të cilat u mësonte libra të ndryshëm të Akides,të Fikhut,të Usulit dhe të shkencave të Hadithit.
Pasi një numër i pinimeve të tij tash më ishin publikuar,ai u emërua sp ligjërues i Hadithit në Universitetin e ti të Medines,në Arabin Saudite,për tri vite me radhë,prej vitit 1381H deri më1383H,kur ishte edhe anëtar i këshillit të Universitetit,në kohën kur rektor i universitetit ishte shejh Bin Baz rahimehullah.
Albani udhëtoi për ligjërime në vende të ndryshme si. Katar,Egjipt,Kuvajt,Emiratet,Spanjë dhe Angli.
Shejhu fliste shqipen e vjetër me orientalizma,zotëronte arabishten shumë mirë dhemund të shërbehej edhe me frengjishten të cilën e kishte mësuar gjatë periushës kur Siria ishte koloni franceze.
Shejh Albani qe i detyruar të emigrojë disa herë,duke kaluar nga Siria në Jordan dhe pastaj sërish në Siri,pastaj në Bejrut,pastaj në Emirate,pastaj përseri në Aman,në Jordan ku me 02-tetor-1999 edhe ndërroi jetë.
Veprat e tij,krysisht në lëminë e hadithit,numërohen mbi njëqind,ndër to edhe lobra voliminoz si.Silsiletu Ehadith es-sahiha,Silsiletu ehadith ed-daifa,Sahiulxhami S-sagir ve zijadetuhu,IrvauGalil si dhe shumë të tjera.
Talebet e tij janë të shumtë e disa janë dijetarë të dalluar në vende të ndryshme të botës.Muhammed’id Abbas(Saudi) Hamdi Abdul-Mexhid (Irak) Mukbil ibën Hadi el-Vadi (Jemen) Ebu Is’hak el_Huvejni (Egjypt)Abdurr-Rrahman Abdul-Halik (Kuvajt) Hajrudin Vanli (Siri)Ali Hash-shan (Emirate) Dr.Omer Sulejman el-Eshkar,Muhammed Shakra-Jordani,Ali Hasen,Selim el-Hiali (Jordan) etj.
Vlen të përmendet interesimi i vecantë i shejhut për studentët shqiptarë në Jordani,në vitin e nëntëdhjeta.ai mbante ligjërata në shqip enkas për to në mekteben e tij,përgjigjej në pyetjet e tyre ,etj.
Shejhu gjithashtu i vizitonte talebet në iftare,i këshillonte dhe i mësonte për ate me të cilën do të jenë të dobishëm për popullin e tyre e ndër ta dallonte Bekirin për të cilin shpesh interesohej edhe pas kthimit të tij në vendlindje.

Titulli në origjinal: Sifetu-salatin-nebijj,minet-tekbiri-ilet-teslim ke enneke teraha

Botim i parë i origjinalit: 1370h.Bejrut

Titulli në anglishti: Propht’s prayer described

Autor: Sheikh Nasruddin Albani

Përktheu: Lulzim Imeri